We zitten aan het laatste stukje van onze reis. We moeten uiterlijk om 11.00 uur uitchecken. Dus we staan rustig op, pakken de koffers in, verdelen nog wat, en gooien de koffers dicht.Op de heenweg zaten we ver onder het maximale gewicht per koffer, dus dat zal nu ook wel goed gaan. We kunnen de koffers in het hotel in bewaring geven. We doen dat en lopen dan op ons gemak de stad in. De temperatuur begint al weer op te lopen. Om te beginnen gaan we nog maar eens lekker brunchen bij Parisienne, het bakkerijtje waar we eerder al lekker hadden gesmuld. En ook vandaag smaakt het goed. Daarna lopen we nog naar de waterkant. Daar flaneren we nog een beetje en gaan ergens aan een pier lekker in het zonnetje zitten. Het is hier mooi over het water uitkijken, maar we zien ook een protestmars in opbouw. We zien veterans for peace, dat is snel thuis te brengen. Maar “ US out of PH” snappen we niet zo goed. Uiteindelijk blijkt het onderdeel uit te maken van een meeromvattende groep. Ze zijn tegen inmenging van de USA in het buitenland, en Ph blijkt de Filipijnen te zijn. We zien ook een stel kano’s in het water. Ook zij hebben vlaggen bij zich en horen bij het protest. Het is mooi om te zien dat een protest ook gemoedelijk kan zijn en saamhorigheid laat zien. We hebben niet meer gezien dat ze de straat op gingen. We zijn op een gegeven moment verder gewandeld. Aan het eind van de pier spelen we nog een potje zandzakken gooien. Op een aantal plekken hebben we dit al gewoon op straat zien staan, netjes met de zakjes zand erbij, en gebruiksklaar. Lollig om nog even een spelletje te doen.
We doen nog wat souvenirwinkeltjes aan. Dit jaar zijn we blijven steken op t-shirtjes, hoodie en magneetjes. Meer niet. Er was gewoon niet iets wat er uit sprong. Of tenminste, wij hebben het niet gezien. We wandelen daarom nog een stukje langs het water en steken dan de stad weer in op weg naar het hotel. We kiezen bewust een weg die we nog niet gezien hebben. Weer een nieuwe blik op gebouwen en wolkenkrabbers.
Eenmaal terug in het hotel halen we de koffers op en gaan op weg naar het metrostation. Dat ligt hier echt vlakbij. Het is de lightrail die we moeten hebben naar het vliegveld. Het gaat ons maar liefst $3,- pp kosten. Dat is een superkoopje vergelijken bij alle prijzen die ze hier durven vragen. De lightrail doet er 35 minuten over. Ook weer leuk om mee te maken. Op het vliegveld zijn we zo onze koffers kwijt. Nu worden ze direct doorgelinkt naar Amsterdam. Daar hoeven we ons niet druk meer om te maken. Daarna moeten we door de douane. Nou, dat was different koek. Je zou het bijna chaos noemen. Een wachttijd van meer dan een half uur is normaal. Er staan weer rijen of we weer in de rij staan bij de Efteling. En lekker warm daar binnen, pfff. Maar als we aan de beurt zijn gaat het heel snel. Niemand, en meestal is dat Hans, hoeft nog eens apart gefouilleerd te worden of moet de tas leegruimen.
We zoeken de vertrekhal op en het blijkt dat we een treintje moeten nemen naar een ander gebouw.
We vertrekken met een half uur vertraging uit Seattle en gaan weer op weg naar ons eigen bedje. Morgen landen we in München.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg