Vanmorgen was het voor ons weer vroeg dag. En als we de gordijnen open doen zien we de kangoeroes 🦘 over het gazon hupsen. Mooi begin van de dag!
We rijden om 08.00 uur met de auto naar Noosa Heads, naar een bushalte 🚏, waar we worden opgepikt voor onze excursie naar de Everglades in het Cooloola National Park. Er zijn maar twee Everglades in de wereld. Die in Florida, USA, en deze in Australië. In die in Amerika komen krokodillen voor, die zijn hier niet te vinden omdat het te koud is voor die beesten om te overleven. Zo’n 200 km noordelijker in onze reis gaan we ze nog wel tegenkomen.
De Everglades eco Safari begint bij lake Cootharaba. Daar stappen we op een boot met een platte bodem. Dat is noodzakelijk, omdat het meer op het diepste punt maar een meter diep is. Bij vertrek wordt aan vier mensen voor in de boot gevraagd even naar achteren te lopen omdat de boot vastloopt in het zand. Dat gaat natuurlijk met veel gelach en allerlei stekelige opmerkingen over gewicht gepaard. Er zijn maar 15 mensen aan boord en het is gewoon gezellig. We tuffen op ons dooie gemak over het water dat hier nog zout is. We kunnen niet veel harder want dan zit de motor vast in het zand. De “skipper” geeft ons nog wat veiligheidsvoorschriften over reddingsvesten en het onzinkbaar zijn van de boot (zakt hooguit een meter weg in het water) “so no worries mates”. Heerlijk.
Wanneer we van het grote meer af zijn komen we in een gedeelte met brak water en kort daarna in het rivierenstelsel van de Everglades waar het water zoet is. Daar waar er in het zoute gedeelte vele vissoorten voorkomen, leven er hier volgens de skipper maar twee soorten. We stoppen bij een aanlegplaats. Hier aangekomen besluit ik om toch niet in een kano te stappen, mij te koud en te nat. Fieke en Hans doen het wel. Zij gaan een kano tocht van zo’n 6 kilometer maken over het gangenstelsel van de Everglades. Achteraf hoor ik van hen dat het leuk is geweest, maar wel inspannend, het was een flinke afstand tegen de stroom en soms wind in. Ik heb in de tussentijd een korte wandeling gemaakt door subtropisch regenwoud en moerassen. Er staan hier heel veel palmbomen wat wel weer een ander, nieuw beeld geeft. Daarna stap ik weer op de boot en laat me lekker langs de kanovaarders en langs de oever varen. Zo kan ik op mijn gemak genieten van de omgeving. We komen een paar plekken tegen waar het zo windstil is dat het wateroppervlak net een spiegel is. Met een beetje fantasie moet je moeite doen om boven en onder water van elkaar te onderscheiden.
Het eindpunt is bij Harry’s Hut. Het is het enige huis dat er staat in dit national park. Het is het huis van een eigenaar van een loggers bedrijf. (Bomen kappen en via het water afvoeren) Toen het bedrijf niet meer bestond bleef de man er wonen, maar heeft het hele gebied dat hij in eigen bezit had aan de staat gegeven en zo is het NP ontstaan. Door de staat zijn er vier vergunningen afgegeven om hier excursies te verzorgen. In de loop der jaren zijn ze allemaal door hetzelfde bedrijf opgekocht. Zij reguleren nu dus hoe, en op welke manier, er toerisme bedreven mag worden. Ze garanderen rust. Dat lijkt me een heel goed streven. De skipper vertelt bij het verlaten van de boot nog een aantal dingetjes, maar gooit er regelmatig streektaal tussendoor. Leuk, maar als je soms half luistert, ondertussen de omgeving in je opneemt en ergens zelf over na zit te denken, mis je soms iets. Zo heeft hij het over een bezoekje brengen aan Harry’s Hut en de Dunny. En omdat ik even niet goed heb opgelet vraag ik aan het echtpaar dat achter me zit heel zachtjes: what’s a dunny. (Ik denk, dadelijk mis ik iets leuks wat hier te zien is) Zij fluistert terug: that’s a toilet. Oh! Maar dat is echt Queensland (provincie) taal hoor, zegt ze, dat woord gebruiken ze alleen hier. En zo raak ik in een leuk gesprek met een mevrouw uit Sydney die een oma had in Breda. Ze verstond nog redelijk het “kinder” Nederlands uit haar eigen jeugd als ze bij oma waren.
Ik ga even bij Harry’s Hut kijken. Er staat een hekje omheen. En maar goed ook, één keer flink niezen en het huis stort in. Als ik terugkom van het huisje kijken heeft onze Skipper de morning tea klaar gezet. Een lekkere mok thee en een zelfgemaakte, heerlijke raspberry muffin en een picknick tafel midden in een National Park. Wat wil je nog meer. Rustig zittend zie ik weer vogeltjes die ik nog niet eerder gezien heb, en het is ook leuk met mensen uit andere streken te kletsen. Het loopt uiteen van mensen uit Australië, tot Nieuw Zeelanders (die door de skipper consequent Kiwi’s worden genoemd) en een meisje uit Singapore.
Al vrij snel komen Hans en Fieke aan gepeddeld, samen in een kano 🛶. Het was leuk om te doen, maar ze zijn blij dat ze er zijn. Best wel een flinke afstand om te peddelen!
De kano’s worden achter de platbodem gehangen en op ons gemak varen we weer terug naar het startpunt. Daar worden we naar een apart stukje van een restaurant begeleid waar een open haard staat te branden. Lekkerrrrrr! Er staan salades, brood en sausjes op ons te wachten. En vooraf moesten we al beslissen: steak, fish or vegan. Alle drie steak! En het was goede steak. We hebben heerlijk gegeten. Rond een uur of half vier werden we weer terug gereden naar Noosa. Rond kwart over vier zijn we weer terug.
In Noosa hebben we een grote supermarkt opgezocht, brood en nog wat andere dingetjes gehaald, en zijn weer naar huis gereden. Lekker geroosterd stokbrood met brie gegeten en de dag was weer om.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg