Om 12.00 uur vliegen we vandaag van Sydney naar Brisbane. Een binnenlandse vlucht, we hoeven daarom niet zo heel erg vroeg op het vliegveld te verschijnen. Dus gaan we eerst op ons gemakkie ergens ontbijten. Daarna gooien we de koffers dicht en checken we bij het hotel uit. Het is onze thuisbasis geweest voor 4 dagen. En wat is nu de conclusie na al die dagen in deze stad. Het is een heel grote stad met heel veel moderne hoogbouw. Daartussen vind je toch nog regelmatig oude(re) gebouwen. Het was leuk een beetje door de stad te zwerven. We hebben er een aardige indruk van opgedaan. Het is de stad niet gelukt hoog in onze top zoveel te komen. Misschien in hoogzomer, maar nu niet. Veel leuke dingen gezien, maar toch kwamen wij steeds weer bij de Harbour Bridge en The Opera House uit. Zeker de Sydney Opera was fascinerend, iedere keer weer. Wat we wel super vonden waren die botanische tuinen. Een oase midden in de stad, wij vonden het daar prachtig. En natuurlijk hebben we genoten van de wandelingen langs de kust. Zeker de laatste wandeling heeft ons hart gestolen hier.
Gisteravond heeft Hans uitgezocht hoe we met de trein naar het vliegveld kunnen komen. Het opstapstation zit hier vlak om de hoek, dus waarom een taxi nemen. Daarnaast is de trein het onderdeel van het openbaar vervoer hier waarmee we nog niet op stap zijn geweest. Na deze rit hebben we trein, metro, bus en Ferry gebruikt. Dat is hier allemaal super geregeld.
Eenmaal op het vliegveld zijn we vliegensvlug door de bagagecontrole. Tenminste, Fieke en ik. Hans zijn handbagage wordt er alweer uitgepikt. Zijn tas zit altijd vol met alle elektronica die we bij ons hebben. En daar moet toch echt even met de hand doorheen geploegd worden. “Everything ok guys, thanks”, en met dat vrolijk goedendagje verlaten we Sydney. Maar niet voor we voor mij een nieuwe lichtgewicht, goede zonnebril hebben gekocht. Mijn eigen, lieve, zonnebril ben ik verloren. Zielig voor mij, maar geen idee waar de bril mijn tas heeft verlaten om een leven voor zichzelf te beginnen. Een reservebril heb ik, maar bleek toch te zwaar om constant te dragen.
De vliegreis, operated by Virgin Australia, duurt anderhalf uur. Eenmaal aan de grond gaan we op zoek naar het autoverhuurbedrijf, Europcar. We krijgen een Nissan X-Trail*. Koffers in de kofferbak, Google aan voor de route en wegwezen richting Noosa. Nou, eerst even Hans zich weer vertrouwd laten worden met de auto. In Australië rijden ze immers links. We lachen onderweg regelmatig, omdat Hans steeds de ruitenwisser aan zet. Alles zit omgekeerd, dus op de plek van richtingaanwijzer zit de ruitenwisser en omgekeerd.
We bereiken Lake Weyba en vinden al snel de cottages. We zitten in cottage 2. Mooie huisje met uitzicht op de tuin, vijver en verderop op het meer. Fieke spot de hangmat en vergeet al snel de rest. We brengen onze koffers naar binnen en veel verder dan dat kijken we niet. We rijden direct naar de shoppingmall om boodschappen te doen. We hebben helemaal niets bij ons, en dit is een self-catering plek. De bbq staat voor de deur. Misschien gebruiken we die nog, we zullen zien. Voor vandaag was de koek op en kozen we voor fish (Cod) and chips take out. We zijn in het pikkedonker weer naar de cottage gereden. Er branden hier alleen lampen bij bijvoorbeeld rotondes, verder is het inktzwart. We missen daardoor een afslag, maar dat mocht de pret niet drukken!
In het huisje hebben we eerst lekker gegeten en toen de boodschappen uit de auto gehaald. Inmiddels is het hier tot 15 graden afgekoeld, dus alle ramen dicht gedaan, de gordijnen gesloten en de airco op verwarmen gezet. En nu zitten we op de bank met een lekker kopje thee het blog te maken, te lezen en spelletjes te spelen. Onze “auto-rondreis door Oost-Australië” is begonnen!

* H. De dame van De autoverhuur is zo vriendelijk om er even bij te melden dat deze auto geen handrem maar een voetrem heeft. Hetgeen ons direct terug doet denken aan Costa Rica, alwaar we dat niet doorhadden en we een kwartier hebben staan klooien voordat we dat door hadden.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg