Een driedaags sailing adventure, dat is wat ons te wachten staat de komende drie dagen. We hebben echter geen idee wat we ons er van moeten voorstellen. We zijn heel benieuwd.
Na het opstaan gaan we snel iets eten, want om 7.45 uur moeten we ons al melden bij de haven. Na het eten zetten we snel de koffers in de opslag. We hebben namelijk als we terugkomen van de tour weer hetzelfde hotel. We hebben alle drie een rugzak gevuld met wat we nodig denken te hebben. Gelukkig krijgen we de handdoeken en badlakens op de boot uitgereikt. Anders had de rugzak wel erg vol gezeten. Zo van: eh, heb ik schoenen nodig, mag ik op de boot wel slippers dragen, gaan we ook wandelen en hoe warm is het enne enne enne. We slaan er maar één slag naar en gaan op pad. We lopen vanuit het hotel in een kwartier naar de haven en wachten tot we worden opgehaald. Uiteindelijk zijn er 14 gasten, volle boot. We worden meegenomen naar de boot en moeten vóór we aan boord komen eerst onze schoenen uitdoen, aan boord géén schoenen. Ook géén sokken.
We krijgen een korte uitleg over hoe het gaat aan boord en daarna krijgen we onze slaapplaatsen toebedeeld. We hadden een iets ander beeld bij het woord “cabin” , want we krijgen allemaal een bed. Een kleine twijfelaar en schuin daarboven geplaatst het bed voor Fieke. Tegenover ons, gespiegeld, precies dezelfde verdeling. En vol is de achterhut. We kunnen nog een gordijntje schuiven, maar verder is het gedaan met de privacy. En eigenlijk maakt het je ook helemaal geen bal meer uit, we zitten allemaal in hetzelfde schuitje. Letterlijk en figuurlijk. We zoeken allemaal naar ruimte voor de rugzak, moeten op elkaar wachten en elkaar ruimte geven, maar het heeft iets gezelligs.
We varen op ons gemak naar de eerste stop, gelegen tussen Hook Island en Whitsunday Island. Daar gaan we eerst lekker lunchen samen en onszelf een beetje vertrouwd maken met de rest van de gasten met wie we drie dagen op een boot gaan doorbrengen. Het zijn een echtpaar met twee jonge kinderen die in Nederland wonen. Maar de echtgenoot komt uit Australië. Verder een echtpaar met twee volwassen kinderen uit Engeland, twee vriendinnen waarvan de één uit Engeland kwam en de ander uit Australië. Zij hadden elkaar door de COVID maatregelen ook twee jaar niet kunnen zien. En er was nog een man uit Canada. Leuke mensen allemaal. De kapitein van de boot, die ook de eigenaar van de boot bleek te zijn, is zeer ervaren en een enthousiaste vriendelijke man. Hij wordt bijgestaan door een jongeman die ook kok is en een jonge meid die ook de instructrice voor de duikers is.
Na de lunch gaan we naar Whitsunday Island, naar Whitehaven Beach waar de boot voor anker gaat bij de Hill Inlet Lookout. We stappen vanuit de boot in een dingy (rubber boot) en worden vlak voor het strand gedropt. We moeten vanuit dat bootje eerst nog een stuk door het water waden, want dichterbij kan hij door het lage tij niet komen. De gids neemt ons mee naar de lookout. Daarvoor moeten we eerst een eindje klimmen, maar dan hebben we ineens zicht op het beroemde strand van Whitsunday island, Whitehaven Beach. Het wordt gezien als één van de mooiste stranden van de wereld. Het heeft heel speciaal zand, heel licht en er zit silica in. Dat is het spul waar glas van gemaakt wordt. Heel bijzonder. Het is heel zuiver zand, zonder veel verontreinigingen. Het uitzicht is prachtig, heel veel strand waar prachtig gekleurd zeewater doorheen vloeit. Het was eb. We hebben een tijdje staan kijken en bewonderen en zijn toen weer naar beneden gelopen en het strand opgegaan. Hans en Fieke zijn de zee in gegaan. Ze moesten wel een speciaal pak aan. Dat hadden we allemaal op de boot al uitgereikt gekregen. Het zijn stinger-suits. Ze zijn bedoeld om beten van kwallen tegen te gaan. De kwallen worden schijnbaar door de schildpadden graag gegeten, maar niet alles wordt opgegeten. En de stukjes die dan nog ronddrijven hebben nog steeds actieve netelcellen. En op gezette tijden, je weet nooit precies wanneer, stikt het van de kwallen dus. De kwallen steken schijnen zeer pijnlijk te zijn en kunnen zelfs gevaarlijk zijn. Ik heb vanaf het strand naar het zwemmen gekeken en heb lekker een beetje rondgewandeld. Het is hier mooi! Na een tijdje vertrekken we hier weer en is het inmiddels al wat meer vloed geworden en kan het motorbootje ons vanaf het strand oppikken. Bij terugkomst aan boord vertrekt de boot weer en varen we naar een andere baai, met zicht op weer een ander eiland. Want de Whitsunday Islands worden gevormd door maar liefst 74 eilanden.
Eenmaal weer allemaal aan boord vaart de boot “Kiana” naar Hayman eiland waar hij voor anker gaat. Hier bekijken we een prachtig ondergaande zon, krijgen een heerlijk diner voorgeschoteld en dan is het al tijd om naar onze slaapplaats, onze kooi, te gaan. Het is pikkedonker om ons heen en de kapitein heeft ons verteld dat het morgen weer vroeg dag is. Om zes uur staat het ontbijt voor ons klaar. En daarna snorkelen! En duiken! Maar eerst lekker pitten.
Het is even zoeken naar hoe we alles met z’n allen logistiek moeten oplossen, maar al snel ligt iedereen op één oor. De hele dag op het water en bezig zijn maakt dat je goed kan slapen, onder iedere omstandigheid.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg