O jee, vandaag is onze laatste volle dag in Australië. En voor vandaag staat ook niets op de agenda. Dus we besluiten nu maar eens lekker voor het ontbijt te gaan zitten. Er is weer netjes voor ons (en twee andere gasten uit Melbourne) gedekt. Vandaag zijn er warme croissants. Supergrote. En ook heel lekker, zo vers. Al het fruit uit eigen tuin is ook heerlijk. Na het ontbijt blijven we nog een tijdje zitten op het balkon. We raken in gesprek met de eigenaresse van de b&b over het teruggeven van al het land hier aan de aboriginals. Dat is vorig jaar gebeurd. Maar daarmee ben je er natuurlijk niet, zegt ze. Work in progress! Maar hier gaat het vrij goed, elders duidelijk minder.
Wat nu te doen met de rest van de dag? Het is zondag en er is een markt in Port Douglas. Dat lijkt ons wel een leuke afsluiter. Misschien is er nog iets leuks te krijgen of is er nog een standje met huis gemaakte jammetjes. Daar is Hans wel een fan van.
In de auto hebben we het er nog over waar we het besten kunnen gaan parkeren. De markt trekt veel mensen uit de weide omgeving, dus parkeerplaatsen zijn schaars. We komen op de parkeerplek van onze eerste keus aan en het is poepdrukke. Hans draait het terrein op en op dat moment steekt er een auto achteruit en is de plek voor onze neus ineens vrij. We moeten er alle drie om lachen, het is een echte Chris van Schalkwijk actie zegt Fieke. Die vindt overal makkelijk plek op deze manier.
Een heel fijne bijkomstigheid is dat we op nog geen vijftig meter van de markt af zijn. En al snel zien Fieke en ik een heleboel leuke kraampjes.Hier gaan we wel even genieten, en hopelijk nog iets leuks scoren. De hele vakantie lang hebben we eigenlijk niets gezien. Australië staat zeker niet bol van de wat mooiere souvenirs en zo.
Al snel scoort Hans een potje jam met lokaal fruit. Hij gaat het in de auto leggen en Fieke en ik lopen verder. Na een aantal leuke kraampjes te hebben bekeken komen we bij een jonge gast die sieraden verkoopt. Heel mooi. En helemaal leuk is het als we een hangertje van een echidna vinden. De ogen van Fieke gaan glimmen, dus de koop is snel gesloten. Hans vertelde dat hij ook bij het wegbrengen van de jam een kraampje heeft gezien met aboriginal art. Nou, en daar gaan mijn ogen van glimmen. We wandelen er langzaam naar toe. Maar eerst alle andere kraampjes bekijken. Sieraden van alle fruitsoorten die er hier zoal zijn, leuk om te bekijken, niet om te hebben. Schalen van hout van bomen uit deze omgeving, prachtig om te zien, niet om mee te nemen. Ook erg zwaar! Kleding, leuk, maar niet waar we naar op zoek zijn. En zo maken we langzaam onze weg naar het kraampje met de ‘aboriginaldingen’. De man achter het kraampje, een aboriginal, maakt alles zelf. Hij had boomerangs, didgeridoo’s en ‘bullroarers’? We raken in gesprek met de man. En hij begint uit te leggen wat je ziet. Dit lijntje geeft rivier weer, deze stipjes het verplaatsen van mensen, deze slinger de jacht. En zo kan hij iedere stip duiden. Zo fantastisch om te horen en om hier iemand met zoveel respect over te horen vertellen. Hij vertelt ook over de houtsoorten die hij gebruikt heeft. Op Hans zijn vraag of de boomerangs echt hun werk doen zegt hij: oh yeah, they do their job very nicely! Hij kijkt Hans bijna aan zo van: nou, dat je dat nog moet vragen. Hij legt nog even geduldig uit dat de kromme terugkomen, maar dat je ze niet moet vangen, want dat kost je een paar vingers. De lange met een kleine knik gaan gewoon rechtdoor en zijn bedoeld voor dieren op de grond, de kromme voor een groepje vogels in de lucht. Super interessant. Ik hoef hier niet te vertellen dat hij wat aan ons verkocht heeft! Ik ben er heel blij mee. En Fieke ook.
We maken ons rondje langs alle kraampjes af en tot slot koop ik nog een zilveren hangertje van een rog met een gouden staartje, een stingray. Mooi fijntjes. Na onze strooptocht lopen we het stadje in en gaan ergens fish & chips eten. Lekker. Hierna wandelen we door naar Four Mile Beach. Een mooi langgerekt stuk strand. Daar wandelen we een stuk over het strand en op de terugweg proberen we een bepaalde pit te vinden die volgens onze tourgids van gisteren overal te vinden moest zijn langs het strand, de Burny Bean. We vinden er maar een stuk of zes. Bij terugkomst bij de auto besluiten we nog even een ander strandje te proberen voor de beans. We rijden naar Wonga Beach. Een verlaten strand, waar ook krokodillen huizen. Maar die komen volgens onze gids van gisteren pas ‘s avonds hier. We wandelen even over het strand, maar zijn snel uitgekeken. Conclusie: het is mooi geweest. We gaan terug naar ons onderkomen en gaan lekker op het balkon zitten genieten van alle rondvliegende vogels en het uitzicht op de bergen. Eerst even langs de supermarkt, we eten lekker ‘thuis’.
Lekker kopje thee gezet, Hans koffie en we installeren ons op het balkon. Het is zeker geen straf hier je tijd te moeten doorbrengen. De vogelgeluiden zijn indrukwekkend, het uitzicht ook. We hebben weer een mooie rode avondgloed. We eten wat samen en sluiten zo eigenlijk een fantastische periode af. Morgen allerlaatste dag. We moeten ons verplaatsen naar Cairns. Vanaf daar vliegen we weer richting Nederland..

Geschreven door Hmf.gaan.opweg