Woensdag 3 juli

Fieke en Hans zijn vandaag al vrij. Ik echter, moest vandaag nog gewoon werken. Gelukkig was alles al voorbereid. En bij thuiskomst bleken alle klusjes die er nog open stonden al afgewerkt. Eerst nog even bij opa langs. Daar hebben we nog een kopje thee gedronken samen. Eenmaal weer thuis bleek Fieke een bericht te hebben ontvangen dat ze haar scriptie met een 8 en haar stage met een 8,5 heeft afgesloten. Haar Bachelor is binnen. Dat is een fantastische start van de vakantie!!!🎉🎉🎉
De koffers gingen de auto in, de buurtjes werden gedag gezegd en hup op weg naar Amsterdam, vd Valk hotel Schiphol waar we de auto deze maand kunnen laten staan.. Bij aankomst hebben we de koffers op de kamer gezet en zijn we lekker gaan eten. Fieke had als enige een voorgerecht. Een feest-carpaccio! Eén favoriet voorgerecht van haar.Na het eten was het al laat en zijn we lekker gaan slapen.

Donderdag 4 juli

Vanmorgen heerlijk op ons gemak ontbijt gegeten. Keus te over, dat is ook een feestje altijd! Op de hotelkamer hebben we nog even wat kleren uitgewisseld, je weet immers nooit of alle koffers aankomen, en daarna hebben we de shuttlebus genomen naar Schiphol
Daar was het weer het riedeltje: koffers inleveren, paspoort controle en de bagage- en persoonscheck. Eenmaal daar doorheen willen Fieke en ik altijd nog even winkeltjes kijken. Voor het boarden toch nog even een lekker broodje fishfilet en kipnuggets gegeten bij de Mac. Goede voorbereiding op de States is belangrijk ☺️. En nu lopen we naar de gate, en gaan we wachten op het boarden. Om 14.50 uur vertrekt het vliegtuig naar San Francisco (heerlijke herinneringen aan die stad!) en stappen we over op een vlucht naar Salt Lake City. En dan is het inmiddels half tien (plaatselijke tijd). Dan de auto halen en 40 minuten rijden naar onze eerste plek in Park City.
We zijn netjes op tijd vertrokken en hebben een heel rustige vlucht gehad. De lucht was super helder en er waren heel weinig wolken. Fieke en ik hebben genoten van het vliegen over Groenland. Wat een fantastisch landschap om te zien. Hele sneeuwvlaktes, water waar we ijs in konden zien drijven. Prachtig gewoon. Eén kwartier eerder dan gepland kwamen we aan in San Francisco. Daar lag wat mist, en ja inderdaad rondom de Golden Gate Bridge. (Waar doet ons dat aan denken CCRS?) we zagen alleen de hoogste puntjes boven de wolken uitsteken. Eenmaal op de grond begon de chaos. Iedereen die binnenkomt in de States moet door de douane. We hebben in de rij gestaan alsof het voor de beste attractie in de Efteling was op een drukke dag. En de tijd verstreek en verstreek en we hadden anderhalf uur om over te stappen. Na de douane zelf koffers van de band halen en weer afgeven, kost ook allemaal tijd. We moesten uiteindelijk toch nog even wachten voor het boarden. En hoe leuk, we zaten nu in een vliegtuigje waar maar 52 passagiersstoelen in zaten. Korte binnenlandse vlucht. Maar hoe kan die dan 3 uur duren vragen we ons af. Erg lang, en niet veel zin meer in. Tijdens de vlucht krijgt Fieke een ingeving: we overschrijden een tijdzone! Dat scheelt een uur. Het is alweer super helder en we genieten van het uitzicht op bos, droge grond, bergen enz. In Salt Lake City aangekomen gaat het snel. Daarna wel een super eind lopen. Op de muren maken ze melding van onze gezondheid. “ Goed om 10.000 passen per dag te zetten”. Nou, we hebben ze wel gehaald! We halen de koffers op en lopen door naar Alamo om de huurauto op te halen. We mogen er zelf een uitzoeken uit de “mid-suv range”. Ok, we gaan kijken. We zien een paar leuke auto’s staan. Gooien de kofferbak open en zien dat het allemaal net gaat passen met de koffers. We kiezen een Jeep uit. Gooien de koffers er in en lopen even om de auto heen om schade foto’s te nemen. Dat zijn er nog al wat en er zit een ster in de ruit. Andere auto, ook niet zo fijn. En ineens zien we dat er een nieuwe auto geparkeerd wordt. Groter, grotere kofferbak, minder schade. Ok, ompakken die handel en wegwezen. En dan rijden we weg in een Mitsubishi Outlander, met groot navigatiescherm en Apple CarPlay, fijn. De E- Sim werkt ook nu we in de VS zijn, dus Google maps aan en gaan.
Inmiddels half elf in de avond en we moeten iets meer dan een half uur rijden naar Park City. Onderweg zien we overal vuurwerk de lucht in gaan ivm 4th of July. Heel leuk. Hadden we nog onze oude vlucht gehad dan hadden we hier echt van kunnen genieten. Want aangekomen in Park City zijn daar de festiviteiten net afgelopen. En het is ineens heel erg druk. Alle mensen willen tegelijk naar huis. Overal auto’s en mensen op straat. Maar goed, na even zoeken en vloeken vinden we ons hotel. Maar nu is er geen personeel. We moeten naar een nabijgelegen hotel lopen om daar de spullen op te halen. Kortom al met al zijn we pas na middernacht op de hotelkamer. Hè, hè. En dan: Aaaaccchhh, er staat maar één bed. We trekken aan alle deuren in het appartement en ook aan andere kamerdeuren, (sorry mensen), en mopperen dat we weer terug moeten naar het andere hotel. Gelukkig heeft Hans nog een helder moment en ontdekt ineens dat de kast geen kast is maar een opklapbed, tweepersoons. We zijn zo gelukkig. Snel tanden poetsen en lekker knorren.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg