Gisteravond is nog een klein stukje blog toegevoegd over de avondwandeling naar het opera gebouw. Eenmaal terug in het hotel heeft Hans toen weer uit zitten vogelen hoe we naar het beginpunt van de wandeling voor vandaag kunnen komen. Het idee is om de wandeling van Spit naar Manley te lopen, omdat we dan op de terugweg nog met de Ferry kunnen gaan. En op deze manier ook het opera gebouw een keer van een andere kant benaderen.
Voor de heenreis moeten we twee keer een bus nemen. Ook weer leuk om zo door (buiten)wijken van Sydney te crossen. Wel goed opletten waar we moeten uitstappen, maar gelukkig is Google een zeer goede assistent.
Bij de bushalte staat netjes aangegeven waar we heen moeten lopen om de wandelroute op te pakken. Deze ‘Spit bridge to Manley Walk’ is een wandeling van ca 10 kilometer die langs de bushrand loopt, die uitzichten over zee, de verschillende baaien en soms ook centrum Sydney geeft. Het wordt omschreven als één van de mooiste wandelingen uit de omgeving. We zullen zien!
Al snel brengt het pad ons in de bush. De paden zijn zeer goed aangelegd. Traptreden zijn veelal uitgehakt in de steen, houten vlonders zijn aangelegd en de “natuurlijke” paden zijn goed onderhouden. Kaketoes zijn we ondertussen gewend, al blijf ik het een prachtig gezicht vinden zo’n grote “kudde” samen op de grond zaden te zien eten. En deze vogels zingen of fluiten niet, nee, ze schreeuwen. Het doet gewoon pijn aan je oren.
Wat verderop in de bush horen we een heel herkenbaar geluid. Tenminste, herkenbaar van tv. We horen het geluid van de kookaburra. Ze noemen het ook the laughing bird, de lachende vogel. Met een beetje fantasie lacht de vogel. Maar hoe we ook ons best doen, we zien geen spoor van de vogel. Maar hopen op een betere ontmoeting. Ondertussen lopen we door een omgeving met prachtige planten en bomen. Veel planten en bomen staan in bloei. Veel bomen met bloemen hebben ook al tot zaaddozen ontwikkelde bloemen aan dezelfde takken zitten. Er is zo veel diversiteit. We wandelen in de bush, maar dicht tegen de kustlijn aan. Soms zitten we hoog boven het water, en soms moeten we over de rotsen in het water klauteren naar de andere kant. Dat kan dan alleen als het laag water is. Is dat niet zo, dan is er in een ander pad voorzien en moet je weer iets omhoog. Aan alles is gedacht.
Op een gegeven moment raken we uit de dichtbegroeide en koele bush en lopen we verder op een meer open gedeelte. Hier is de begroeiing een stuk lager, meer planten en hier en daar wat lage bomen. We hebben al een paar keer gehoord dat als we net ergens voorbij zijn gelopen de kookaburra’s aan het lachen gaan. We moeten toch echt beter gaan opletten. Anders zien we ze nooit die vogels. Wat later vliegt er één over ons heen. Even goed volgen waar hij gaat zitten. En gelukkig kiest de vogel een zetel op een tak niet ver bij ons vandaan. Voor zover ik kon zien was het een blauwvleugelkookaburra. Maar in ieder geval was heel goed te zien dat ze familie zijn van de ijsvogel. Ook eenzelfde dikke snavel, een eendere bouw, alleen groter. Hè, hè. Eindelijk goed gezien!
We wandelen weer verder, het is inmiddels heerlijk weer. Het is best frisjes, maar de zon maakt het lekker wandelweer. En dan zegt Hans ineens: ik zie een walibi. Ik kijk hem aan met een blik van: ja, hou een ander voor de gek. Maar hij zegt, nee echt, hier zit er één. Als ik dichterbij kom zie ik nog net iets weghupsen. Inderdaad! Een kangoeroe maar dan in klein formaat. Nou, die hadden we hier totaal niet verwacht, maar dan ook helemaal niet. Maar ja, het is het Sydney Nature Reserve, dus misschien had dat wel gemoeten. We zien nog net een kopje boven de begroeiing uitsteken, maar meer niet. We besluiten weer verder te lopen. Maar dit was een leuk presentje! En verdraaid, 5 minuten later zien we er nog een. Deze was goed zichtbaar. We hebben een tijdje gebiologeerd staan kijken en zijn verder gegaan. Ook deze lagere begroeiing zonder hoge bomen was weer rijk aan bloemenkleur. We genieten van al de verschillende dingen die we zien. Ook komen we langs een plekje waar aboriginals in vroeger tijden dieren in de rotsvloer hebben gekerfd. Het moet een kangoeroe en een walvis voorstellen. En aangezien je hier prachtig over de zee en baaien kon uitkijken hebben we hier een tijdje zitten genieten. En terwijl we zo zitten zien we een vliegtuigje in de lucht letters schrijven. Na een tijdje staat er in hele grote wolkenletters ‘SS marry me’. We stellen ons zo voor dat er nu ergens iemand ene S.S. een aanzoek aan het doen is.
Het landschap verandert weer in bush. En direct moeten we weer waterplassen ontwijken. Het heeft hier de afgelopen dagen alleen in de nacht iets geregend. Maar je merkt direct dat het bos veel vochtiger is. Ergens vlak voor we het bos weer uitkomen zien we nog een grote loopvogel. Fieke vergeleek het beest met een kalkoen. Mooie geel met rode kop en nek.
En zo belanden we na een lange dag via het strand weer in de bewoonde wereld. Strand betekent schelpjes zoeken. Maar dat mag ik niet al te lang, want mevrouw en meneer hebben dorst en honger. Dus wandelen we door richting de ferry. Vlak voor we daar zijn zien we een mooie bar/restaurant met een terras dat door glas is omgeven. Het is iets hoger gelegen, dus geeft een mooi uitzicht over de baai. Daar gaan we iets eten en drinken. Hans en ik een heerlijk gegrilde zalm en Fieke goede biefstuk. Heerlijk eten, goed uitzicht, zeer tevreden gevoel over de wandeling. Wat wil je nog meer.
Deze wandeling is inderdaad een heel mooie. In vergelijking veel mooier dan gisteren. Maar helemaal eerlijk is dat niet, want gisteren liepen we echt een kustroute tussen rots en zee in. Vandaag was het veel meer divers. Bush, vlakte, zee, strand, hoogteverschil, echt prachtig.
Langzaam gaat de zon zakken en wordt het toch kouder. Dus wandelen we naar de Ferry van Manley en nemen de fastferry naar Circular Quay in centrum Sydney. Vanaf daar nemen we de tram naar het hotel, genoeg gelopen vandaag! Maar met een zeer tevreden gevoel laten we ons op de hotelkamer op bed vallen en leggen de voetjes omhoog. Lekker! Na de uitgebreide en late lunch van vanmiddag trekken we nu alleen nog even een zak chips open.
Morgenmiddag vliegen we naar Brisbane.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg