Nadat we vanmorgen eerst weer met uitzicht op de kangoeroes hebben ontbeten, maken we ons op voor Mount Coolum. We gaan gewoon een berg opwandelen is het idee. Voordat we weggaan hebben we nog even contact met de eigenaar hier, omdat we morgenvroeg hier al snel moeten opbreken om naar de walvis tour te gaan en daarna direct naar de volgende bestemming door te reizen. Als we hem vertellen wat we voor vandaag gepland hebben maakt hij een blazend gebaar. En dan wijst hij naar zijn bovenbenen. “it’s a tough climb”! Okeeeee….. Nou, het moet een mooi uitzicht geven als we boven zijn, dus we gaan het gewoon doen. We zien wel of er een schip strandt onderweg, ha ha.
Mount Coolum is na Ayer’s Rock/Uluru de grootste monoliet (alleenstaande rots) in de wereld. Hij is 208 meter hoog. In tegenstelling tot Uluru is deze rots wel begroeid. Aan de voet van de berg aangekomen lijkt het pad een rustige gang naar boven te maken. Totdat er opeens omhoog gaande traptredes te zien zijn zover het oog reikt. En geen misselijke treden, het zijn elke keer flinke opstappen omhoog. Maar we zetten dapper door. Ik ben Hans en Fieke al snel kwijt, maar kom ze zo af en toe bij een rustpunt weer tegen. Dat rusten is wel nodig. Het is warm en het is ook nodig om te blijven drinken. We bereiken een soort van plateau en ik denk: gelukkig we zijn er. Maar daar kwam ik bedrogen uit, we moesten nog een stuk klimmen. En de bovenbenen waar de eigenaar van de cottages het over had beginnen aardig te sputteren. Er strandt echter geen van de drie schepen en we bereiken gezamenlijk de top. Daar is de begroeiing weg en is er een vrije blik over de omgeving en de zee. Een mooie beloning voor het harde werken. We kunnen horizontaal (!!) een stukje wandelen om ook de andere kant te bekijken. Ook mooi. Maar meer is er niet daar boven, dus na een tijdje van het uitzicht genoten te hebben aanvaarden we de afdaling. Die gaat wel een stuk eenvoudiger al zijn er nu best wel grote stappen omlaag naar de volgende trede. Ik kijk niet teveel naast me, want dan kijk ik soms de diepte in en dan doen de beentjes een beeeetje raar. Verder niets aan het handje en we komen gezamenlijk weer beneden aan. Dat was een inspannende, ontspannen bezigheid. De moeite waard.
Omdat het weer vandaag echt lekker is, gaan we hier het strand opzoeken. Maar eerst zoeken we nog een board walk op. Een houten wandelpad hoog boven de ground. Je kijkt zo tussen de bomen door. Daar spot Fieke weer een leguaan (we vermoeden dat onze vorige ontmoeting met de grote leguaan eigenlijk een varaan is geweest) Op de terugweg zien we ook nog een groen exemplaar. Mooi. We parkeren iets verderop de auto langs de boulevard en gaan eerst iets eten. Dat hebben we wel verdiend na alle inspanning! Daarna halen we de strand spullen uit de auto en lopen het strand op. Hans wil graag het water in, hij hoopt dat het niet al te koud is. Fieke twijfelt iets meer, maar gaat toch mee de zee in. En ik? Ik zit heerlijk op mijn strandhanddoek naar het tafereel te kijken. Mij niet gezien, veel te koud. Al snel zijn man en kind kopje onder en vervolgens aan het spelen met de best hoge golven. Wanneer ze eindelijk genoeg gespeeld hebben en uit het water komen, mogen zij op de spullen passen. Ik op mijn beurt loop wat over het strand en probeer schelpjes te vinden. Het is een zeer schoon strand, maar dat hebben we inmiddels al wel vaker gezien. Hier weer weinig schelpen, wel veel steentjes die door de golven glad gespoeld zijn.
De zon zakt langzaam weg en dan koelt het snel af. Er komen twee roofvogels over vliegen. Visarenden (Eastern Ospreys). Verderop zien we ze ineens naar de zee duiken. Ze zijn aan het jagen. Één visarend komt terug vliegen met iets in de poten geklemd. Hij blijkt een vis te hebben gevangen. Het is Hans gelukt daar een foto van te nemen. We breken op en rijden weer naar onze cottage. De open haard gaat weer aan en we installeren ons op de bank voor de laatste avond hier. We kunnen niet anders zeggen dan dat het ons hier heel goed heeft bevallen. Hopelijk is dit de opmaat voor de rest van de bestemmingen. Morgenvroeg weer de wekker zetten. Vroeg op om op tijd bij de walvis tour te zijn.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg