Snorkelen! Dat is wat we vandaag gaan doen. Op een veel noordelijker gedeelte van het ‘Great Barrier Reef’ dan de vorige keer. We gaan naar het Mackay & Undine reef. Een dag trip. Daarvoor moeten we om half acht in Port Douglas zijn. De wekker liep daarom weer vroeg af. Snel spullen die we gisteren al hadden klaar gelegd inpakken en gaan met die banaan. Ook nog even een ontbijtpakket uit de koelkast gevist hier. Speciaal voor ons klaargemaakt omdat we al vroeg de deur uit gaan.
In Port Douglas zoeken we de boot op en al snel staan we in de rij om aan boord te mogen van een 25 meter grote catamaran. Ik schat dat er wel een 50 man aan boord zijn. Eenmaal op de boot verspreidt zich dat aantal al snel en heb je dat niet meer in de gaten. De catamaran vaart rustig de haven uit en zet koers naar open zee, naar het Great Barrier Reef.
Het duurt bijna twee uur voor we op de plaats van bestemming zijn. In de tussentijd heb ik in de lounge nog naar een voorlichting over het rif geluisterd. Niet dat er erg veel nieuws verteld werd, maar het was wel leuk om te zien welke vissen je mogelijk tegen kon komen.
We hebben vandaag weer heel veel geluk. Het is een stralend zonnige dag en er staat erg weinig wind. De zee is ook heel kalm. We hoeven hier geen stingersuits tegen de kwallen aan. Wel krijgen we wetsuits aan. Korte mouwen en geen lange pijpen. Ik kijk in eerste instantie bedenkelijk, want op de Whitsundays heb ik het zo koud gehad. En daar had ik twee pakken over elkaar aan. Daar was ik dat michelinmannetje, en nog had ik het koud. Maar zoals gezegd, het is warm weer. En we zitten weer noordelijker in het land, het water is ook iets warmer blijkt al snel. Je blijft met zo’n pak aan ook vanzelf drijven, heel handig bij het snorkelen dus.
We krijgen ook allemaal flippers en een masker, voor Hans één met geslepen glazen. En als de catamaran voor anker ligt, mogen we het water in. We hoeven nu ook niet net als op de Whitsundays met een bootje naar een snorkelplekken gebracht te worden. We kunnen gewoon via de achterkant, via de trappertjes op de catamaran ons in het water laten vallen of zakken. Dat is ideaal.vond ik tenminste. Lekker in je eigen tempo vertrekken. Ik zag best op tegen het in het koude water te moeten, maar dat viel zo ontzettend mee, het was helemaal niet koud. En dat gecombineerd met een kalme zee en de mogelijkheid over het koraal heen te zwemmen, maakte het plaatje compleet. Super!
Eigenlijk weet je niet precies wat te verwachten. Maar omdat we dit snorkelen vorige week ook gedaan hebben, is dat wat je weet. En ook verwacht. Ik was eigenlijk niet voorbereid op wat ik hier te zien kreeg. Ik steek mijn hoofd ik het water en het uitzicht ontnam me bijna de adem. Wat is deze onderwaterwereld ontzettend, adembenemend mooi. Ik kan niet anders zeggen. Of het er altijd zo uitziet kan ik niet zeggen. Misschien heeft de zon en de kalme zee veel geholpen. Maar dit was zo mooi. Het koraal heeft simpel gezegd alle kleuren van de regenboog. Op de Whitsundays zei de kapitein nog tegen ons: ja op natuurdocumentaires zie je altijd supermooi gekleurd koraal. Zo is het niet, zij hebben de gelegenheid en de hulpmiddelen om het zo goed mogelijk in beeld te brengen. Hebben ook de tijd om te wachten op dat ene mooie shot met kleur. Dat vond ik toen plausibel. Nu denk ik: man je kletst maar wat. Echt, het zag er zo mooi uit. We hebben zo veel verschillende soorten koraal gezien hier. In allerlei kleuren. Van groen tot roze naar paars en bruin en en…. Prachtig. Hard koraal en wuivend, zacht koraal. En daar tussendoor zwommen de meest mooie vissen. Fieke heeft mij nog naar een plekje geflipperd waar ik nog niet was geweest. Zij had daar gigantisch grote schelpen gezien, paars en blauw en groen. Zo’n grote Doopvontschelp. Ik wist niet dat ze echt zo groot konden worden. Zeesterren, blauw. Zeekomkommers. Roggen. En ga zo maar door. Ik heb zelfs een haai gezien. Die beweegt zich toch op een andere manier door het water dan een vis. Gelukkig wist ik ook dat er hier geen gevaarlijke haaien zouden zitten. Kortom we hebben genoten.
Na een uur is deze snorkelsessie afgelopen en kunnen we ook zelf weer aan boord klimmen. Als iedereen weer aan boord is en zich uit de wetsuit heeft gewurmd is het tijd voor het eilandbezoek. We gaan naar een heel klein zandeilandje dat nog net boven het water uitsteekt. Daar worden we in groepjes naar toe gebracht met een platte boot met een glazen boden. Het is leuk om ook zo even naar de onderwaterwereld te kijken. Op het eiland kijken we even rond. Je hebt het snel gezien. Er zit hier echter in het zand een heel minuscuul roze/paars beestje, dat je kunt zien als je een beetje zand op je je hand doet en daar wat doorheen roert. Inderdaad komen er dan gekleurde korrels naar boven. Meer dan dat kon je er met het blote oog niet van maken. Maar leuk om te weten. Wanneer we weer opgehaald worden staat aan boord de lunch al op ons te wachten.
Tijdens onze lunch is de catamaran een stukje verplaatst en na het eten kunnen we ons nu natte wetsuit aantrekken. Nog lastiger nu de pakken nat zijn. En ik twijfel geen moment. Ik ga het water in. Geen geklier met hoge golven en bootjes die je droppen en kou en koraal waar je tegen op kan botsen. Nee, alleen maar drijven met je hoofd naar beneden en genieten. En ook deze keer is het weer geweldig. Ik zie een rog langsschieten en zit ineens midden tussen een school vissen. En zo val je van de ene verbazing in de andere. Wat ben ik blij dat we ook deze tour gedaan hebben.
Achteraf hoor ik van mensen hier uit de omgeving dezelfde verhalen. De mevrouw van de bed & breakfast hier vertelt dat als ze hoort dat mensen gaan snorkelen op de Whitsundays en niet hier dat ze daar dan niets van zegt. Vind ze sneu voor de mensen, maar ze denkt: oh wat jammer toch, het is hier zo veel mooier. Maar ik hoor ook dat een aantal plaatsen op de Whitsundays te lijden hebben gehad van cyclonen die grote delen van koraal hebben vernield.
Wat het ook allemaal is, is nu niet zo belangrijk, wij hebben genoten.
Na deze snorkeltour varen we weer terug. Eerst een stukje met de zeilen op. Tot iemand roept: walvis! De bemanning reageert heel snel. We draaien bij en varen in de richting van de walvis die steeds uit het water springt en met zijn vin op het water slaat. Ook springt haar jong regelmatig omhoog. Eenmaal dichterbij zijn de capriolen afgelopen. Maar het blijft een fantastisch gezicht. Wel valt op dat dit een heel grote walvis is. Zo groot hebben we ze nog niet eerder gezien.
Na een tijdje genoten te hebben van de walvissen varen we weer verder en bereiken tegen 17.00 uur weer de haven van Port Douglas. We lopen nog even het stadje in en eten in een soort van sportscafé-restaurant. Fieke een schnitzel en Hans en ik een pizza Margaretha’s en een pizza garlic. Zo kunnen we lekker delen. Vooral die met garlic was heerlijk, hadden we nog nooit eerder gegeten. Daarna zijn we naar huis gereden, Mossman, en zijn allereerst lekker onder de douche gegaan. Daarna ging al snel het licht uit. Moe van alle inspanningen en frisse zeelucht. Maar ook omdat we morgenvroeg weer opgehaald worden voor de laatste excursie. Onder leiding van een aboriginal wandelen en meer over hun kijk op de natuur leren. Maar nu eerst lekker slapen!

Geschreven door Hmf.gaan.opweg