Afscheid nemen van Yellowstone NP na een week genieten van alles wat het ons gebracht heeft. Maar nu gaan we verder. Ons volgende doel is het National Monument Craters of the moon. Dat is een vulkanisch landschap, gevormd door erupties van vulkanen. Er zijn lavastromen, grotten en kraters. Allemaal ontstaan in vroeger dagen. NASA trainde er vroeger zijn astronauten met het idee dat dit landschap erg op het landschap van de maan zou lijken. Dat bleek niet zo te zijn.
Voor we bij Craters of the moon aankomen moeten we een aardig eind rijden. We rijden door een leeg landschap via een lange rechte weg. Het lijkt veel op de weg vanaf Monument Valley. Alleen zien we hier eerst alleen maar vlakte en later diezelfde vlakte maar dan gebruikt als landbouwgrond. We zien constant de watersproeiers over het land gaan. Dat is ook wel nodig, want het is hier heel erg warm. We zien op de meter in de auto dat het 35 graden is. Gelukkig is het bewolkt, dus dat is voor vandaag wel fijn.
Eenmaal aangekomen bij Craters of the moon haalt Hans een cave-permit. We hebben een soort van vergunning nodig om de grotten/lavagangen te mogen bezoeken. Als we die hebben kunnen we het park inrijden. Het is een klein park en het heeft een rijdbaar rondje (loop) van maar 11 km. Aan dat rondje zijn een stuk of acht stopplekken waar iets te zien of te doen is. We lopen onder andere een rondje tussen allerlei vulkanisch gesteente door. Het is allemaal heel zwart, grote brokken en soms zelfs heel grote brokken. Daartussen groeien wat planten en bloemen. Mooi. Maar het is wel erg warm. Dus rondje klaar, auto in en naar het volgend punt. Dat is een heuvel van vulkanisch gesteente. De heuvel is steil, maar wel te beklimmen. Ik ga tot halverwege, maar Fieke en Hans ploeteren zich in de hitte een weg naar boven. Het uitzicht is de moeite waard. Daarna volgt weer een rondwandeling. Het is een fascinerend landschap in al zijn facetten. Als we alle stops gehad hebben vertrekken we naar Hailey, onze slaapplaats voor vanavond. Een uurtje later arriveren we bij een mooi hotel waar we de koffers droppen en er weer op uit trekken. Er is hier namelijk een stadspark dat grenst aan natuur waar regelmatig elanden worden gezien. En omdat we nog steeds heel graag een moose zien, gaan we daar langs. We waren alleen even één heel belangrijk ding vergeten. Avondetentijd is ook avondetentijd voor de muggen. En zij eten graag “ons”. Het is echt verschrikkelijk. En de deet tegen de muggen lag natuurlijk in de auto. Dus het was lopen en met de armen zwaaien. En als we nu een moose hadden gezien, dan was het het allemaal waard geweest. Maar dat was het dus niet. Geen moose gezien, wel ik weet niet hoeveel muggen. Ach ja, weer een leuk verhaal. En gelukkig lag ook de azaron in de auto. Vooral ik had dat spul wel even nodig. Op mijn voorhoofd drie heerlijke bulten. Op een of andere manier reageer ik best heftig op de steken. Mijn benen zitten nog vol van de eerste keer dat ons dit overkwam. Nou ja….
Na de wandeling zijn we rechtstreeks door gereden naar een restaurantje. Een bar, pub en bikeshop Powerhouse geheten. Een restaurantje met goede recensies. Lekkere burgers en zo. Het was een echt Amerikaanse tent. Goede keus. En nog meer, we hebben nog nooit zulke lekkere burgers gegeten.
Morgen door naar Boise, de hoofdstad van Idaho.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg