Vandaag moesten we vroeg op. We moeten een aardig eind rijden en hebben een zekere mate van tijdsdruk, omdat we op tijd bij de cruiseferry moeten zijn. We hebben een reservering, maar die moeten we dan ook niet missen.
Kwart voor negen zitten we al in de auto. We vertrekken in de lichte regen, maar zien ook weer heel veel blauw. Dit kan wel weer een mooie dag worden.
We rijden weer langs mooie fjorden en doorkruisen vele tunnels. Al ergens in het begin moeten we voor een tunnel stoppen. Ze zijn met werkzaamheden bezig en we kunnen pas over een 20 minuten verder. Dat wachten is niet erg. Het was mooi om te zien hoe bergen in de wolken verdwenen en er met hetzelfde gemak ook weer achter vandaan kwamen. Maar het gaat ten koste van tijd. Maar goed dat we vertragingen ingecalculeerd hadden!
Overal zien we bordjes langs de weg dat we op moeten passen voor overstekende herten en koeien. Maar ook voor overstekende schapen. Maar al dagen zien we niets van dat spul. Tot vandaag. Eerst staat er een schaap op de weg. Ze stoort zich totaal niet aan het verkeer en blijft gewoon lekker staan waar ze staat. Iedereen moet maar om haar heen rijden. Later komen we ook een aantal keren koeien op de weg tegen. Het landschap verandert ondertussen steeds. Van uitzicht op het water met gigantische bergpartijen daarachter tot een soort van hoogvlaktes. Die zijn weer zo prachtig om te zien. En hoe hoger we komen, hoe meer sneeuw we tegen komen. En ook (op afstand) een paar gletsjers passeren. Af en toe een klein buitje, maar overwegend droog en soms een zonnetje. We mogen weer niet klagen!
We stoppen zo af en toe om van het uitzicht te genieten. Er worden ons prachtige plaatjes voorgeschoteld. Op een van de mooie punten stoppen we ook om wat langer pauze te houden en een boterhammetje te smeren. De boterham met leverpastei smaakt dubbel zo lekker met mooi uitzicht.
Wanneer we weer verder rijden komen we in de buurt van Geiranger, daar waar we de boot op moeten. Het stuk route waar we nu aan beginnen heeft een flink aantal haarspeldbochten en het uitzicht bij de ene bocht is nog mooier dan de vorige. Het is echter ook een soort van scenic route. Op het mooiste uitzichtspunt stoppen veel auto’s en ook veel touringcars. Van bovenaf zien we in de haven een cruiseschip liggen. Die zal wel de nodige mensen hebben uitgespuugd, want het is druk. Zo druk zelfs dat Hans wel de parkeerplaats op kon, met moeite. Maar er niet meer af kan zonder dat er eerst een touringcar de weg naar benden weer op gaat zoeken. En alweer zijn we blij vroeg te zijn vertrokken. We wachten tot de bus weer gevuld is met toeristen en rijden achter de bus aan de weg weer op. Zo’n bus heeft het niet makkelijk met al die scherpe bochten en al het tegemoetkomend verkeer. Zo rijden we langzaam de berg af naar de boot.
We komen aan in Geiranger en sluiten een half uur voor vertrek aan in de rij om de boot op te mogen rijden. We stappen uit de auto en het is gewoon warm. De zon schijnt lekker.
De bootreis duurt ruim een uur. We zoeken een plekje op het dek. Het is mooi het fjord en de bergen vanaf het water te bekijken. We zitten over het algemeen lekker in de zon. Het is wel fris door de wind, maar lekker. Pas als we bijna in Hellesylt zijn betrekt het weer en gaat het druppelen. Maar dan zijn we nog maar een kleine tien minuten verwijderd van het eindpunt. Wel merk je dan dat de temperatuur hard achteruit holt. Maar hé, we zijn er bijna. Boeien!
Eenmaal op de kade is het al weer droog. We rijden weer een eind tot we weer bij een Ferry aankomen die ons binnen 10 minuten naar de overkant brengt. Daarna zijn we zo in Ålesund. Kleine omleiding nog omdat een weg was afgesloten, maar dat scheelt bijna niets. We checken om bijna vijf uur in en gaan eten in het hotel. Dit is de eerste keer dat we niet echt lekker klaargemaakte gerechten krijgen. Jammer, maar helaas. Morgen maar iets in het centrum zoeken.
We zien echter wel dat het weer opgeklaard is en besluiten nog een wandelingetje te maken. We komen bij het water en zien dat we ‘de zon in de zee kunnen zien zakken”. Dus we blijven hier een beetje rondhangen. Ik zie hier het mooiste landschap dat ik tot nu toe gezien heb. Daar zal ongetwijfeld de zon aan hebben meegeholpen, maar toch. Prachtig uitzicht over het waterlandschap.
De zon kleurt mooi, maar helaas verdwijnt hij bij het ondergaan toch achter de wolken. We gaan nog even richting het centrum om te kijken of er gebouwen verlicht zijn, maar dat lijkt er niet echt op. Dus wandelen we terug naar het hotel en zetten een kopje thee op onze kamer.
Een lange dag, maar een mooie dag.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg