Het vissersstadje Ålesund is niet zo groot. En het ligt tussen eilanden/fjorden ingeklemd. Het lijkt of er een kanaal het centrum in loopt. Het doet een klein beetje denken aan Venetië. Ook hier staan de huizen direct aan het water. Het maakt het centrum leuk om te zien. In 1904 is bijna het hele centrum in vlammen opgegaan. En omdat de Jugendstil / Art Nouveau in die tijd de gangbare mode stijl was, zijn daarna in korte tijd bijna alle huizen in die stijl gebouwd. Ook nu worden de meeste huizen in die stijl gebouwd. En inderdaad kun je al dwalend door de straten veel kenmerken herkennen. Het is leuk om te zien. Niet dat je kwijlend omhoog staat te kijken. Zo opvallend zijn de meeste huizen niet. Maar je blijft kijken.
Als we naar beneden lopen voor het ontbijt zien we ineens dat ons uitzicht op de kade ineens is gevuld met een enorme cruiseboot van de Holland America Line. Die is vanmorgen vroeg aangemeerd. Tijdens het ontbijt bekijken we wat we kunnen gaan doen vandaag. De beslissing daarover hebben we tot vandaag uitgesteld vanwege het weer. Maar zoals het er uitziet blijft het de hele dag droog en gaat zelfs de zon schijnen.
Dus vandaag verlaten we het hotel in ieder geval zonder regenjas aan te hebben of bij ons te hebben. Niet nodig vandaag! Maar voor we vertrekken spelen we eerst nog een potje shuffleboard, want die hebben ze in dit hotel ook staan. We wandelen eerst naar een plek waar er kayak tochten door het centrum georganiseerd worden. Maar het zit dicht, dus dat plan valt zogezegd in het water. En omdat het kantoor aan de kade ligt, wandelen we daar over de boardwalk en de plekken waar je in een kayak kan stappen en waar de boten liggen afgemeerd. Ineens zien we in het water heel kleine visjes en groeisels die door Fieke als poliepen aangemerkt worden. Heel mooi om te zien. We zien ook nog een enkele zeester. Weer een leuk cadeautje dit.
Hierna gaan onze wegen zich tijdelijk scheiden. Hans en Fieke gaan een wandeling maken en ik ga het museum in. Er is hier een Jugendstilcentrum. Daar ga ik naar toe. Jugendstil/Art Nouveau is mijn favoriete stijl, dus dat wil ik graag zien. Het centrum is gevestigd in een oude apotheek die geheel in Jugendstil is gedompeld. Het hele huis is in stijl en aan de inrichting van de apotheek is niets veranderd. Ook de woonvertrekken zijn niet veranderd. Een paar kamers zijn te bekijken en verder is er een tentoonstelling over ‘de gewone dingen’. Dingen zoals lepeltjes, zeefjes, bakjes, schoteltjes etc. Ik heb nog nooit zulke mooie lepeltjes gezien. Ja, wel op plaatjes. Maar dit was ‘different koek’. Emaille, glas, filigraan. Prachtig. Natuurlijk waren er ook de sieraden, vazen, meubels etc. Ik heb genoten. Lekker op mijn gemak rondgedwaald. Het centrum is verbonden met het naastgelegen kunstmuseum(pje). Het geluk wilde dat ze daar nu, omdat het een of ander jubileum was, ook aandacht voor de stijlperiode hadden. Daar heb ik filmpjes bekeken, maquettes met uitleg, ook weer spullen bekeken, en de tijd vergeten.
Ondertussen zijn Hans en Fieke een eind gaan wandelen.
We ontmoeten elkaar weer op een bankje in het centrum en zoeken een tentje op om lekker te zitten en iets te eten. We delen een heel grote pizza en krijgen brood met aioli. Prima zo en lekker.
En omdat de weergoden ons goed gezind blijven gaan we nog naar Mount Aksla. Hij heet dan wel zo, maar is nog geen 200 meter hoog. Op de top moet een mooi uitzicht over de stad, het water en de omliggende eilanden te zien zijn. We moeten er eerst voor omhoog lopen naar een hoger geleden deel van de stad. En dan begint de klim. Het zijn allemaal trap treden. En het zijn er meer dan 400. Van onderaf gezien denk je dat je daar heel lang over gaat doen (het gaat best steil omhoog), maar dat valt best mee. En het uitzicht is de mooie beloning. Het geeft inderdaad een heel mooie weidse blik. En al laat de zon zich niet echt zien, het is er goed toeven. En je kunt goed van je af kijken.
Daarna hebben we er weer even genoeg van en lopen richting het hotel.
Nu maakt het hotel reclame met hun mooie uitzicht op het water. Dat klopt ook, is niets aan gelogen. Tenminste….. als er dus geen cruiseboot voor je deur komt te liggen. Met zo’n flatgebouw voor je neus is alle uitzicht weg. De Rotterdam lag voor de deur. We hebben het opgezocht, de boot is 297 meter lang! En hoog! Eenmaal aangekomen bij het hotel zagen we dat de boot ging vertrekken. Dat is toch wel even mooi om te zien hoor. We hoorden ook dat de boot vertrok, de scheepstoeter blies ons drie keer bijna omver. En daarna was het mooie uitzicht er weer!
En daarmee waren de belevenissen voor vandaag op.
Morgen weer een reisdag. Naar Dombås.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg