Gisteravond was al besloten dat er vandaag géén wekker gezet hoefde te worden. Het weer zou in de ochtend niet al te gunstig zijn. Er zou wel eens een flinke regenbui langs kunnen komen. Dus lekker rustig aan doen, lekker ontbijten en zien wat de dag ons gaat brengen.
De weersvoorspelling blijkt te kloppen, want het water komt met enige regelmaat met bakken uit de lucht vallen. Geeft niets, want voor ons speelt de film zich af. De kangoeroes hebben het gazon voor de huisjes uitgekozen om zich te verpozen. Vooral de kleine kangeroetjes rennen rond, de ouderen hebben het veel te druk met eten. Vandaag heeft ook de grote baas, het grote mannetje ons veldje uitgekozen. Dat is toch wel een heel groot beest. Zeker als hij af en toe overeind dreigt te gaan staan. Ik heb lange tijd buiten staan kijken naar het schouwspel. Ook in de hoop dat het mannetje achter het struikje vandaan zou komen en zich niet half, maar helemaal in volle glorie zou laten zien. Op een gegeven moment strekt de man zich uit op het gras naast een waterpoeltje, gaat languit liggen en hij heeft zich (volgens mij) de hele dag niet meer met de dagelijkse gang van zaken bemoeid. Alleen als er iets onvoorspelbaars gebeurde draaide de oren in het rond of kwam zijn kop even omhoog. Alles ok? Yep, dan lekker verder pitten. Je zag ‘m denken.
Nu zitten wij hier op een terrein waar je gebruik kan maken van alle spullen die er zijn. Hans wilde er met de fiets op uit. Die fietsen staan hier klaar voor gasten om te gebruiken. Dat had ik wel willen gaan doen, een tochtje rond het meer hier. Maar Fieke had haar zinnen gezet op lekker met de kano de plas op te gaan. Dat vond Hans ook leuk om te doen en had dat Fieke ook al eerder beloofd. En ik? Ach, hier op de bank met uitzicht op die prachtige tuin met die kangoeroes en heel veel vogelgeluid stond me helemaal niet tegen. Dus Hans en Fieke halen hier peddels uit de centrale ruimte en gaan op pad naar de kano’s. Ik installeer me op de bank. Als ik een hele tijd later denk: laat ik eens bij het water gaan kijken en ik heb net de schoenen aan getrokken, zie ik meneer en mevrouw terug komen wandelen. Fieke met de broek boven de knieën en Hans met een natte broek. Zijn kano was een beetje water gevoelig…
Ik heb een lekker kopje thee gezet en we hebben weer naar meneer kangoeroe staan kijken. Hij was weer een beetje overeind gekomen om te eten. In de verte kwam de eigenaar van dit terrein met zijn hondjes aanlopen. En dat was voor de kangoeroe het sein even goed op te gaan letten. En…. Eindelijk kwam hij helemaal overeind! Een heel mooi gezicht. En met een beetje goede wil zag je de spierbundels onder de vacht zitten. Geen dier om een robbertje mee te boksen. Laat ze dat maar met elkaar doen. Weer binnen heeft Hans lekker de haard aangemaakt. De avonden koelen hier toch flink af.
Morgen staat de walvis tour op de planning. We moeten een dag van tevoren even bellen om te conformeren, maar ook om te vragen of alles doorgaat. Nu hadden we het weerbericht van morgen al gezien. Alle seinen op groen, heel mooi weer en weinig wind. En dan is de teleurstelling groot als de tour toch wordt geannuleerd.Te weinig deelnemers. Nou ja zeg. Daar hadden we echt helemaal niet op gerekend. We zitten er even over na te praten en Hans zegt: misschien kan het een dag later, woensdag wel. Dat is weer een reisdag naar de volgende locatie, maar met maar weinig reistijd. Dus heeft Hans weer terug gebeld, en gelukkig waren er op die dag wel genoeg deelnemers. Excursie een dag verplaatst, morgen een hele dag om vrij in te vullen. Het plan ligt er al: wandelen bij mount Coolum.
Daarna was er nog de discussie of we er nog uit zouden gaan om iets te gaan eten ergens. Maar op de dag dat we aan kwamen hier vertelde de eigenaar ons over een heel goede Thai, je kon het laten bezorgen. En lui als we zijn hebben we dat gedaan. Conclusie: het was inderdaad lekker, maar we hadden met de helft minder ook genoeg gehad.
De rest van de avond hebben we heerlijk op de bank gehangen. Kopje thee, haard aan en blog schrijven …

Geschreven door Hmf.gaan.opweg