Het was ook wel weer heerlijk slapen in een bed dat niet constant wiebelt. We hebben lekker geslapen, maar staan toch op een redelijke tijd op. Vandaag rijden we naar Magnetic Island. Om op dat eiland te komen met de auto moeten we de veerboot nemen. Die is voor ons gereserveerd. Maar pas om vijf uur. Dat vinden we eigenlijk wel erg laat. De veerboot gaat iedere twee uur. We gaan gewoon kijken of het mogelijk is de reservering om te zetten naar drie uur. Dan komen we in het licht aan op het eiland en kunnen we er nog een beetje van genieten.
Nadat we ontbeten hebben in het centrum van Airlie Beach, twee keer een gebakken eitje en één granola, vertrekken we. Het is toch weer een aardige afstand, 275 km, maar het is ook leuk om de omgeving aan je te zien voorbijglijden. Geleidelijk aan zie je soorten bomen verdwijnen en andere komen. Er is deze keer wel veel “werk aan de weg”. Het is weer de Bruce highway en die zijn ze echt overal aan het verbeteren om tegen overstromingen bestand te zijn.
Ergens onderweg stoppen we bij een heel klein plaatsje met een bakkerij. Daar halen we een paar croissantjes en wat verschillende soorten van gebakjes. Zo noem ik ze maar even. Bladerdeeg met appel en room. De room is super machtig en heel dik, die verdwijnt al snel in het zakje, dat gooien we weg, maar het overblijfsel was zeer smakelijk.
Rond half drie komen we bij de veerboot aan. We gaan naar het ticket Office en vragen of we de reservering kunnen omzetten. Dat is mogelijk en we zetten de auto snel in de rij om zo direct de veerboot op te kunnen rijden. Een kwartiertje later is het zo ver. Eenmaal op de boot verlaten we de auto en gaan op het bovendek zitten. Daar raken we in gesprek met een Nederlands gezin dat ook aan het rondtrekken is. Zij van boven naar beneden, wij van beneden naar boven. Leuk om even ervaringen uit te wisselen. Bij het verlaten van de boot gaan we naar een kantoortje waar we de sleutel van onze “Pure Magnetic Villa” in Nelly Bay op moeten halen. Ik zeg dat bewust. Eenmaal in het kantoortje vraagt de receptioniste om onze naam. En al weer staan we geregistreerd onder Vanderkooij. Ze brengt alle papieren in orde en vertelt ons dan, terwijl ze ons de sleutel overhandigt, hoe we moeten gaan rijden. Ze noemt een naam van villa die we niet herkennen en ze wil ons naar Horse Shoe Bay sturen. Hans en ik kijken elkaar aan en zeggen gelijk: hier klopt iets niet. Pas dan kijkt de receptioniste nogmaals naar de naam en zegt Vanasperen is toch de naam? Eh, nee! Ze kleurt er enigszins van en kijkt in het sleutel bakje en zegt: oh, hier ligt de sleutel, jullie namen beginnen hetzelfde. We lachen er om, vullen weer opnieuw alle papieren in en vertrekken met de juiste sleutel en de naam begint ook met Van…
Omdat de supermarkt naast het kantoortje ligt gaan we eerst daar even langs. Als we weer buiten komen en de spullen in de auto leggen komen we de man van het Nederlands gezin weer tegen. We hadden al begrepen dat zij ook bij Travel Essence hebben geboekt. Hij had niet goed gelezen en was direct naar hun onderkomen gereden. Maar daar zat alles op slot. Dus moest hij terug naar, juist, hetzelfde kantoortje. En ja hoor, zij waren het gezin waar het andere onderkomen voor was bedoeld. Toeval bestaat niet zeggen ze wel eens.
We hoeven maar een klein stukje te rijden naar ons plekje. En wat voor een plekje. We hebben echt de hele onderverdieping van een villa tot onze beschikking. En we hebben een klein beetje uitzicht op zee, ook niet verkeerd. Hier houden we het wel een paar dagen uit! Aangezien we geen zin meer hebben om te gaan zoeken naar een restaurantje hadden we al een stokbrood gehaald en een paar kaasjes. We hebben lekker op de bank zitten smullen en zijn een heerlijk bed ingerold. Morgen zien we wel wat we gaan doen.

Geschreven door Hmf.gaan.opweg