Ruim 480 kilometer. Dat is de afstand die we vandaag moeten overbruggen. Daarmee hebben we dan wel de dag met het meest te verplaatsen kilometers gehad. Het gaat ons ongeveer 6 uur duren. Hans wil graag vroeg vertrekken, dan is het nog lekker rustig op de weg. Na het opstaan halen we bij een klein supermarktje brood, tanken ook nog even en gaan dan rijden. Rond kwart over acht zijn we op weg. Het is inderdaad lekker rustig, ook omdat het zondag is natuurlijk. Hans heeft van te voren de route bekeken en gezien dat we ergens na ongeveer 200 km vlak langs de kust rijden. We gaan daar pauzeren. Het is bij het plaatsje Clairview. Er staan denk ik 10 huizen. Maar ze staan allemaal op een rijtje langs een prachtige kustlijn. Er zijn slechtere plekken om te wonen. We eten er wat, rusten wat en lopen over het strand. De zee had zich heel erg ver terug getrokken van het strand. Maar er was niet richting het water te lopen, want op een gegeven moment werd het zand één grote blubbermassa. Ik ben maar snel weer omgekeerd. Ergens in een klein achtergebleven poeltje heb ik de schoenen weer schoon gespoeld.
Eenmaal weer onderweg zijn we verkeersborden gaan fotograferen. Het begon met de kangoeroe- en koalaborden langs de weg en dat groeide al snel uit naar meer. Het was een leuk spelletje. Fieke was regelmatig te laat met fotograferen, of het plaatje was onscherp. En dan was het maar weer verder speuren en wachten op een herkansing.
Op een gegeven moment stond er een informatie bord langs de weg waar op stond dat al het verkeer op de hoofdstraat van de volgende stad stil stond in verband met een ongeluk. Nu had Fieke al al eerder uitgevogeld dat een alternatief stukje route om de stad heen waarschijnlijk tijdwinst op zou leveren. Dat kwam nu mooi uit, want door de alternatieve route kwamen we lekker niet over de hoofdstraat. Na onze slimme omleiding kwamen we weer op de originele snelweg uit en reden we lekker verder. Er van overtuigd dat we de file achter ons hadden gelaten. Nou, mooi niet. Ergens midden in de rimboe stonden we ineens stil. Er liep een mannetje langs de auto’s en iedere keer als hij een gesprekje gevoerd had draaide vervolgens die auto om en reed weer terug. Oeps! Fieke, onze navigator, kijkt snel op Google naar de route. En schrikt, want er is echt maar één alternatieve route nu, en als daar iets mis is, komen we nooit op onze plek van bestemming zonder uren om te rijden. We besluiten om het gewoon maar te gaan proberen. Het begin gaat zeer voorspoedig over een goede weg. Maar ineens zegt Fieke: hier moeten we naar links. “Hier?”, zegt Hans. Nou, op hoop van zegen dan maar. Vervolgens rijden we kilometers lang op een heel stoffige gravel weg. Eigenlijk best leuk, maar ja, we moeten natuurlijk wel de goede kant op gaan. En opeens gaat de gravel weg over op een geasfalteerde weg en in no time zitten we weer op de snelweg. Het heeft ons tijd en kilometers gekost, maar we zijn blij dat het zich nog zo goed heeft opgelost. Pfieww!
De rest van de weg zien we ontzettend veel suikerriet plantages. We zien oogsten en treinen die volgegooid worden met de oogst. Sugarcane-country. En we zien ook nog steeds dat er gewerkt wordt aan het voorkomen van overstromingen. Floodings. Daar hebben ze schijnbaar ook hier best veel last van.
Best nog redelijk op tijd komen we aan in Airlie Beach. Een echt toeristenstadje. Vlak bij het hotel staat in een tent een live band te spelen. Lekkere muziek, maar ontzettend hard. Toch leuk om even van mee te genieten. We zetten de koffers op de kamer en Hans ploft op bed. We hebben een kamer met uitzicht op zee. Fieke en ik gaan het centrum in. Het is eigenlijk de eerste gelegenheid die we krijgen een beetje winkeltjes te kijken en eventueel wat te shoppen.
We hebben aardig wat winkeltjes bekeken en Fieke heeft een t-shirt met aboriginal print gekocht, mooi. Toen we uitgekeken waren hebben we Hans opgehaald en zijn we wat gaan eten.
Eenmaal terug op de kamer zijn we even bezig geweest met het uitzoeken van kleding voor de volgende drie dagen op de boot. We gaan op een zeilboot de Whitsundays verkennen. Ze hebben hier de mooiste stranden, vele eilandjes, het Great Barrier Reef en de mooiste snorkelplekken. We hebben hier erg naar uitgezien!

Geschreven door Hmf.gaan.opweg