Na een week in de prachtige regio Araucañia wordt het weer eens tijd voor een verslag. Er is weer heel veel gebeurd dat we graag met jullie willen delen.

Nadat we de grens waren overgestoken verruilden we het ripio voor prachtig asfalto en ons campertje zoefde verder over een mooie kronkelende weg door de bossen en langs meertjes Chili in. Af en toe een dorpje, maar verder was alles groen om ons heen. We vonden dat het tijd voor koffie was, maar merkten al snel wat “café al grano” betekent. Twee kopjes, een thermoskan heet water en een potje Nescafé. Door naar Pucon, de grotere plaats in deze regio waar iedereen zich lijkt te verzamelen nu het vakantietijd wordt. Boodschappen, het toeristenbureau en een jugo de frutas , verder werd het tijd om naar onze kampeerplek te gaan. Eén van de mannen die we op de boot op de Carretera Austral hadden ontmoet, Peter Koenen, woont hier met zijn gezin en wist wel een plekje waar we ons campertje voor een paar dagen neer kunnen zetten. Zijn buurvrouw Erika heeft een veld aan de rivier en we volgen de Google coördinaten erheen. Erika is hartelijk en voor 5.000 pesos p/p mogen we er staan. Peter heeft niet te veel beloofd, even later staan we alleen op een mooi groot veld aan de rivier. Alleen? Nou ja, we worden vergezeld door veel vogels, 5 koeien en 2 paarden, die elke middag aan komen galopperen om in de rivier te drinken. We zullen er 3 dagen blijven en genieten van deze mooie rustige plek. Vooral wanneer het donker is en de sterrenhemel boven ons staat te flonkeren.

De volgende ochtend kun je op deze plek alleen maar ontspannen de dag beginnen. Na een ontbijt gaan we kijken waar we kunnen wandelen. Vlakbij is het Santuario El Cañi, waar in de uitgedoofde krater van de vulkaan een aantal mooie meertjes liggen midden in een bos van Araucaria’s. Dat trekt ons wel, maar we zijn wat laat en we moeten 600 meter klimmen over 3 kilometer. Misschien wel iets te heftig. Dan maar een tochtje maken. Via enkele weggetjes komen we aan in Caburgua gelegen aan het gelijknamige meer. Elk meer met een strandje is hier een potentiële toeristische attractie. Lago Caburgua dus ook, maar het valt ons op hoe rustig het is. De jongens die parasols verhuren staan tijden te wachten op een klant, die daarna de parasol in het zand prikt en op een strandstoel plaats neemt. Terug in Villa San Pedro gaan we ‘s avonds bij Peter langs. Voor het donker wordt gaan we de prachtige tuin door die zijn vrouw heeft aangelegd. Het is een biologische tuin met veel bloemen en groentes. De tuin is in cirkels opgebouwd. Lorrena levert haar groenten en eetbare bloemen aan de restaurants in Pucon. Na een biertje en een gezellige avond is het tijd om de camper op te zoeken. Gelukkig hebben we Strava aangezet en vinden met de zaklamp in het donker de weg terug naar onze kampeerplek, want donker wordt het hier zeker.

Peter heeft ons een goed alternatief gegeven om de Santuario de Cañi te benaderen, daarvoor moeten we wel eerst via een achteraf gravelweggetje de heuvels in klimmen, maar dan beginnen we al op hoogte. We parkeren de auto, maar weten niet echt waar te beginnen. Dan maar een bordje volgen naar de camping en vervolgens een wandeling van de Conaf volgen. Na een paar kilometer krijgen we het idee dat dit het niet gaat worden en we nemen een korte route terug naar de camper. Zit daar nu een meisje op ons te wachten, die de weg weet en direct 5.000 pesos gaat innen voor de entree. Voor ons uit loopt een Chileense familie en wanneer Evarien vraagt of dit de juiste weg is antwoordt de man: “I don’t know, I trust in God”. Nou wij vertrouwen ditmaal meer op Komoot en Strava en samen vinden we het pad. Na een paar boomstammen van meer dan 2 meter diameter, die uitgerekend over het pad zijn gaan liggen komen we op een soort vlakte in het bos en lopen ontspannen door naar het park. We maken eerst de wandeling langs de 5 meertjes, die prachtig gelegen zijn in een bos van Araucaria’s. De Araucaria’s groeien boven de 1000 meter hoogte op aarde van lava en zijn hier honderden jaren oud en nu ook gelukkig beschermd. Ze worden ook wel parasolbomen genoemd en dat is wel duidelijk, zie de foto’s. Het is al laat op de middag, maar we gaan zeker nog naar de Mirador op 1550 meter hoogte. Dat was de juiste beslissing, want boven op de rots hebben we een fantastisch uitzicht over de 5 meertjes, de Lagos bij Pucon en Caburgua en natuurlijk 4 vulkanen, te beginnen bij de Volcan Lanin in het westen, gevolgd door Volcan Quetrupillan en Volcan Villarica. Volcan Quetrupillan is zijn hoedje kwijt, een mooi Mapuche verhaal vertelt dat dat gebeurd is tijdens een ruzie tussen twee broers, die de twee vulkanen voorstellen. Het is nog 3 uur lopen terug naar de parkeerplaats, maar wat een dag was het. Om 9 uur zijn we terug op het veldje van Erika en in het donker maken we onze maaltijd klaar.

De volgende dag gaan we eerst bij Lorrena langs en horen van haar hoe het leven hier is en wat hun plannen voor de komende jaren zijn. Wat een ondernemend stel. Hoewel we prachtig op het veld bij Erika staan gaan we weer verder. Nu rijden we via Pucon en Villarica door naar Coñaripe. We hebben via AirBNB contact met Lilly en vinden na wat zoeken het huisje. De locatie op de App van AirBNB is vaak op een totaal andere plek, kilometers verwijderd van de exacte plek, wat kan zorgen voor wat heen en weer rijden. Ah vanavond een echt bed en toilet om de hoek, ook wel eens prettig. De volgende dag maken we een tocht door de omgeving, eerst naar Panguipulli, in de ANWB-gids uit 2022 beschreven als een stadje met toeristische mogelijkheden. Nou dat is aardig waargemaakt en we vinden er koffie en een pinautomaat van de bank Santander. Pinnen is hier best veilig, er staan 2 bewapende bewakers om ons heen waarmee we nog een leuk gesprek hebben terwijl we het geld opbergen. We hebben het vermoeden dat in deze streek elk dorp aan een meer met een strand voor de Chilenen een gewild vakantieoord is en nu het hoogseizoen nadert moeten we keuzes maken, de meren of de bergen.

We rijden door langs het meer naar de Reserva Biologica Huilo Huilo, een privépark met een mooie waterval. Vaak zie je in Argentinië en Chili dat mensen met geld een groot stuk land kopen, soms wel ter grootte van een Nederlandse provincie, er een bordje natuurpark bij zetten en gaan cashen. Dit park is geen uitzondering, maar het resultaat is wel dat de natuur bewaard blijft en we over prachtige paden een wandeling kunnen maken. Verder vindt Hennie het café met koffie ook wel een pluspunt. De wandeling loopt eerst boven langs de klif met uitzicht op de Saltos Huilo Huilo en daarna onderlangs de zuilen van basalt, ontstaan door het stollen van lava. Prachtig hoe de natuur zich weer van een heel andere kant laat zien.

We gaan naar een ander gebied, Araucañia Andina, niet bekend bij de Chilenen lijkt het. Het is er nu in het hoogseizoen heel rustig, wat we wel prettig vinden. We vinden een camping aan de rivier vlakbij Curacautin. We willen naar het Parque Nacional Conguilla, maar voor het park moet je online kaartjes kopen, wat ons maar niet lukt. De volgende dag horen we dat de 500 kaartjes uitverkocht zijn en dat je ook nog een 4 x 4 nodig hebt. Dan maken we toch een ritje door deze mooie omgeving. We komen uit bij een tunnel, wat een oude spoorlijn blijkt te zijn. We staan in de rij, want één richting mag er tegelijk door. Een groot bord geeft aan dat auto’s met gevaarlijke lading zich moeten melden. Even later mogen we doorrijden terwijl drie tankauto’s vol met benzine voor ons uit rijden. Een route is bijzonder mooi, ze brengt ons hoog over de bergen met uitzicht op weer een vulkaan, Volcan Tolhuana. Het lukt ons weer in Malalcahuelo een camping te vinden met een perfect plekje aan de rivier.

De laatste week van onze reis is ingegaan en we rijden in stapjes door naar Santiago over de niet zo enerverende Ruta 5. Het is wel de ruggengraat van het land, je komt er elke keer weer op terug en andere noord-zuidverbindingen zijn er amper.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag