Aan elke reis komt een keer een einde en dat geldt ook voor deze mooie reis van 3 maanden in Australië. Dat “Uncle Sam”ons niet wilde ontvangen is al vergeten en deze reis is meer dan een alternatief voor de VS. We zijn nu aangekomen bij onze vrienden Colleen en John in Brisbane waar we de laatste dagen van onze reis de benauwde hitte trotseren. Gelukkig is er airco, een fan en een zwembad, want 37graden C is best heet.

Met onze nieuwe auto, een MG, verlaten we Melbourne op 8 januari in de stromende regen. Er lijkt een regelmaat te zijn van regen elke 7 dagen, afgewisseld met een droge week. Grote hitte is uitgebleven en nu wordt vooral de oostelijke kust van Australië geteisterd door hevige onweersbuien, vooral aan het einde van de middag en avond. Wij ontspringen meestal de dans op onze reis naar Brisbane, maar de hevige regen zorgt wel voor “floods” en afgesloten wegen en wandelpaden. Zo is elke dag weer een verrassing wat we zullen gaan beleven en vooral waar. Toen we deze auto ophaalden moesten we een contract ondertekenen waarin o.a. stond dat je geen straatraces mag houden. Misschien dachten ze dat deze twee 65plussers wilde plannen hadden en gaven ons daarom deze MG, die zeker in de bergen niet vooruit te branden is. Dat racen kunnen we dus wel vergeten. Of hebben we geen weet van dat ene knopje van de vele in deze auto die op sport gezet moet worden?

We stoppen in Sale voor koffie en de dames van het toeristenbureau zijn blij verrast ons weer te zien . Vandaag willen we New South Wales (NSW) halen en belanden in het plaatsje Bombala. Afgezien van de mooi klinkende naam, wonen er ook heel aardige mensen in Bombala. We vragen bij het Imperial Hotel of er een kamer vrij is. De jongen in de pub wil ons wel een kamer laten zien, maar het gaat niet van harte merken we. Nadat hij ons getaxeerd heeft vraagt hij ons of we het al bij het Maneroo Motel geprobeerd hebben, ze hebben daar betere bedden en een eigen badkamer. Dit zijn meer kamers voor mensen die naar de pub gaan. Even later zijn we ingecheckt in het Maneroo motel en zitten tussen de rozen voor onze kamer met een salade.

De volgende dag gaan we verder, maar een kleine detour via Snowy Mountain NP is zeer aanlokkelijk en de enthousiaste mevrouw van het toeristenbureau in Cooma trekt ons over de streep. Na de “coffee nextdoor”, gaan we linksaf de bergen in. De wintersport plaats Thredbo laten we links liggen en iets verderop ligt de Thredbo River Walk met op deze hoogte veel bloemen. Onderweg komt ons een meisje tegemoet, die ons ietwat overstuur vertelde dat ze een “red belly black snake” heeft ontmoet ongeveer honderd meter terug, giftig, maar niet direct dodelijk staat er op zijn gebruiksaanwijzing. Dat wordt weer langzaam verder lopen en het pad scannen. Wat zal het op de heide in Hilversum ontspannen wandelen worden. We willen doorrijden, maar na 30 kilometer is het tijd voor het toilet en stoppen we bij een picknickplaats. Blijkt er ook nog een camping achter te liggen. We hadden moeten reserveren via internet, maar bereik is er niet en onze buren overtuigen ons om dat tentje voor die ene nacht gewoon op te zetten. Een uurtje later staat de tent en is het tijd voor thee en aandacht voor de kangoeroes op het veld voor ons. ‘s Nachts is het hier zonder licht prachtig om de Melkweg te bewonderen. Wanneer je in de ochtend de tent openritst is het eerste wat je ziet ma en jong kangoeroe die je indringend aankijken. Ontbijt tijd? Dat wordt hier zeer afgeraden, dus wordt het weer gewoon gras voor hen vandaag.

We rijden verder door het Snowy Mountain NP en gaan wandelen bij de Yarrangobilly Caves. Weer een indrukwekkende wandeling langs de rotsen, de grotten en de rivier. We rijden door naar Tumut. Eten bij de Thai in het centrum, die samen met een bar, een gokpaleis in een gebouw te vinden is. We bestellen eten bij het buffet van de Thai en het bier in het café. Twee biertjes, dat is precies AUD 19,80, precies mijn geboortejaar zegt het meisje achter de bar. Daar kan Hennie niet overheen toepen.

Dan is het tijd voor de hoofdstad van Australië, Canberra. Deze stad heeft een bijzondere geschiedenis. Toen men op zoek ging naar de hoofdstad voor Australië waren Sydney en Melbourne in de race. Kiezen was moeilijk, dus werd het een compleet nieuwe stad ergens halverwege. Het is een ruim opgezette stad met veel groen, maar een centrum hebben we niet kunnen ontdekken. Gelukkig vonden we vlakbij ons hotel een winkelcentrum met restaurantjes. Op aanraden gingen we ‘s middags nog naar het War-Memorial. Naast heel veel zalen vol informatie over de oorlogen die Australië voerde in dit deel van de wereld en Europa, was het vooral de “Last Post Ceremony”, die een grote indruk op ons maakte. Elke middag om 16.30 is er een ceremonie bij de gedenkhal voor de onbekende soldaat. Dan wordt ook het levensverhaal verteld van een van de 100.000den soldaten die niet terugkeerden. Kransen worden gelegd door nabestaanden en de Last Post geblazen. Al vroeg staan we bij de National Galery, waar we o.a. de overzichtstentoonstelling van Emily Kam Kmgwarray bezoeken. Deze aboriginal vrouw heeft prachtige kunst gemaakt, waarin alles verwijst naar de omgeving waar ze woonde. Ook planten, zoals de Yam en diermotieven komen vaak voor in haar werk.

Dan is het nog een lange tocht naar de Blue Mountains over kleine weggetjes door bossen en boerenland, waar we aan het einde van de middag aankomen. We hebben nog net tijd om de “3 Sisters” te bezoeken met een wijds uitzicht over de Blue Mountains. Ze heten trouwens Blue, omdat de bladeren van de Eucalyptussen een blauwe waas hebben. De volgende ochtend maken we een lange wandeling boven langs de steile rotswand en dalen af over een prachtig pad tussen de eucalyptussen door. De rivier stort zich hier naar beneden, waardoor de vegetatie direct verandert. Het is prachtig weer en we zijn blij dat we onder een bladerdek als parasol lopen. Maar dan is er natuurlijk weer een pad omhoog. We kunnen de cabelcar nemen, maar de weg omhoog is zo veelbelovend, dat dat geen optie is. Hennie telt ongeveer 1000 treden. Boven is het dan wel echt tijd voor een biertje. Maar dat blijkt hier lastig te zijn, de eettentjes hebben geen vergunning en caféetjes zien er niet aanlokkelijk uit. Gelukkig hebben we op onze kamer een koelkast met een hefeweizen van de ALDI.

Nu op naar Sydney, dat je in 1 dag perfect kunt doen vanuit Katoomba, maar daarover later meer.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag