We zijn weer op pad. Na een paar maanden hadden we zin om te gaan fietsen en dan is Frankrijk een perfecte optie in deze tijd van het jaar. We kunnen in Cazes in het huis van Simon en Marjan verblijven, een prachtige plek in de heuvels boven de Lot. We doen het rustig aan en rijden er in een paar dagen naartoe. Onze eerste stop is Charmont-sous-Barbuise, waar we na een dikke 500 km en een uurtje of 7 aankomen. We worden verwelkomd door onze gastvrouw en haar kleinkind van 2 jaar oud. Hij is eerst nog wat verlegen, maar de volgende ochtend bij het ontbijt rijden we samen met de speelgoed tractoren en auto’s rondjes over de ontbijttafel.

Vlakbij ligt het stadje Troyes, waar we voor de koffie gaan. Het heeft een mooi centrum met veel vakwerkhuizen in verscheidene kleuren. Lunch in het volgende mooie stadje Auxerre aan de Yonne lijkt ons een goed idee. Na een wandeling door het centrum en een bezoek aan de kathedraal vinden we een restaurant vlakbij de rivier. Er is een tafeltje vrij en even later zitten we, voorzien van de menukaart en water. Het wordt het “menu del dia”. De ober heeft moeite om de bestelling op zijn mobiel door te geven en we opperen nog pen en papier, maar hij blijft stug volhouden. De fles water is snel leeg evenals het mandje met brood dat snel arriveert. Wat niet arriveert is het voorafje en na zo’n 45 minuten gaan we eens informeren hoe het staat met dat geroosterd brood, geitenkaas en salade. De ober weet het ook niet en rondom ons beginnen meerdere mensen te morren. We beseffen dat het vandaag een latertje kan gaan worden want we moeten nog dik 4 uur rijden naar onze volgende overnachting. Na nog 15 minuten wordt het tijd voor actie, dan maar geen lunch. We staan op, doen ons rugzakje op en dreigen te vertrekken. Hé, dan is ons voorgerecht er ineens in een paar minuten, gevolgd door het hoofdgerecht. Zonder fooi en koffie gaan we weer op pad. Rond half acht arriveren we in Saint-Laurent-Sur-Gorre en zoeken de l’ancien gendarmerie, dat recentelijk is opgeknapt door een Engels stel. We worden hartelijk ontvangen en krijgen een mooie kamer met uitzicht op de tuin en de heuvels. De fietsen worden gestald in het oude cellencomplex, dus die staan er veilig. Op 100 meter lopen ligt het restaurant waar we 15 minuten later aanschuiven. We bestellen een hoofdgerecht en krijgen al snel een mooie amuse voorgeschoteld, vergezeld van de woorden: “dit is voor het wachten op jullie hoofdgerecht”. Een groter contrast met de lunch vanmiddag kunnen we ons niet voorstellen en we laten ons vanavond lekker verwennen. Rood wijntje erbij om de kaas te begeleiden. Rozig vallen we later in een diepe slaap.

11 mei, een bijzondere dag natuurlijk, Evarien wordt 72 en beseft zich dat ze nu de helft van haar leven met Hennie samen is. Weer een extra reden tot vreugd. Dan rijden we in een paar uur door de Perigord en de Dordogne naar het huis in Cazes, waar we in het begin van de middag aankomen. Wel eerst koffie onderweg en bij de Intermarchee eten en drank inslaan voor vanavond en de komende dagen. Het weer is prachtig en we nestelen ons op het terras met een wijntje en dineren met garnalen en salade. Cazes kent ongeveer 8 huizen en een kerk met begraafplaats waar we op uitkijken. Om 19 uur worden we onthaald op een bijzonder klokkenspel. Een klok slaat 3 x 3 keer, gevolgd door het 52 keer luiden van een lichtere klok. Graag zouden we willen weten wat de reden van dit gebeurt is, wie het weet mag het ons laten weten.

Dan is het zondag en tijd voor een fietstocht door het dal van de Lot, een breed dal tussen soms steile heuvels. We plannen een kort rondje van 40 km. We kennen hier goed de weg en rijden over de “Voie Verte”, een fiets- en wandelpad over een oude spoorlijn, richting het stadje Puy L’Eveque, dat hoog boven de rivier de Lot uittorent. Dat is natuurlijk prachtig, maar op deze zondag is het niet makkelijk om hier een koffie te scoren. Uiteindelijk lukt het ons bij een winkel, waar een bord met café € 1,50 onze aandacht trekt. We genieten van deze zondagmiddag en rijden in het zonnetje over weggetjes langs de meanderende Lot. Mooie dorpjes, wijngaarden voor de donkerrode Cahors wijn en boomgaarden met notenbomen zijn ons deel. Terug in Cazes is het weer tijd voor een wijntje op het terras, hier gaan we het wel volhouden de komende dagen.

Maandag wordt het tijd voor een iets grotere uitdaging, ditmaal 52 km door het dal van de Lot. Er liggen hier zoveel kleine weggetjes dat het lukt om een tocht uit te zetten zonder veel over dezelfde wegen te rijden. Aan de Lot ontdekken we een terras, dat we nog nooit open hebben gezien en even later zitten we er met koffie. Over een mooie oude brug, daterend uit het stalen tijdperk passeren we de Lot bij Castelfranc. Dan fietsen we weer over de oude spoorlijn langs de Lot. Weer een brug met uitzicht op het stadje Alblas hoog boven de rivier. Even de ondersteuning gebruiken en we rijden het marktplein op waar we en terras vinden voor de lunch.

Dinsdag zijn de weergoden ons niet gunstig gezind, de hele dag wordt regen voorspeld. Fietsen blijven in de schuur en we rijden met de auto naar het dorpje Les Arques voor een bezoek aan het “musée Zadkine”. Hier in Les Arques heeft hij zijn atelier gehad, waarin nu het museum gevestigd is. De beeldhouwer Zadkine is in Nederland o.a. bekend van het beeld “de verwoeste stad”, dat indrukwekkend het resultaat van het bombardement op Rotterdam verbeeld. In het museum en het plein ervoor staan prachtige beelden en in de kerk bewonderen we de “piëta”, het beeld van Maria met het dode lichaam van Christus. Hoewel het geen lekker weer is maken we nog een wandeling door een moerassig gebied over een plankenpad. In Cazals weet Evarien nog een restaurantje, waar we nog net op tijd zijn om te kunnen aanschuiven. Verbazingwekkend hoeveel tafeltjes erin een ruimte van 8 x 10 meter kunnen. Het is er gezellig druk en wanneer we met de deur in het restaurant vallen staan we oog in oog met een gast die pal voor de ingang is neergezet.

Zo dit is het wel voorlopig, we blijven nog een aantal dagen in Cazes en bekijken dan wat we verder gaan doen.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag