Inmiddels hebben we de auto in Sampzon aan de Ardèche geparkeerd en zijn al twee dagen geleden begonnen aan onze trektocht door de Ardèche en Cevennen. We huurden voor vier dagen een prachtig huisje in Cabannas en gingen er wandelen en fietsen. Het huis middenin het dorp had drie verdiepingen, beneden de badkamer en plaats voor de fietsen, op de eerste verdieping de woonkamer met keuken en daarboven onze slaapkamer. Vanuit de woonkamer uitzicht op een typisch Frans straatje en op het hoger gelegen Cordes-Sur-Ciel. Daarna door naar Sampzon, waar we een huisje hadden bij de hartelijke Maeva en Patrick. We konden vandaar de gorges van de Ardèche doen. Bij hen hebben we de auto achtergelaten en zullen ca. 12 dagen door de Ardèche gaan fietsen.

Toen we in Cabannas aankwamen moesten we onze Engels/Amerikaanse gastvrouw bellen, maar dat leverde een antwoordapparaat op. Dus maar wachten op Place St. Felix. Dat duurde niet lang, toen werden we aangesproken door Nico, die iets verderop voor zijn huis aan een “witje” zat. Hij hielp ons om de zoon van onze gastvrouw op te sporen. Natuurlijk kwam alles goed, maar we ontdekten langzamerhand dat er maar amper Fransen in dit buurtje wonen. Naast Nico de Nederlander wonen er een aantal Engelsen, een Zuid Amerikaanse etc. We oefenen wel ons Engels, maar van het Frans komt hier niet veel.

We maken vanuit Cabannas prachtige fietstochten, over de heuvels en langs de Aveyron. We volgen voor een groot gedeelte een bewegwijzerde fietsroute door de vallei van de Aveyron over smalle rustige weggetjes. Maar soms wordt het lastig. Dan staat er een bordje met “route barrėe”, en wat doe je dan. Het zal wel voor auto’s bedoeld zijn, dus rijden we door. Twee grote betonblokken zijn het resultaat. Daar kunnen we best omheen en uiteindelijk kunnen we onze weg makkelijk vervolgen. Het is duidelijk naseizoen en dat kan voordelig zijn aangezien het lekker rustig is. Maar ja, het geld is verdiend en voor een paar fietsers ga je natuurlijk niet de zaak openhouden. Gelukkig lukt het meestal wel om een cafeetje of restaurantje te vinden. In Caylus genieten we van “galettes”, een soort rechthoekig gevuld pannenkoekjes. Wanneer we iets verder bij een kerkje even stoppen worden we besprongen door een klein hondje, luisterend naar de naam “Rapido”. Zijn baas moet hem bij zich houden, anders hadden we een meeloper. Aan het einde van de tocht hebben we geluk, we rijden kilometerslang over de kam, afdalend naar de Aveyron. Mooi uitzicht aan beide zijden en het gaat ook nog vanzelf dat fietsen. Dan worden we ingehaald door een pickup met achter op de klep wel een heel bijzondere lading. Het jachtseizoen is weer begonnen en een groot everzwijn had het loodje gelegd.

Rond het middeleeuwse stadje Najac, gelegen op een bergkam hoog boven de Aveyron, maken we nog een mooie wandeling. Op het plein is een cafeetje en een bakker, wat wil je nog meer. Wanneer Evarien aangeeft dat er zoveel lekkers te koop is, antwoordt de vrouw dat ze tot 18 uur open is. Dus kom rustig terug. Wat wel grappig was dat zij bleef volharden in het Engels, terwijl wij stug doorgingen in het Frans. Een beetje de omgekeerde wereld. Natuurlijk gaan we ook naar Cordes-Sur-Ciel, dat we elke avond vanuit ons bed al hoog op de rotsen verlicht zien liggen.

Dan door naar de Ardèche, een tocht van 300 km over provinciale wegen. Het blijkt voor de gemiddelde Fransman/vrouw best lastig om die toeristen uit Nederland voor je te hebben. Ze rijden veel te langzaam, de weg is bochtig en inhalen best lastig. Wanneer kun je dan eens inhalen. Je kunt hier ook vlak voor een aantal pittige bochten het bord einde snelheidsbeperking van 70 km/hr tegenkomen. In Sampzon aan de rivier de Ardèche worden we allerhartelijkst onthaald door Patrick en Maeva. We blijven er drie dagen en mogen de auto achterlaten.

De volgende dag is het prachtig weer en tijd om de gorges van de Ardèche te gaan verkennen. Dat doen we op de fiets. We passeren eerst een aantal campings, die allemaal gesloten zijn en proberen ons voor te stellen hoe het er hier in de zomer is. Aan het begin van de route ligt het plaatsje Vallon-les-Bains, tijd voor koffie en dan door langs de Ardèche. We rijden onder langs de rivier, terwijl de rotsen hoog boven ons uit rijzen. Dan een immens grote parkeerplaats, hier moet iets te doen zijn. Jawel hoor de Ardèche stroomt hier onder een grote natuurlijke boog door, “Le pont d’Arc”. Indrukwekkend hoe de rivier dit in al die jaren heeft bewerkstelligd. We laten de meute achter ons en rijden door. Een lange klim door een zijdal brengt ons hoog boven de rivier en we genieten elke keer van prachtige uitzichten. We rijden nog wat over de hoogvlakte en keren terug naar de Ardèche om dezelfde route terug af te leggen. Het is zaterdagmiddag en blijkbaar tijd om je motor uit de garage te halen. De meesten rijden ontspannen over de bochtige weg, maar een aantal idioten denkt dat ze in Assen zijn. Gelukkig vinden we een rustig fietspad en de Voie verte terug naar huis.

Zondag is er veel regen voorspelt en dat zal wel een rustdag worden. Maar dat valt tegen, er wil maar geen drup vallen in de ochtend. Bij Balazuc aan de Ardèche gaan we dus een wandeling maken. We lopen over oude smalle voetpaden tussen muurtjes door en dalen uiteindelijk over een pad dat tegen de rotswand aangeplakt zit naar de rivier terug. Daar onderaan in een gehucht zit ook een uitspanning, maar die lijkt dicht. We gaan zitten op het terras om wat te rusten en ontdekken dan een klein luikje waarachter licht schijnt. Blijkt daarachter een meisje te zitten, die lekkere perensap en een “digustation” van lekkere vleeswaren en geitenkaasjes serveert. Dat verklaart ook de sterke geitenlucht die we al roken onderweg.

We gaan nu verder met onze fietstocht door de Ardèche en de Cevennen, maar daarover later meer.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag