Fietsen in Noorwegen is ons goed bevallen. We rijden over heel rustige wegen en geregeld over een fietspad of gravelpaden en zelfs een oude spoorlijn. De Noorse automobilisten zijn zo aardig om ons ruim te passeren. In Noorwegen liggen een aantal mooie fietsroutes. We hebben een aantal jaren geleden gefietst van Kristiansand naar Bergen en in de eerste week van deze vakantie reden we over fietsroute 1 van Kristiansand richting Oslo. Dit verslag gaat over fietsroute 2, de route langs het Telemarken kanaal en de meren die de kanalen verbinden. Tussen 1850 en 1892 zijn de kanalen aangelegd voor het vervoer van personen, goederen en hout. Vanuit Oslo zijn we per trein teruggereisd naar Lunde waar onze fietsen in het hostel waren gebleven. Hier begint na een nachtje rust het vervolg van onze fietstocht.

Vanuit Lunde weer op pad. Maar ja, het wordt niet zo’n beste dag. Er is regen voorspeld en die komt er ook. Nog even boodschappen doen, want op de volgende plek is niets te krijgen. De buienradar laat een paar uur droog weer zien. Maar dat verandert snel, wanneer er even later op zee weer buien aangemaakt worden. Rond 12 uur gaan we toch maar op pad, dan gebruiken we die regenkleding ook eens. We worden goed nat, maar het is ook wel mooi tussen die steile rotsen waar spontaan watervallen ontstaan en het water loodrecht naar beneden klettert. Apart sfeertje. Na 30 km vinden we in Kilen een hutje met de sleutel in de deur. Hier blijven we met uitzicht op een rijtje stacaravans en het meer. De sleutel in de deur bij aankomst en niemand bij de receptie zal een terugkerend fenomeen worden tijdens onze vakantie. Als enige andere gast hebben we een Duitse man als buur, die nog met wijn bij ons langskomt. Heel aardige geste, maar de wijn is wel mierzoet.

De volgende ochtend is het prachtig weer, het gaat een zonnige dag worden. We fietsen verder langs het meer en de bergen zien er ineens heel anders uit. Op een plek langs het meer ontdekken we een picknickplek en bij gebrek aan cafeetjes op de route maken we zelf koffie. De boot die in 11 uur het hele traject over de kanalen aflegt komt ook voorbij. Iets verder een openluchtmuseum, daar hebben ze er in Noorwegen genoeg van. Het blijkt na 16 augustus te zijn en wanneer de kinderen naar school gaan gaat alles dicht en dus zijn ook de musea dicht. We mogen blij zijn dat de campings nog tot einde augustus open zijn, daarna is het echt afgelopen hier. We krijgen nog een pittige heuvel naar een ander dal dat een stuk hoger ligt en rijden door naar de camping met hutjes in Fossumsanden. Het wordt hutje nummer 10 met de sleutel in de deur. De beheerder is een Nederlander en er staan wel heel veel Nederlanders. Een beetje een overdosis.

Vanuit Fossumsanden is het maar een klein stukje naar Dalen, dat omringd door hoge steile bergen in een dal ligt. Hier vertrekt ook de Ferry over de kanalen. Het is een mooie afdaling naar het meer en we fietsen over gravel verder. Dit is echter een tolweg, er staat een bord met info langs de weg en we doneren graag 50 kronen voor het onderhoud. We blijven twee dagen in Dalen. Aanlokkelijk is een café met koffie met iets lekkers erbij en een mooi appartement met wasmachine. Want daar is het zeker tijd voor. Ons appartement ligt tegenover de school. Om 4 uur is de school uit en vertrekken de scholieren, veel met de bus, sommigen op de fiets, maar enkelen ook op de tractor. Ach ja je pakt wat er zoal voorhanden is. Bij een supermarkt komen we een vrouw tegen die boodschappen gaat doen op een 6 x 6, ze bestaan echt, squad. Andere optie om te overnachten was het prachtige historische Dalen Hotel met mooi houtwerk. Voor het bedrag van € 395,- slaap je er, ontbijt inbegrepen.
We maken een wandeling vanuit het dorp van een paar uur. Een hangbrug voert over het water langs de “hel”. Over de rivier werden boomstammen vervoert naar het meer bij Dalen en verder stroomafwaarts.
De “hel” was de kolk in de rivier waar de boomstammen vast kwamen te zitten, wat een hoop extra en gevaarlijk werk opleverde.

Vanuit Dalen gaat elke weg zigzaggend steil omhoog de bergen in. Wij moeten om in het Setesdal te komen ook omhoog. Vele zigzaggen en een stijging van 12%, maar Bosch helpt ons daarbij. Dan staan er op de bordjes dat er bij het Grimdalen museum koffie is. Dat motiveert natuurlijk, zeker Hennie heeft er zin in. Maar jullie raden het al, pas in april 2023 is hier koffie te krijgen. Maar er is wel een bankje in de zon en we zetten lekker zelf koffie. Kijken naar de beelden van mevrouw Grimdalen . Wat er rest is een lange tocht omhoog, waarna we weer op een hoog vlakte komen met meertjes, een skigebiedje en huisjes. Hier is wel koffie en een stopcontact voor de accu’s. Het wordt dus een verplichte stop van een half uur. Het is hier prachtig op de hoogvlakte tussen de bergen. Het is genieten na elke bocht in de weg. Een mooie afdaling brengt ons in het Setesdal, waar we overstappen van route 2, het Telemarken kanaalroute, naar route 3, die van het Setesdal om Kristiansand te bereiken. Onderaan de helling zijn we al bij de camping, waar we een hut hebben, de Stubbar. Maar eerst gaan we boodschappen doen in Valle. Het is zaterdag en we hebben voor twee dagen eten nodig. Wanneer Hennie hoort dat het al tegen zessen loopt krijgt hij ineens de geest en zet het op een racen. Om 17.50 is hij in de supermarkt, net op tijd om een biertje te scoren op zaterdagavond.

Inmiddels zitten we al vlakbij Kristiansand waar morgen de boot vertrekt naar Nederland. Wordt vervolgd met een laatste verslag over fietsroute 3 door het Setesdal.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag