Na het passeren van de grens van Argentinië en Chili komen we aan in de plaats Puerto Varas en nemen onze intrek in het mooie appartement van Maria Elena. We blijven hier een paar dagen. Puerto Varas is een stad die sterk beïnvloed is door de komst van Duitse immigranten aan het begin van de vorige eeuw. Het bezit een aantal mooie houten huizen uit die tijd. We bespeuren een aantal voordelen, zoals Kuchen bij de koffie en een supermarkt met lekkere worstjes en natuurlijk Hefeweizen. Wel grappig dat Hennie zijn ID moet laten zien wanneer hij alcohol koopt in de supermarkt. De zondag wordt een rustdag en we vinden een koffietentje waar we zelfs in de rij moesten staan en een lekker restaurant met heerlije visgerechten, dat is ook Chili. Pinnen gaf nog wel even een schrik momentje. Met onze debet kaart krijgen we zonder problemen 200.000 pesos uit de muur. Maar daarna blijft ons pasje ingeslikt. Blijkt dat je dan eerst de transactie nog moet afsluiten voordat je je pas pas terugkrijgt. Na Argentinië is het financieel gezien wel een stuk makkelijker, geld opnemen uit de muur en je betaalt overal heel gemakkelijk met je debet- of je creditcard.

Dan is het tijd om de camper op te gaan halen. Giordi, de plaatselijke vertegenwoordiger van campertravel.cl neemt ruim een uur om alles uit te leggen. Er zijn nog wel wat restpuntjes, een water slang die lekt en hoe krijg je het reservewiel onder de auto vandaan. Kan toch belangrijk zijn gezien onze ervaringen in Argentinië. Naast de krik zijn we zelfs voorzien van een electrische aangedreven luchtpomp. Het is wel een heel compacte camper. In vergelijking tot het mooie appartement van de afgelopen nacht, schatten we in dat de camper daar ruim 10x inpast. Dit gaan we leuk vinden. Het is een omgebouwde Chevrolet N400 busje, maar wel een “MAX” en dat merken we in alles. We bezitten een koel-vries combinatie en licht, beide aangedreven door zonnepanelen. Verder een brander, keukenuitrusting, tafel, stoelen en een 20 liter watertank. Natuurlijk ook een bed dat we elke avond opmaken. Het vergt echter wel wat klimwerk om daar in of uit te komen. Zeker wanneer midden in de nacht je blaas opspeelt. De eerste aankoop was dan ook een klein trapje. Verder is er in de camper niet veel overbodige luxe te ontdekken. Wanneer we er in rijden heb je het idee dat je in Frankrijk naar de markt hobbelt in zo’n oude Peugeot bestelbus. Zeker op een gravelweg rammelt alles mee. Maar het moet gezegd, onze Transporter heeft pit en we rijden makkelijk over gravel en in zijn 1 en soms zelfs 2 pittige hellingen op. Die gaat ons ver brengen deze trip.

We rijden direct door naar Parque Vincent Rosales voor de watervallen en een paar korte wandelingen. Onze leeftijd, we zijn hier mayores, heeft ook weer voordelen, we betalen 4.000 in plaats van 7.500 pesos voor de entree. De Osorno, die we vanuit onze slaapkamer al zagen is in een ver verleden een keer uitgebarsten. De stroom lava heeft toen een meer in tweeën gesplitst met als resultaat het Lago Todos Los Santos en het Lago Llanquihue, waar Puerto Varas aan ligt. De Petrohué rivier moest een nieuwe route zoeken en heeft de lavastroom doorsneden. Het witte water stort zich door de donkere gestolde lava heen, met op de achtergrond de Volcan Osorno die dit alles veroorzaakt heeft.

Dan beginnen we op dinsdag 10 december echt aan onze camper reis. Het is nog even zoeken naar plekjes om alles handig op te bergen, maar dat is na een paar dagen wel geregeld. We rijden eerst door het binnenland, maar na veel gravel en omwegen besluiten we toch maar om de vierbaans tolweg ruta 5 te nemen. Nadat de Ferry ons in 30 minuten heeft overgezet komen we in een heel andere wereld terecht op het eiland Chiloë. Volgens onze reisgids lijkt Chiloë wel op Ierland en dat klopt wel. Het is er heel groen, glooiend en de kust is grillig met veel fjorden, die tot diep in het land voeren. Voor de kust is het bezaaid met eilandjes. In Chacao is het toeristenbureau gesloten maar treffen we een mevrouw die ons in korte tijd alle info over het eiland geeft. Best handig. Dan naar de baai van Caulin, waar we veel vogels spotten en aan de baai gaan picknicken, best handig met zo’n camper. De volgende stop is het stadje Ancud, waar we in een koffietentje verrast worden op klassieke muziek op een Duitse zender. Hier zien we voor het eerst dat kinderen op straat achter een tafeltje zitten om kerstcadeau’s in te pakken. We gaan op zoek naar een camping en dat is in deze tijd van het jaar best lastig, heel veel zijn er nog dicht, hek met ketting eromheen. We besluiten in Aucar aan de oostkust ons geluk te beproeven. De camping is leeg, maar het hek kan open en er is licht en water, dus dit gaat het worden voor vannacht. Later op de avond komt de mevrouw ons uitleg geven en heeft een folder over de mooie kerkenroute hier. De oude houten kerken zijn namelijk Unesco Werelderfgoed. Dan gaan we voor het eerst slapen in de camper en dat is wel een dingetje. Hoe bergen we alles op en dat bed moet natuurlijk ook geïnstalleerd. Het bed zit hoog omdat er ook nog een keukentje achterin de camper zit. Dat vergt wel wat klauteren voordat je in je bedje ligt. Maar wanneer je eenmaal ligt is het oké, totdat Evarien vraagt: ”Staat de camper wel op de handrem”. Midden in de nacht plassen is dan wel weer een uitdaging voor de 70-jarige Hennie. Sleutel zoeken, deur open, eruit klauteren en op zoek naar het toilet.

We gaan de volgende dag vroeg op pad naar het havenplaatsje Quemchi, waar je minstens 50 jaar terug in de tijd stapt. Veel kleine winkeltjes en veel gekleurde huizen, zoals we op Chiloë veel vaker zullen gaan zien. Op de steiger waar de boten naar de eilandjes in de buurt vertrekken ontmoeten we een Nederlandse boer met zijn Chileense vrouw. Er ontspon zich een interessant gesprek, waarover we nog steeds verbaasd van zijn. Hij begon direct met het feit dat de Nederlandse regering het stikstof probleem heeft verzonnen om de boeren het land uit te krijgen. Daar moesten we toch wat tegengas op geven. Moesten we helemaal naar Chiloë om een Nederlandse complotdenker te ontmoeten. Dan is het tijd voor de oude houten kerkjes van Chiloë, die met zijn allen op de Unesco Werelderfgoedlijst staan. Het zijn er heel wat, maar we houden het op een selectie en via mooie asfaltwegen die constant op en af gaan en voorzien zijn van vele bochten rijden we door. Het zijn prachtige gebouwen, die van binnen ook mooi zijn met veelal houten gekleurde plafonds. In Dalcahue nemen we de Ferry naar het volgende eiland, Quinchao. Vlak voor Achao moet er een camping zijn bij de Mirador. Er is wel een hek, waarbij twee mannen staan te praten, toch maar even vragen. Even later lopen we met één van hen het veld voor zijn huis op en voor 10.000 pesos staan we op een veldje met uitzicht op de baai. Hij woont hier alleen, is Italiaan en houdt wel van een praatje. Even later kennen we zijn hele levensloop.

We nemen afscheid Van de Italiaan en gaan naar Achao. Aan de pier liggen de bootjes klaar die mensen naar de volgende eilandjes kunnen brengen, het is echt eilandhoppen voor veel bewoners hier. We weten nog een goed restaurant boven de haven waar we avocado met Russische salade en Locos eten, grote schelpen van hier. Kan dat nog wel: “Russische Salade”?, of zit dat in de ban? Onze volgende stop is Cucao aan de Stille Oceaan. We komen terecht bij Victor, die zijn camping La Paloma aanprijst: 24 uur warm water en dat is heel prettig, boompjes ter bescherming tegen de sterke oceaan wind en een mooi paadje naar de baai. Verder natuurlijk “muy tranquilo (lekker rustig) en hij gaat direct een uur lang het gras staan maaien. Maar tijdens de nacht is het zeker muy tranquilo, totdat de haan wakker wordt, maar dat hoort er hier helemaal bij.

We starten de dag met een zonnetje en relaxed ontbijten op de camping. Dan door naar het Parque Nacional de Chiloë, waar we een stuk wandelen door een moerassig gebied over plankenpad langs de baai met uitzichten. Daarna een wandeling in een ander duingebied met gele brem en lupinen en een prachtig zicht over de zee en het strand. De duinen staan bezaaid met lupinen en brem in een gele waas.

We rijden door naar het gebied ten noordwesten van Ancud. Onderweg zie je vaak wanneer je moet stoppen voor een verkeerslicht veel bedrijvigheid. Het kunnen jongleurs zijn die tussen de wisseling van groen naar rood en terug hun kunsten vertonen. Vaak wordt er ook van alles verkocht, zoals o.a. popcorn en groenten en fruit. Wanneer we gaan tanken is het wel handig om aan te geven waar de benzinetank zit. We hebben namelijk ook een tank voor drinkwater. We vinden een cabaña in Lechuagua aan het strand, waar we tegen de avond nog gaan wandelen.. De volgende dag helpt Julio ons met uit parkeren of toch niet?

Het Noordwesten boven Ancud is prachtig met vele mooie baaitjes, schiereilanden, een vuurtoren en een oud fort dat de hele baai van Ancud overziet. Maar nu is het er rustig en treffen we er een paar families aan die er een picknick houden, terwijl de kinderen op het strand spelen. De mannen draaien aan het spit, waaraan heel wat vlees doldraait. Wij houden ook een stop, maar houden het met het lekkere brood van de Jumbo uit Puerto Varas.

Zo, dat was Chiloë, een bijzonder eiland, zo anders dan de rest van Chili. We slapen nog een nachtje in Puerto Varas, voordat we met onze camper over de Carretera Austral naar het zuiden rijden. Maar daarover later meer.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag