Dit verslag gaat over de Ardèche, waar we 3 dagen in Vogüé aan de rivier de Ardèche een huisje op een park hadden en in Le Cheylard aan de Eyrieux waar we 4 dagen verbleven in een huisje aan de rivier de Eyerieux.

Na de Haute Languedoc werd het tijd om weeronline.nl te raadplegen en die wees uit dat het in de Ardèche best goed weer gaat worden. Verder zijn er verscheidene Voie Vertes, dus dat werd onze volgende bestemming. Eerst naar het historische stadje Vogüé, waar we eerder geweest zijn, maar het blijft mooi hier aan de Ardèche. We hebben per e-mail contact over een huisje op een camping. Er ontstaat een beetje verwarring bij de receptie wanneer we ons melden. Pa had aan ma en zoon niet doorgegeven dat we zouden arriveren. Er wordt wat heen en weer gebeld en even later zitten we in de avondzon voor onze chalet tussen het groen met een mooi uitzicht te borrelen.

De Voie Verte ViArdèche ligt om de hoek, maar eerst is het tijd voor koffie op het terras in het historische Vogüé. Het terras is gebouwd boven de Ardèche met prachtig uitzicht, bevalt ons goed en gaat onze stamkroeg worden. We volgen de Voie Verte in de richting van Aubenas en nemen de afslag naar Uzer. Achter een hek met de mededeling “route barrée”, ligt een prachtig vervolg van de route ons met glad asfalt te verleiden en even later zoeven we door naar Largentière. Dan een klimmetje en over een bergweggetje vastgeplakt aan de rotsen zoeven we naar Balazuc aan de Ardèche. Toeristisch dorpje, maar dan is er wel ijs te krijgen. Blijken ze twee borden te hebben staan, de Solero is op het eerste bord € 2,50 en op het tweede € 3,75. Zijn wij even gefopt en dat hebben ze geweten. Le prix n ‘ est pas Le prix ! We pikken de oude spoorlijn weer op en eindigen, wat een verrassing, op het terras in Vogüé. Geen bitterballen, maar wel een plank met lekkers uit de streek.

Een volgende rit voert ons via Ruoms naar Grospieres Gare over de Voie Verte, waar men net bezig is de rommelmarkt op te ruimen. We zijn bang dat de meeste spullen die we zien elke dag weer uitgestald en ingepakt gaan worden, zelfs de kringloop heeft er geen behoefte aan. We rijden door naar Grospieres, dat enkele kilometers verderop ligt. We ruilen de Ardèche in voor de Chassezac en we fietsen verder door velden, langs akkers en wijngaarden. Het is een warme zondagmiddag, dus tijd voor een ijscoupe op het plein in Ruoms. Voor het terras spelen 4 mannen met veel bravoure petanque, verzekerd van een groot en oplettend publiek.

Ons volgende doel in de Ardèche is het op 420 meter hoogte gelegen Le Cheylard aan de rivier de Eyerieux. Het is niet ver rijden, maar de wegen zijn smal en bochtig. We passeren passen van meer dan 1000 meter waar de mist ons omsluit. Goed dat we hier niet fietsen vandaag. Maar in Le Cheylard is het zonnig en zijn we op tijd om een lunch te nemen op het plein. Op de camping aan de Eyerieux is het rustig en om 15 uur gaat de receptie open en boeken we chalet 38, die we al geselecteerd hadden. De beheerders hebben een cursus Engels gedaan en doen hun best om ons te woord te staan. Wij volharden in het Frans en zo ontstaat een komische act tussen beheerders en gasten. Het is nu heel rustig op de camping, maar er zijn dagen dat er verderop wel 50 kinderen met begeleiders kamperen. Ze maken een fietstocht door de Ardèche en de Voie Verte is dan een goede keuze. En daarvoor zijn wij ook hier, vanuit Le Cheylard kun je in drie richtingen over oude spoorbanen fietsen.

De volgende dag is er prachtig weer voorspeld en besluiten we de route naar Saint-Agrève te gaan fietsen. We moeten klimmen van 420 naar 1050 meter hoogte, met een constant steigingspercentage tegen de 3%. Die trein moet het hier in het verleden ook zwaar gehad hebben. Wij kunnen onze ondersteuning goed gebruiken. Het wordt een prachtige tocht door de bossen en met steeds een wijds uitzicht onder ons. Het eerste dorp dat we passeren is Saint-Martin-de-Valamas, waar we nog een extra klimmetje erbij nemen naar het pleintje voor de kerk. Onze inspanning wordt beloond, er is een bakker en een café met terras in de zon. Aan een tafeltje naast ons zitten 3 mannen te eten. Ze hebben zelf worst, kaas en brood gekocht en krijgen geregeld de wijn aangevuld. Een taart van de bakker mag niet aan dit ontbijt of was het al de lunch, ontbreken. We komen met ze aan de praat en het blijken vissers te zijn, die hier een dagje samen komen vissen en genieten van wat het leven zoal te bieden heeft. Wij rijden door vinden ook nog onderweg een lunchplekje bij een verbouwd seinwachtershuisje. Er staan verscheidene gerechten op het menu, maar eentje kennen we niet. Het is een cake van….? Nou zegt de man het is iets wat je prikt en demonstreert dat op zijn arm. Hij zou toch geen muggencake serveren vragen we ons af. Blijkt het cake met brandnetels en champignons te zijn en heel goed te smaken. Saint-Agrève kun je overslaan en na een korte stop dalen we zonder veel energie te verbruiken ontspannen af, terwijl we alle tijd hebben om rond te kijken. Want de uitzichten zijn prachtig en o.a. de brem staat mooi in bloei.

De route naar Lamastre is niet zo lang, ca. 21 km, maar houdt ons de hele dag bezig. Vanuit Le Cheylard klimmen we snel het dal uit over een Voie verte die om de heuvel heen slingert. We nemen ook nog om hoogte te winnen een zijdal mee. Op de pas ligt het plaatsje Nonières, wij rijden er door een lange tunnel onderdoor. Een nieuw breed dal met weilanden waarop koeien grazen opent zich voor ons. De spoorlijn blijft hoog boven het dal en de afdaling naar Lamastre is begonnen. De parasols van een theetuin vallen op en we zoeven er snel heen. Het is tijd voor koffie met wafels. De eigenaar van rond de 40 wordt ineens een echte charmeur wanneer er een vrouw uit zijn doelgroep op de fiets arriveert. Ja al die aandacht moeten wij pensionados missen. In Lamastre is het tijd voor de lunch en beginnen we aan de terugtocht. Onderweg spreken we geregeld Jack en Sandrine, onze buren in het huisje naast ons, die dezelfde dagplanning blijken te hebben. Leuke mensen en altijd in voor een praatje.

Er rest nog een tocht en dat is die langs de rivier de Eyerieux richting het dal van de Rhône. Het is bewolkt vanochtend, maar we hebben tijd en wachten totdat het beter wordt. De spoorlijn loopt helemaal tot aan het Rhônedal en we gaan er een groot stuk van doen. De Eyrieux heeft zich diep ingesleten en meandert flink naar beneden en wij meanderen mee op de linkeroever. Wat een genot om hier te fietsen en wij zijn niet de enigen vandaag. Hele schoolklassen en pensionados op E-bikes komen voorbij, fijn dat deze Voie Vertes zo goed gebruikt worden. Met hulp van Jack en Sandrine wordt de jeugd aangespoord. Wie trouwens nog interesse heeft, Jack en Sandrine, onze buren op de camping hebben een rockband met muziek uit de zestiger en zeventiger jaren. Echt een aanrader voor feesten en partijen. Wij genieten verder van het uitzicht en de overdaad aan bloemen langs de route.

Ons plan is om warmere streken op te zoeken en dat betekenen de Drome en de Vaucluse, maar daarover later meer.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag