Inmiddels zijn we weer thuis en hebben we de eerste wandelingen over onze weer prachtig bloeiende heide gemaakt. Zeker ook de moeite waard. We kijken terug op een prachtige, indrukwekkende en gevarieerde reis naar Noorwegen. Wanneer we jullie reacties lezen zou het ons niet verbazen dat we sommigen warm gemaakt hebben voor dit land. Maar nu zoals beloofd het laatste verslag over het Setesdal, dat ons vanuit Flateland terugbracht naar Kristiansand.

Op de camping in Flateland verbleven we in een “Stabbur”, oftewel de voorraadschuur van een boerderij. Het is een houten blokhut van twee verdiepingen. Op de benedenverdieping werden de voorraden bewaard en was onze slaapkamer. De bovenverdieping, onze woonkamer en keuken was vroeger in gebruik als opslag voor wasgoed en kleding. Het was tevens de slaapplaats voor gasten. Soms hebben de hutten horren voor de ramen. We waren al gewaarschuwd voor muggen en hadden daarvoor de nodige middelen ingeslagen. Maar dat viel tegen, in totaal hebben we één mug gespot en die heeft Hennie gemept voordat ze toe kon slaan.

We maakten hier ook een wandeling en wel naar de Gloppefoss, een waterval van 200 meter hoogte. Om er te komen moesten we eerst een stukje fietsen over de weg en kwamen we op een plek waar aan de weg werd gewerkt. Wachten voor een stoplicht en dan over een smal stukje weg verder rijden. Die stoplichten zijn natuurlijk afgesteld op auto’s en vlak voor het einde kwamen de auto’s ons al tegemoet. Dan zijn er twee opties, de berm in of midden op de weg blijven rijden. Optie twee werkte in ieder geval, dan stoppen de tegenliggers vanzelf en geven ruimte. De vraag is wel of dit in Nederland werkt. Daarna een mooie wandeling onder langs een steile rotswand gemaakt naar de waterval.

De volgende dag werd het tijd om verder te gaan in het Setesdal. In Valle is het tijd voor koffie met wat erbij. We hebben tenslotte al 9 km gefietst. Evarien krijgt voor € 4,- een “Americano” en kan door het bruin de bodem van het kopje makkelijk zien. Pas na twee keer krijgt ze een koffie die oké is. We spreken af geen Americano meer te bestellen. We rijden verder over de 9, een verbindingsweg van Kristiansand met het Noorden. Ondanks dat het een provinciale weg is rijden we er meestal alleen. Geregeld verlaten we de 9 om over een gravelweg aan de andere zijde van het meer verder te gaan. Door het Setesdal stroomt de rivier de Otra, die soms smal is en dan weer zich manifesteert als een breed meer. Telkens omgeven door steile rotswanden waar watervallen vanaf storten. In Rysstad staat het Setesdalmuseum, dat natuurlijk na 16 augustus gesloten is. Weer een openluchtmuseum met traditionele huizen. Daar zijn ze in Noorwegen goed in en je krijgt er al gauw een overdosis van. Iets verderop staat de deur van het kerkje open en bewonderen we het mooie originele interieur in geel en blauw. In Øse is een mini vestiging van de COOP en kopen we eten voor de avond, want dit is de tweede en tevens laatste winkel vandaag. Uiteindelijk belanden we in Bygland in een huisje aan het gelijknamige meer. Voor 1000 kronen kregen we een losse WC-bril, warm douchewater voor 1 persoon en een huisje dat zijn beste tijd gehad heeft. We begrijpen waarom gevraagd werd om eerst te betalen, want dat zou de volgende dag bij vertrek maar gedoe geven.

Dan rijden we door naar Evje langs het Byglandsfjorden. Weer een prachtig zonnige dag met uitzichten. Byglandsfjorden is het eindpunt van een oude spoorlijn vanuit Kristiansand. De komende dagen zal de fietsroute geregeld het oude spoor volgen. In Evje vinden we een hut op een camping van Nederlanders. Toen we belden vertelde de eigenaresse dat de hut 360 kronen zou kosten. Dat is voor Noorwegen heel goedkoop en we vroegen ons al af wat we dan zouden krijgen. Maar de hut was perfect en later kregen we voor iets meer nog een update naar een grotere hut met een bank. Toen we haar hierover spraken vertelde ze dat de prijs laag was, zodat iedereen in Noorwegen de hutjes kan huren. Een heel nobele gedachte. In Noorwegen is het devies van de overheid trouwens dat men altijd aan de mensen denkt die het niet breed hebben. Zorg is gratis, evenals de scholen. Kinderen krijgen allemaal op de basisschool een labtop. Pensioenen zijn hoog en verloven, zoals ouderschapsverlof zijn ruim. Daarentegen zijn de belastingen hoog, maar dat vindt iedereen oké.

We blijven hier twee dagen, en maken een wandeling vanuit de camping de berg op. We klimmen over rotsen en bomen. Overal om ons heen zien we vele kleuren groen van mossen, varens en bessenstruiken en bomen. Het is vochtig en de herfst kondig zich aan met de eerste paddestoelen. Hopelijk zijn het er genoeg want in September komen de Denen naar de camping voor de paddestoelen en de bosbessen. Het is vochtig hier en overal zien we waterstroompjes. We kunnen moeilijk geloven dat er hier ook te weinig regen is gevallen. Toch is het zo vertelde de man van de camping. Hij woont 300 meter hoger op de berg en zijn waterput is drooggevallen.

De laatste twee dagen rijden we door via Vannesla naar Kristiansand. De oude spoorlijn brengt ons verder door een mooi landschap. Evarien speurt nog naar elanden, maar dat gaat deze vakantie niet gebeuren blijkt. De spoorlijn volgt de oever van een meer en we vinden er een picknickplek. Vlak voor Vannesla komen we bij de snelstromende Otra. In de rivier is een kilometerslange houten goot gebouwd om boomstammen te vervoeren. In Vannesla bezoeken we nog de bibliotheek, weer een bijzonder gebouw. De laatste dag in Kristiansand gooien we het laatste Noorse geld over de balk en bestellen één cappuccino voor 68 kronen. Nog een ritje naar het nieuwe theater, lunch bij de visafslag, boodschappen voor aan boord en dan mogen we vroeg de boot op.

Na een rustige nacht komen we aan in Eemshaven en besluiten direct door te fietsen. Het weer is goed, de wind achter en na een nacht in een binnenhut is het prettig fietsen door Groningen. Lunch op een terras. We slapen bij heel goede vrienden op de fiets in Munnekeburen, waar we na 130 km hartelijk ontvangen worden. De volgende dag nog gezellig bij Gerard langs in de Weeribben en met vele andere fietsers nemen we de trein in Meppel naar Hilversum.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag