We hebben voor kerst een huisje in Freeburgh gehuurd, temidden van de bergen, met mooie railtrails en wandelingen. Dat was niet echt makkelijk. Het park heeft twee namen en ook twee websites met verschillende opties voor huisjes met kerst. Dan maar even bellen en dan blijkt er veel te regelen te zijn, vooral wanneer je appelleert aan de kerstgedachte. Terwijl bij jullie Pia huishoudt en het stevig regent warmt het hier langzaam op tot rond de 30 graden. December is wat het weer betreft hier een wisselvallige maand, de ene dag is het 34, gevolgd door een dag van 15 graden. De wind doet mee en varieert van 1 tot 7 Beaufort. Het goede nieuws is dat we alles hebben kunnen doen wat we wilden en dat het niet al te warm is. Nu wordt tijdens de kerst een flinke portie regen voorspeld, maar zelfs de weer sites van ons beiden verschillen in de voorspellingen. Dus we gaan uit van de voorspelling die ons het beste bevalt. Volgens de mevrouw van het toeristenbureau kan het sowieso sterk variëren en waarom dan überhaupt kijken op die app.

Nu, 23 december om 18 uur is het ontzettend rustig op het park. We zitten op ons terras met een biertje en hapjes en de vogels doen hun best. Maar dat zal van korte duur zijn vertelt de man van de receptie die in zijn golfkarretje langskomt. Haast iedereen viert kerst thuis en op Boxing Day, tweede kerstdag, gaan de Aussies massaal op pad naar hun vakantiebestemming. We gaan het meemaken volgende week. Hier wakker worden is ook speciaal, de vogels, die allemaal anders gebekt zijn dan thuis, beginnen al vroeg met hun concert.

Na de GOR (Great Ocean Road) verlieten we de kust en reden via Hamilton naar het Noorden, naar het Grampians NP. In Dunkeld aan de zuidzijde van de Grampians is het tijd voor een stop bij de Old Bakery, waar we empanada’s scoren voor onderweg. De mevrouw van het toeristenbureau raadt ons de Sturgeon Peak Walk aan. Die doen we, maar we maken er wel een rondwandeling van. Aan het begin van de wandeling ontmoeten we mensen uit Chili en wanneer we vertellen dat we empanada’s hebben wordt een jongen helemaal lyrisch en ruikt de geur weer van zijn moederland. We moeten ongeveer 400 meter klimmen en dat gaat heel geleidelijk door een bos met Eucalyptusbomen. Boven aangekomen worden we beloond met een prachtig uitzicht over de omgeving en dan zie je pas goed hoe de Grampians oprijzen boven de immense vlakte rondom. We dalen af aan de andere zijde van de berg en krijgen weer nieuwe vergezichten voorgeschoteld. Topdag weer. 25 km verderop is er een camping van het park, waar het stil is en je zelfs gratis kunt staan. Het werd echt tijd dat die tent eens uit de tas komt.

De volgende dag verder naar Halls Gap, het toeristische centrum van de Grampians. In het bezoekerscentrum van het park helpt weer zo’n aardige mevrouw ons en even later zijn we op weg over 10 kilometer gravelweg naar de volgende gratis kampeerplaats, deze zelfs met douches. We zien er naar uit. We zetten de tent op en rijden naar het noorden van de Grampians om een wand met rotstekeningen van de Aboriginals te bekijken. Er is ook nog een wandeling naar de Hollow Cave, maar 1,2 kilometer. De eerste 600 meter zijn een makkie, dan wordt het klauteren, gevolgd door klimmen. We moeten via dezelfde route terug en beslissen dat het tot hier wel genoeg is. Het was warm en we zien uit naar de douche op de camping. Evarien mag eerst en ze geniet volop van de ingenieuze constructie (zie foto). De avond is aangenaam en we zitten tot laat buiten. ‘s Nachts is het altijd wel een keer tijd om te plassen. In Nederland is dat geen punt, maar hier gaan we als duo de tent uit en speuren met de zaklamp eerst de omgeving af op slangen en ander ongedierte. Dat geeft toch een extra dimensie aan dat kamperen. Gelukkig maakt de prachtige sterrenhemel weer veel goed. Wanneer we wakker worden en opstaan staan er op het veld voor de tent 8 Walibi’s te grazen. Een jong zoekt melk in de buidel van zijn moeder.

De Mackenzie River en Falls zijn een must in de Grampians. Dus die staan voor de volgende dag op het program. Je zou denken: hoeveel watervallen kun je aan. Dat valt best mee, aangezien ze nogal aardig verschillen en omdat de wandeling ernaartoe minstens zo mooi is. De Mackenzie rivier wordt gevoed door verschillende stromen die allemaal via een waterval het dal in storten. Via een trap met 275 treden komen we bij de voet van de waterval uit, waar het water uiteenspat op de zwarte rotsen. Dan vervolgen we de Mackenzie rivier door het diep uitgesleten dal. Of een korte wandeling naar “The Balconies”, met uitzicht natuurlijk over de omgeving. Tijd voor een biertje op het ons bekende terras. We zijn al haast vaste klant hier. Na een koude eerste avond en een zwoele tweede avond wordt het vanavond spannend. Windkracht 7 met vlagen en regen. Tijd voor de tarp, waaronder Hennie onze maaltijd kookt. De tent wordt weer eens grondig getest en goed bevonden. De volgende dag is het droog en worden we gewekt door de vogels.

Het is tijd voor onze laatste wandeling hier. Dat wordt “The Pinacle”, één van de mooiste wandelingen, met als eindpunt weer een uitzicht over de Grampians. Het gebergte bestaat uit zandsteen ruggen, die schuin omhoog gedrukt zijn en in de tijd door wind en water afgesleten zijn. Op deze wandeling lopen we tussen die formaties door. Soms letterlijk in een gang tussen hoog oprijzende muren door. Heel indrukwekkend, dit gebied wordt niet voor niets “Wonderland” genoemd. We klauteren omhoog door de steeds smaller wordende gang en staan dan ineens op de rand met het uitgestrekte dal onder ons.

Hier op het park is het inmiddels kerstochtend. Er zijn een aantal gezinnen met kinderen, die net hun kerstcadeau’s hebben uitgepakt en ermee naar hun vriendjes lopen. Gek hoor, kerst terwijl je bij 24 graden op het terras zit te ontbijten. We nemen een rustdag om het vervolg van onze reis van 10 dagen terug naar Melbourne te plannen. Dat vinden onze benen best wel een goed idee. Dat gaat gebeuren samen met de Aussies die morgen aan hun vakantie beginnen. Het zal wel iets drukker worden.

Het is niet echt een kerstverhaal geworden, maar het doet het vast wel goed bij de kerstboom. Jullie allemaal een mooie kerst gewenst vanuit “Down Under”.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag