Na alle belevenissen in Noord Argentinië hebben we nu een huisje gehuurd in La Cumbre, een plaatsje in de bergen vlakbij Cordoba. Maandag leveren we onze stoffige auto in op het vliegveld van Cordoba en vliegen we naar San Carlos de Bariloche, waar een nieuwe auto klaarstaat voor nieuwe avonturen in Patagonië. Nu even in de rust voordat het zover is. Hoewel, het wordt nog een hele klus om een selectie te maken van alle foto’s en de was te doen en al dat verzamelde zand uit onze kleren te spoelen. Het uitwringen van Evarien’s broek leverde nog 1000 peso op, een spaarpotje voor magere tijden opgeborgen in een geheim vakje. Gelukkig zijn de bankbiljetten hier stevig, wat je van het Argentijnse monetaire systeem niet kunt zeggen.

Eén van de mooiste routes in het Noorden is die vanuit El Carril naar Cachi via Ruta 33. Nadat we nog even 100 dollar omgezet hebben in pesos gaan we op pad. Het zal weer een dag van contrasten worden, we beginnen in het groen en eindigen in een kaal woestijnachtig landschap bij Cachi. Maar daartussen verandert het landschap constant, passeren we de Cuesta del Obispo op meer dan 3000 meter hoogte en maken een prachtige wandeling door het “Valle Encantado”. Dat was echt een belevenis. Volgens onze reisgids had je daar een plaatselijke gids voor nodig die een paar honderd dollar rekende. Dat vonden we wel wat veel en met hulp van Strava hebben we het er goed vanaf gebracht. Het lieflijke dal hoog op de berg doet zijn naam eer aan. Na een kilometer lopen komen we een schaap/geitenkudde tegen zonder herder, maar wel met een hond die ze allemaal perfect bij elkaar hield. In de verte zien een paar stipjes, die toen ze naderden een gaucho familie blijken te zijn, die op zoek waren naar een groep paarden. Geiten, schapen en koeien konden we ze wel aanbieden, maar voor de paarden moesten ze toch echt zelf nog op zoek gaan in dit kilometers lange dal. Na een paar klimpartijtjes over rotsen wisten we ons beginpunt en de auto weer te bereiken. Via het Parque Los Cardones, dat vol staat met de gelijknamige cactussen dalen we af naar Cachi.

Cachi is een oud koloniaal stadje met mooie witgepleisterde huisjes en ligt te blakeren in de zon wanneer we er binnen komen rijden. We hadden een huisje buiten het dorp gereserveerd en dus stopten bij een café met WIFI, om via Whatsapp contact te zoeken met onze gastheer Marcos. We nemen koffie en een half uurtje later komt hij ons ophalen met zijn motor en volgen we hem over een gravelweg een zijdal in. Na een tijdje klimmen komen we aan bij het huis, vanwaaruit we een indrukwekkend uitzicht over het dal hebben. Marcos heeft alles goed voor elkaar en het laatste verslag is m.b.v de sterke WIFI daar geschreven. Met een wijntje beleven we de zonsondergang en ook de sterrenhemel is een aanrader.

De volgende dag gaan we via de befaamde Ruta 40 naar het zuiden. Het kilometerpaaltje geeft 4580 aan en dat is ook de afstand naar het einde van de weg bij Ushuaia. Ruta 40 zullen we ook op het tweede deel van onze reis nog tegenkomen in Patagonië. Het is maar 160 km naar Cafayate, maar we doen er heel wat uren over op deze weg met veel bochten. Je kunt niet hard rijden en we moeten oppassen niet te slippen. Wel een belevenis rijden over gravel, maar voor vandaag is het genoeg geweest. Onderweg het rustige plaatsje Molinos, waar weer zo’n mooi kerkje te bezoeken is. Cafayate is een drukbezochte stad, gelegen midden tussen de wijngaarden en bodega’s. Op het Plaza vinden we een goed restaurant met heerlijke visgerechten.

We blijven een dagje in Cafayate om drie redenen; het lekkere eten, de lekkere wijn en een tocht en wandeling door Reserva de las Conchas.
Vroeg op pad om de route te rijden langs de “rio de las conchas” over Ruta 68. Onderweg zijn er vele stops met uitzichten en mooie rotsformaties. We maken een mooie wandeling door een droge rivierbedding naar gelaagde rotsen in de kleuren groen, geel en paars. Dan een bezoek aan de bodega Estero, waar je een toer met een gids kunt nemen met wijnproeverij. Op de vraag of we ook een toer zonder proeverij kunnen nemen, aangezien we nog moeten rijden, wordt wel heel verbaasd gekeken. Nou dat kan maar we blijken wel de enigen te zijn, want er wordt flink geproefd door al die Argentijnse autorijders. ‘s Avonds het contact met Aukje en Joris weer aangehaald en gezellig uit wezen eten.

We rijden door over de nu verharde Ruta 40 en vinden een mooie camping tussen de bomen bij Santa Maria. Het is zondagmiddag en dan is het voor de Argentijnen tijd om een dagje op de camping met zwembad te verblijven. Wijntje erbij, vlees op de BBQ, muziek op sterkte, dan is je hele zondag goed. Bovendien is het Moederdag hier. Maar na 7 uur is de camping van ons alleen en horen we alleen nog de honden blaffen ‘s nachts. Hennie doet nog een ontdekking wanneer hij een soort punaise in de buitenband ziet zitten. Twijfel, moet ik hem eruit halen of niet. Misschien boort hij zich er wel verder in. Oké, lesje geleerd, altijd laten zitten. Even later is hij druk bezig om de band te verwisselen. De volgende ochtend eerst even naar de Gomeria, waar een mannetje de klus in 20 minuten heeft geklaard.

Onze laatste stop is het Parque Nacional de Talampaya in de provincie La Rioja waar we drie dagen kamperen. Het is een prachtige plek midden in de semi-woestijn, gelegen tussen ruige bergketens. ‘s Avonds zitten we te eten aan onze picknicktafel met zicht op de ondergaande zon en ‘s nachts is het geen straf om te moeten plassen onder de sterrenhemel. Guanaco’s en de grijze vos lopen langs en ‘s ochtends zitten uiltjes naast de tent op een struik. Overdag komen bussen en auto’s met schoolkinderen en dagjesmensen het park bezoeken, maar daarna is het stil en keert de rust weer. We maken met de gids Lucas een prachtige wandeling door de kloven van Talampaya. Een tour met een truck duurt 4 uur en we krijgen de mooie plekken te zien. Het onderdeel, de proeverij van regionale producten blijkt door iedereen gewaardeerd te worden en we staan midden in de kloof te toasten Argentijnen en allemaal lekkere hapjes te proeven. Marcos kookt voor ons vieren ‘s avonds een heerlijk diner.

We bezoeken het park Ischigualasto, weer een kleurrijke belevenis. Dit is een plek waar verscheidene dinosaurussen en reptielen van ca 250 miljoen jaar geleden gevonden zijn, toen dit gebied tropisch was. We maken weer een tour en komen op een plek waar een aantal resten half opgegraven in de bodem te zien zijn. We nemen tijdens de Tour die je in je eigen auto maakt Frederico mee, een jongen uit BA die op zijn fiets door het land trekt. Leuk om zijn verhalen te horen.

Het is nu zeven uur ‘s avonds en het koelt gelukkig iets af in La Cumbre. Het wordt tijd voor een wijntje in de mooie tuin van ons huisje. We sluiten het Noorden van Argentinië af en zullen volgende week een heel ander Argentinië in Patagonië gaan ervaren. Niet alleen wij, maar ook voor de Argentijnen breekt er een nieuwe periode aan. Morgen gaan ze naar de stembus! Het land is tot op het bot verdeeld. Spannende tijden dus! We houden jullie weer op de hoogte vanuit Patagonië.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag