We zijn inmiddels in Frankrijk aangekomen, maar jullie hebben nog een weekje fietsen op de Via Verdes van de provincie Navarra te goed. Na de wandelingen in de Picos hebben we de site van de Via Verdes van Spanje eens goed bekeken en een aantal Via Verdes geselecteerd in de provincie Navarra.

We rijden naar Puente Viesgo aan de rio Pas, parkeren de auto en laden de fietsen af. Het is zondag en druk in het stadje en op het eerste stuk van de geasfalteerde Via Verde is het laveren tussen de wandelaars en mensen in rolstoelen en met rollators door. Het Geriatric Residencia Puente Viesgo is namelijk om de hoek, pal naast de Funeraria Montañesa. Welke logistiek manager heeft dat concept bedacht? Onze fietsbel heeft het druk, maar maakt weinig indruk, dus moet een luid “buenas dias” roepen ons doorgang verschaffen. Nadat we het oude Estacion gepasseerd zijn wordt het stil en rijden we een prachtig groen dal in. 5 km verderop ligt een Posada en nadat we daar een kamer geboekt hebben voor vanavond kunnen we verder met onze tocht. De Posada is een oud herenhuis, waarvan we er deze middag meer zullen tegenkomen. Het is een beetje als de landgoederen in ‘t Gooi, welvarende leiden lieten in het verleden in de mooie stukjes van het land landhuizen bouwen, met mooie tuinen en het familiewapen op de gevel. We zijn de enige gasten in de Posada en krijgen gedurende de maaltijd alle aandacht van de mevrouw die in de keuken staat.

Op onze route passeren we het plaatsje Oña, waar een nieuwe Via Verde in de maak is. Bij het station gaan we voordat we gaan fietsen eerst picknicken. Een mevrouw die hier wandelt vertelt ons dat iets verderop een plekje in de schaduw is en waar we ook water kunnen tappen. Ontzettend aardig natuurlijk en een praatje is weer gemaakt. We zien bordjes van de Via Verde met afstanden naar plaatsen 20 á 30 kilometer verderop de bergen in en we gaan enthousiast op pad. We rijden prachtig tussen hoge rotspartijen door en de eerste 10 kilometer is het genieten. Dan stuiten we op een brug over een rivier die helemaal af is behalve de planken, wat toch wel lastig fietsen is. Er komen twee mountainbikers aan, die wat balken losschroeven en met hun fiets op één wiel de brug aan de zijkant kunnen passeren. Kunnen wij dat ook, nou toch maar niet en we fietsen terug en nog kilometerslang de andere richting op. Prachtig deze Via Verde die uiteindelijk van Santander naar de Middellandse Zee moet lopen. Dan komen we zeker nog eens terug, maar eerst checken of de bruggen klaar zijn.

We rijden door naar Santa Domingo de la Calzada waar we een nachtje in de parador slapen, dat gevestigd is in een oud klooster. Het is een mooi stadje met een oud centrum en het ligt op de pelgrimsroute naar Santiago de Compastella. Pelgrims op de fiets of lopend komen we er geregeld tegen. In de patisseria spreken we een vrouw die op de fiets van Nederland naar Santiago onderweg is. In de ochtend worden we, na 10 weken droogte, verrast door miezer regen en is het tijd voor het binnen programma, de kerk, het klooster, koffieplek en het café met heerlijke tapa’s.

De volgende stop is Santa Cruz de Campeza waar we een paar dagen in een hostel verblijven. Wanneer we aankomen is alles gesloten en is Irene, onze gastvrouw alleen telefonisch beschikbaar. Maar dan komt Carlos net naar buiten. Hij is ook gast hier en laat ons binnen en leent ons de sleutel voor het fietsenhok. Hij woont in San Sebastián en kent alle fiets weggetjes in Navarra. Een perfecte vraagbaak dus. We gaan het plaatsje in voor een maaltijd, maar alles blijkt dicht te zijn. Dan is het prettig dat je ook in het hostel kunt koken. Carlos gaf aan dat een tunnel op de Via Verde Vasco Navarra afgesloten is en dat het alternatief langs een mijn komt met veel vrachtverkeer. Plan B dus en we bedenken een rondje dat gedeeltelijk over de Via Verde en gedeeltelijk door de heuvels voert. Een weg is afgesloten vertelt Carlos, maar op de fiets moet het toch mogelijk zijn. ‘s Ochtends vragen we nog even aan de schoonmaker wat er nu met die weg aan de hand is. Blijkt dat er rotsen worden opgeblazen met dynamiet en het lijkt ons dan ook geen goed plan om er toch overheen te gaan. Een eventuele boete van € 200,- is een extra argument. Gelukkig weet de schoonmaker een alternatief weggetje via het dorpje Antoniaña en het wordt plan C voor de rit van vandaag. In Antoniaña en de volgende dorpjes is er geen koffie. In San Vincente de Araña hebben we succes. Alle tafeltjes zijn al gedekt want over een uur begint de lunch. We krijgen een plek op een barkruk toegewezen. Het wordt een mooie tocht door valleien vol met graan en bloemen en door mooie dorpjes. Al dat graan en al die bloemen is iets dat we dadelijk in Nederland wel gaan missen. Ons boerenland met “de nieuwe natuur” bestaat maar al te vaak uit raaigras. De wind heeft vrij spel met het graan op de velden, dat in prachtige golven meedeint. Het Spaanse graan blijkt echt de storm te hebben doorstaan. Na de pas een lange afdaling naar het dal van de Via Verde, waarover we terug naar Santa Cruz de Campeza fietsen. Daar gaan we eerst naar het restaurant dat Hennie had uitgekozen voor het verjaardagsdiner voor Evarien. Het ging vanmiddag pas open en we willen natuurlijk zeker zijn van een tafel vanavond. Heeft het ook nog een Michelin ster, dat gaat een feestdiner worden. Wanneer we binnenkomen worden we door een man verwelkomd met een duidelijk “Cerrado”. Kunnen we dan voor vanavond reserveren? Daar geeft de vriendelijke man ook een kortaf antwoord op en morgen gaat het restaurant pas weer open. We dachten dat een restaurant door Michelin ook beoordeeld wordt op gast vriendelijkheid. Nou dat wordt dan de Proxi, de plaatselijke super en een diner in het hostel. Soms gaat het net even anders dan je van plan bent.

Op 11 mei maken we nog een fietstocht op de Via Verde, nu richting Estella. Evarien’s verjaardag begint met een ontbijt in de twee plaatselijke cafés die open zijn en een stroom aan Appjes en geregeld een telefoontje. Tijd voor koffie met gebak is op het platteland van Spanje wel een dingetje. Soms is koffie überhaupt een dingetje. Voordat we een dorpje binnen fietsen vragen we aan een man die in zijn volkstuin bezig is of we er een kans van slagen maken. Het antwoord is positief en we rijden naar het plein waar we een terrasje zien op het gras onder de bomen. Buiten is het warm, maar binnen ook en daar blijkt zelfs de verwarming aan te staan. Verschil in beleving tussen Nederland en Spanje? De koffie is goed en er is zelfs iets bij, een Magdalena. Dat is een klein cakeje verpakt in plastic, het summum bij de koffie voor vandaag. Wordt in Spanje ook veelvuldig gebruikt om het ontbijt op te leuken. De fietstocht is weer mooi en na terugkomst pakken we de auto en gaan naar onze B & B in Estella. Daar hebben we een afspraak met Colleen en John, twee vrienden uit Australië die een stuk van de route naar Santiago lopen. Een mooie gelegenheid om elkaar te zien en Evarien’s verjaardag te vieren samen. Het is even zoeken maar dan vinden we de bar “El Estación”, bij het busstation. Meestal niet echt een plek om uren te verblijven, maar het blijkt een goede plek te zijn met lekker bier en wijn en vooral een uitgebreid assortiment Pinchos. Pinchos zijn groter dan tapas en weer kleiner dan een maaltijd, een soort voorafjes. We wilden ergens uit gaan eten, maar het wordt uiteindelijk een avond vol met Pinchos. Het was natuurlijk heel goed om hen weer te zien en bij te praten. Zo kreeg Evarien toch nog een bijzondere verjaardag. Hennie had wel een heel uitzonderlijk cadeau voor Evarien bedacht. Ze kreeg een rustdag aangeboden ergens in de komende tijd.

De volgende dag hebben we het weerbericht eens goed bekeken en de komende week zou het in dit deel van Spanje duidelijk minder weer zijn, beginnende met vandaag. Na een vrij kort overleg was het duidelijk. We gaan nu naar Frankrijk waar het een stuk beter is. We weten zeker dat we nog een keer terug komen. Wanneer we afscheid nemen van onze gastheer van de B & B vertelt hij ons dat men als grap kinderen een aantal keren aan hun oor trekt, gelijk aan hun leeftijd. Nou jullie begrijpen het, Evarien ging met rode oortjes weg.

Voor Frankrijk hebben we nog geen duidelijk plan. We laten ons leiden door het weer en mooie fietsroutes.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag