Inmiddels zijn we al weer een paar weken thuis en lijkt het alsof onze fietstocht door de Provence in een andere tijd en op een andere planeet heeft plaatsgevonden. Voor het selecteren van de foto’s voor dit verslag zien we de mensen op de terrasjes en in de restaurants dicht bij elkaar zitten. Je krijgt meteen de neiging om afstand te bewaren, terwijl dit natuurlijk “de normaal” is. De maatregelen die genomen zijn om het Corona virus in te dammen zijn dus al aardig geland. In ons laatste verslag meldden we nog dat we na het sluiten van café’s en restaurants in Frankrijk huisjes gingen huren waar we zelf konden koken en van plan waren door te fietsen. Maar al snel werd het voor ons duidelijk dat er een einde ging komen aan deze trip en dat een vervolg wel even op zich laat wachten.

Maar eerst onze fietstocht door de mooie Provence. Na het bestuderen van de weersverwachtingen voor de komende 14 dagen hadden we besloten om niet vanuit Caveroque te vertrekken. Ons nieuwe doel was de Luberon, oostelijk van Avignon, waar op de app de komende tijd alleen maar zonnetjes, met een temperatuur rond de 20 graden, te zien waren. In twee dagen reden we oostwaarts dwars door Frankrijk. Overnachtten als enige gasten in een gite d’etape in Langogne, een plaatsje op 1000 meter hoogte in de Lozere. De volgende dag nog over een besneeuwde pas en afdalen naar het Rhone-dal, terwijl de temperatuur met de tijd steeg van 0 naar meer dan 15 graden. Onder een stralende zon kwamen we aan in het plaatsje Mallemort, waar we 2 dagen een huisje met uitzicht op de bergen huurden in een oude zijderupsboerderij. Hier zou dus ons avontuur gaan beginnen. Alle tekenen leken gunstig en alleen moest de “Mistral” nog een tandje terug doen, want die raasde stevig om het huis.

Op zondag eerst een dagje naar het plaatsje Lourmarin aan de voet van de bergen. Dat hebben de Fransen uit de buurt ook bedacht, het is er gezellig druk op de vele terrasjes en er wordt geflaneerd op deze mooie zondag. Na een koffie op het terras is het tijd voor een wandelingetje. Bij terugkomst in het stadje aan het einde van de middag is het petanque-tijd op het plein. De volgende ochtend pakken we onze fietsen op en nemen afscheid van onze gastvrouw. We mogen de auto hier laten staan voor een paar weken. We gaan de Luberon Fietsroute doen, die met bordjes is aangegeven. We fietsen onderlangs de 1000 meter hoge bergketen, die het zuiden van de Luberon begrenst. Mooie uitzichten, veel bloemen, kleine Franse dorpjes zijn ons deel. Na het middaguur komen we aan in het stadje Cucuron, waar vaker zijn geweest.
In het mooi op een heuvel gelegen Carbieres d'Aigues hebben we een kamer gehuurd. Het blijkt net iets ruimer dan het bed te zijn en gelukkig hebben we eten mee, want hier valt niets te scoren vanavond. Toch kunnen we voor de nacht onze fietsen nog naast ons bed parkeren.

De volgende dag rijden we door naar Rians. Wanneer de route over een wat drukkere weg gaat, verzint Hennie wel een alternatief. Zijn mobiel laat een aantal kleine weggetjes zien, dus het moet lukken om ook zo in Rians te komen. Daar heeft hij gelijk in, maar het smalle asfaltweggetje gaat over in een zandweg, dat steeds meer hobbels en gaten vertoont. Maar bij het kanaal ligt een mooi geasfalteerd pad en een bord verboden toegang mag toch geen belemmering zijn. In Rians wacht een koud biertje en een perfect diner in de Chamdre d'hotes. Op één van de mooiste dagen rijden we via Aix-en-Provence naar Puyloubier door het natuurpark Sainte-Victoire. De hele dag hebben we zicht op de indrukwekkende bergketen. In Puyloubier overnachten we bij een ouder echtpaar. Ditmaal een slaapkamer met eigen zwembad en een huis vol met wat die twee in hun leven zoal verzameld hebben. Daar vallen ook 15 katten onder en we benijden de gasten niet die allergisch zijn. Maar om 19 uur is het tijd voor een wijntje met hapjes en een gezellig praatje. 's Ochtends staat de tafel vol met lekkers en Louis, onze gastheer legt uit wat we zoal kunnen nuttigen. Wanneer we hem hartelijk bedanken en ook zijn vrouw noemen geeft hij heel duidelijk aan dat hij de gastheer is en zijn vrouw daar niets mee van doen heeft.

We rijden verder via een mooie route naar het mooie middeleeuwse stadje Aups en gaan door naar de gorge du Verdon. Het is prachtig fietsen hier, het weer blijft goed, de wegen rustig en de uitzichten spectaculair. We genieten volop en wanneer we horen dat de restaurants en cafés dicht moeten blijven gaan we over op plan B. We kopen wat lekkers en brood bij de "boulanger" en zetten zelf onderweg koffie op een mooi plekje langs de route. De supermarché blijft open en we kopen boodschappen voor twee dagen een huren een huisje met keuken. Voorlopig niets aan de hand zou je zeggen, want verder zijn we de hele dag samen buiten. Maar voor de zekerheid besluiten we wel om toch een beetje in de buurt van onze auto te blijven. We rijden verder naar het mooie plaatsje Villeneuve in de Luberon, waar we 2 dagen zullen blijven. De mooiste plekjes met uitzicht liggen altijd hoog en na een laatste pittige klim bereiken we ons huisje. Helène ontvangt ons met een lekker biertje op het terras. Zondag een rustdag, bezoek aan de bakker en een wandeling in de omgeving. We pikken de fietsroute door de Luberon weer op en rijden via Forcalquier naar het stadje Reillanne, waar we weer een appartement hebben voor 2 dagen.

Maar de maatregel van de Franse overheid haalt ons in. s Avonds horen we dat Macron op TV heeft aangekondigd dat vanaf morgen 12 uur je alleen maar met een geldige reden de straat op mag. Oeps, dan is het besluit om terug naar huis te gaan snel genomen. Maar hoe gaan we dit regelen. Het is ongeveer 90 kilometer naar onze auto en daar zitten nog wat bergjes tussen, dus voor 12 uur morgenmiddag gaat niet lukken. De volgende dag dus vroeg op en het zal één van de mooiste tochten van deze korte vakantie worden. Bij de Gendarmerie in Cereste is niemand aanwezig, maar via een intercom krijgen we contact en leggen we de situatie uit. We mogen doorfietsen naar de auto. Via een "voie verte", een fietspad over een oude spoorlijn en het hoog boven het dal gelegen stille Bonnieux passeren we de bergketen, waarachter ons einddoel Mallemort ligt. Onderweg zijn we nog staande gehouden door de Gendarmerie, die heel aardig was en ons inlichtte over de gewijzigde omstandigheden. In Mallemort mochten we nog een nachtje in ons appartement blijven. Aan het formulier dat je moet laten zien wanneer je de weg op gaat voegen we een extra hokje toe met onze reden om terug naar Nederland te gaan. Op de weg haast alleen maar vrachtauto's en met een tussenstop in een trekkershut in Luxemburg bereiken we zonder problemen Nederland.

Ja lieve volgers van onze reisverhalen, dit is voorlopig ons laatste avontuur. Nu bestaan de dagen uit een wandeling op de heide, waar we gelukkig dichtbij wonen. Om half elf Corona-koffie met onze buren. Telefoon en de zoom-app om contact te houden met familie en vrienden. Veel lezen, spelletjes en de thuisbioscoop via het filmtheater. Eigenlijk niets te klagen dus. Hopelijk krijgt men deze pandemie onder controle en kunnen we allemaal de draad weer oppakken. Sterkte voor jullie allemaal en blijf gezond.

Liefs van ons.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag