Inmiddels lijkt het erop dat aan deze reis ook een einde gaat komen. Maar wat is het toch goed nazomeren in Zuid Frankrijk. Na de Pont du Gard zijn we doorgereden naar de Verdon en de Luberon, waar het prachtig fietsen en wandelen is. Wat wel hielp was het ideale weer, graadje of 20, veel zon en vooral geen regen. Wanneer je hier in de zomer fietst is het van belang zo vroeg mogelijk op pad te gaan aangezien het ‘s middags veel te heet kan worden. Voor het najaar hebben we nu een andere strategie; uitslapen tot een uur of acht, rustig ontbijten en om half tien à tien uur de weg op. Dan begint de temperatuur de dubbele cijfers te halen. Aangezien het zonnig is warmt het daarna snel op tot een graadje of 20 en wordt het tijd om een terrasje te pakken. Afhankelijk van de omstandigheden, afdalen of klimmen en bos of open landschap, kan de strategie naar believen bijgesteld worden. Lastig is wel dat het nu in het naseizoen zo rustig is dat de plaatselijke horeca het voor gezien houdt en vaak het bordje "fermeture annuelle" op de deur hangt. Gelukkig kunnen we altijd terecht bij de "boulanger" voor wat lekkers dat je dan weer mag nuttigen op het terras van een barretje met een espresso. Een terras met een bord "menu du jour" geeft ons tussen twaalf en twee uur weer een moment van rust en voldaan gaan we verder. Natuurlijk moeten we voor het einde van de middag onze bestemming bereikt hebben, want afkoelen doet het dan ook weer snel. We hebben in de Verdon en Luberon viermaal voor 3 dagen een huisje gehuurd van waaruit we tochten gaan maken.

De Verdon is in dit jaargetijde echt een topper. We hebben een huisje vlakbij de gorge en hebben een plan bedacht om de zuid- en de noordzijde van de gorge in 2 dagen te fietsen. Per auto met fietsen op de drager naar Comps-Sur -Arteby, terugfietsen via de zuidelijke route en de volgende dag via de noordelijke route de auto ophalen. De zuidelijke route bracht ons vele indrukwekkende uitzichten op de Verdon, die ergens in de diepte stroomt. Indrukwekkend om te bedenken dat zo’n klein riviertje in staat is om dit dal uit te slijten. Maar daar was ook wel wat tijd voor nodig. Onderweg worden we ingehaald door een “oudere” mevrouw op een e-bike met een gehaakt mutsje op. Haar man komt erachteraan op een fiets zonder ondersteuning. Wanneer we later aan de praat komen blijken ze 70+ers te zijn en de hele rondrit in één dag te doen. Deze wetenschap gaf ons natuurlijk wel even te denken. Maar het positieve is toch ook dat je dit nog jaren vol kunt houden, mits je een extra accu in je fietstas hebt. De noordelijke route was echt een topper, vooral vanwege de prachtige herfstkleuren van de bomen en struiken, die mooi aftekenen tegen de lichte rotsen. Ineens viel ons het aantal NL kentekens op en we bedachten ons dat het herfstvakantie moet zijn in Nederland. Jammer dat sommige Nederlanders de bordjes niet goed gelezen hebben dat hier een afstand van 1,5 meter bij het passeren van fietsers geldt. In het algemeen rijden de Fransen heel netjes en zelfs vrachtauto’s nemen de andere weghelft om in te halen. Wat hierbij helpt is wel dat het heel stil is op de weg deze periode. De auto’s die we het meeste zien zijn de gele autootjes van “la poste”. In het dorpje La Palud-sur-Verdon pikken we een terrasje en zien een groep mountainbikers aankomen die gaan lunchen. Daarvoor moet er eerst nog iets gebeuren. Rugzakjes gaan open, verlengsnoeren en stekkers komen te voorschijn, de accu's verzameld. Even later is alles aangesloten op een rijtje van 10 stopcontacten op het terras en kunnen de heren ook opladen.

Onze volgende stop voor drie dagen is een vakantiepark in de Luberon, bij het dorpje Villars iets ten Noorden van Apt. Het is er nu uitgestorven en de eigenaar laat ons eerst een niet al te best en donker huisje zien, dat we blijkbaar geboekt hebben. Maar hij heeft ook nog een andere optie, een upgrade voor € 50,-. Het is een mooie nieuw chalet, met uitzicht op de omliggende heuvels en een zonsondergang. Je voelt je een beetje gemanipuleerd, maar uiteindelijk zijn we allebei blij. Vanuit het park is het mooi wandelen en bespeuren we vele paddenstoelen die vastgelegd moeten worden. We hebben daarbij wel concurrentie van mensen met mandjes die hier door de bossen struinen. We zitten elke avond met een drankje op ons terras en zien de zon goedendag zeggen tegen de bergen. Van hieruit ook mooie fietstochten gemaakt over een oude spoorlijn, "La Veloroute du Calavon", en langs prachtige bergdorpjes als Maubec, Menerbes en Bonnieux. Het gehalte aan buitenlanders die hier een huis hebben blijkt aanzienlijk, gezien het aantal buitenlandse auto's en makelaars in de dorpjes. Een voordeel is dan weer dat er meer horeca te vinden is. Een beetje dorp kent naast de bakker, bar en kapper altijd wel een "pharmacie", vaak in een mooi nieuw pand. Blijkbaar een lucratieve onderneming op het platteland. Een gedeelte van de Luberon bestaat uit prachtige gekleurde aarde en rotsen. We hebben er gefietst over de route "Les Ocres a vélo", die langs ons huisje loopt. Vlakbij het plaatsje Rustrel gewandeld door de "Colorado Provencal", een gebied met rotsen in vele kleuren wit, geel, oranje, bruin en rood. Het zonnetje maakte de kleuren alleen maar mooier.

In Villeneuve kwamen we terecht bij Helene, waar we 1,5 jaar geleden ook verbleven toen Macron ons ineens naar huis stuurde. De ontvangst is weer hartelijk en even later staan de fietsen in de garage, is de auto uitgepakt en zitten we met een biertje op het terras met uitzicht op het dorp en het dal ver onder ons. Vlakbij ligt Forcalquier waar het maandag marktdag is en dat betekent natuurlijk reuring. We fietsen er heen, maken een stadswandeling door de middeleeuwse stad en genieten van de drukte. Het is een ontzettend verschil met ons bezoek aan Forcalquier in Maart 2020, toen het uitgestorven was. Bij de bakker is het druk, er mogen twee mensen met mondkapje op naar binnen en buiten staat een rij. Maar we scoren brood en quiches voor later. We maken een fietstocht ten noorden van de stad en denken aan een lunch in één van de dorpjes, maar in elk dorpje waar we doorheen fietsen zijn de restaurantjes gesloten. Dan komen we langs een verlaten hotel met een mevrouw op het terras. Het restaurant was gesloten, maar ze wilde graag een schotel met kaas, vlees en fruit voor ons klaar maken. Wat een schat en even later smullen we van al dat lekkers en kunnen weer op pad. Hoog boven Forcalquier ligt een gebied met prachtig geërodeerde rotsen in de vorm van paddenstoelen. Daar maken we de volgende dag een wandeling van een aantal uren.

De laatste stop is een Chambre d'hotes vlakbij Villes-sur-Auzon, waar we een kamer hebben in een oud klooster uit 1119. Aan de voorzijde uitzicht op de oprijlaan van platanen en de wijngaarden, beide in mooie herfsttinten. Aan de achterzijde uitzicht op de Mont Ventoux. We zijn één van de laatste gasten, want maandag stopt het echtpaar er mee en gaan met "retraite". Het pand ziet er goed uit, dus als iemand nog een nieuwe uitdaging wil. Het ontbijt bestaat uit croissantje, stokbrood, yoghurt en marmelade. We overwegen nog om de lekkere Comté uit onze kamer te gaan halen. Ons doel is een fietstocht door de Gorge de Nesque en we gaan op pad via Villes-sur-Auzon. Daar doet het café du soleil vanochtend zijn naam eer aan en we besluiten dat die Nesque nog wel even kan wachten. Het is in deze omgeving wel een eldorado voor fietsers en we komen er heel wat tegen vandaag. De Nesque is een prachtige kloof met een lengte van 20 km, waarin we geleidelijk 600 meter omhoog klimmen. Een leraar komt voorbij met een groep van 20 leerlingen, een perfect gymlesje lijkt ons. In Monieux is het restaurant gelukkig open en we gaan voor het menu. We rijden door de bergen terug en de klim van vanochtend betaald zich terug in een lange afdaling van dik 15 km. We zijn op tijd terug voor een biertje op het terras. In het weekend wordt slecht weer voorspeld, maar op vrijdag kunnen we nog een fietstocht maken door de vallei van de Toulourenc aan de andere kant van de Mont Ventoux. Mooie tocht door dorpjes en de bergen. We zijn blij met de wraps die we bij de bakker hebben gekocht, want alles is dicht vandaag.

In de nacht horen we het al, de wind raast met windkracht 5 á 6 langs het huis en de platanen ruisen lekker mee. 's ochtends komt daar nog de regen bij. De chambre d'hôtes zit vol, want het is Allerzielen en Allerheiligen, feestdagen in Frankrijk. Wij vertrekken richting huis en wanneer we voor het raam staan met de eigenaar en naar buiten kijken spreekt Evarien de gedenkwaardige woorden: " kun je je voorstellen dat we eergisteren nog hier buiten in het zonnetje zaten". Echt een oppepper voor het gezin dat hier naartoe kwam voor een mooi weekend buiten en een beetje depressief op de bank zit.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag