We zijn nu een week op Tasmanië en hopen dat we aan de geplande maand genoeg zullen hebben. Elke dag komen er mooiere vergezichten bij en maken we prachtige wandelingen in de variatie aan nationale parken. Nu zijn we aangekomen in Mason en hebben een huisje gehuurd voor 3 nachten. Tijd om de Tasmanian Peninsula te gaan ontdekken met zijn gruwelijke geschiedenis en ook prachtige natuur. Maar daarover later meer. We zijn niet de eerste Nederlanders hier, in 1642 was Abel Tasman, in dienst van de VOC, ons al voor. Hij ontdekte Tasmanië, noemde het van Diemenland, ging even aan land en voer door om Nieuw Zeeland te gaan ontdekken, een man met de ware VOC mentaliteit. Pas veel later, in 1800, gingen de Engelsen met Tasmanië aan de haal en werd het Brits. Wij zijn inmiddels weer redelijk fit en kunnen de jetlag niet meer van alle ongemakken de schuld geven. Inmiddels heeft een test uitgewezen dat Evarien COVID had en waarschijnlijk Hennie al een paar dagen eerder. Is het ons gelukt om al die jaren COVID-vrij te blijven, moeten we helemaal naar Australië om het op te pikken. We nemen aan dat het tijdens de vlucht naar Melbourne is gebeurd en zijn blij dat het geen al te grote impact heeft gehad. Naast twee maaltijden, twee snacks, 5 films krijg je COVID er gewoon gratis bij op een vlucht met Singapore Airlines. Boffen wij even. De start van deze reis is er wel één met hindernissen.

Met onze huurauto gaan we Devonport in voor koffie en boodschappen. Koffie en een muffin op een totaal rookvrij terras. Kijk daar word je hier nou blij van. Boodschappen bij Coles, maar daar blijkt dat de supermarkt geen alcohol mag verkopen. Dat wordt de BWS (Beer-Wine-Spirit) een grote blokkendoos met een drive-through. We gebruiken de walk-through en scoren bier en wijn voor de komende dagen. Dan gaan we op pad en men verwacht hier wel van ons dat we aan de linkerkant van de weg rijden. Dat valt best mee, maar op rotondes en bij een bocht is het handig dat de bijrijder instructies geeft. Voorlopig heeft onze Mazda nog geen schrammetje opgelopen. De Tassies zijn trouwens heel relaxed en dat geldt ook op de weg.

Ons eerste doel ligt dichtbij, het Narawntapu NP, waar we een mooie wandeling langs de lagoon en de duinen maken, gevolgd door een strandwandeling. Nu kun je hier slangen tegenkomen, op het pad of hangend op een boomtak. We lopen in een bos onder de takken door. Moet je dan constant boven en onder je kijken of is het juist handiger de taken te verdelen. Lastig hoor, maar vandaag laat zich geen slang zien. Wel heel veel vogels, o.a. een geelwangkakatoe en plevieren. In de verte een groep kangaroes. We slapen in Beauty Point en de routeplanner geeft een lange omweg aan van 77 km. Dat kan korter en even later zitten we op de C741, een ordinaire gravelweg, maar wel 1/3 van de afstand. We spotten onze eerste Tasmaanse Duivel, maar wel één die geplet langs de weg ligt. Maar wat loopt daar over de weg, het is een echidna, een mierenegel die alleen hier voorkomt. Hennie is snel, maar de mierenegel is sneller de bosjes in. Veel meer vogels zien we in het Tamar Island Tidel Wetlands Reserve, dat midden in de Tamar rivier ligt en op ongeveer 50 km van de oceaan nog steeds onder invloed staat van eb en vloed. We lopen over een planken pad van eiland naar eiland met daartussen de drooggevallen rivierbedding, waarin de vogels hun kostje verzamelen. We spotten er zwaluwen, plevieren, zwarte zwanen, de Purperkoet, de witbuikzeearend en de felblauwe ornaatelf en onze eerste slangen.

Launceston is qua grootte de tweede stad van Tasmanië. We maken er een mooie wandeling hoog boven de Cataract Gorge naar een waterkrachtcentrale die tot 1955 in gebruik is geweest om Launceston van stroom te voorzien. In de plaats zelf wisselt mooie oude koloniale bouw zich af met nieuwe blokkendozen. Selectief kijken dus. In het City Park bloeien de rhodondendrons en we beseffen weer dat voor ons een tweede lente begint. Vlak boven Launceston een wandeling door de bossen bij een picknickplaats. We hebben van de Tasmaanse Park Service een gids met 60 great short Walks gekregen, waarvan we er een heel aantal zullen gaan doen.

Dan is het een lange bochtige en op en af rit over de A3 naar St. Helens aan de oostkust. Het lukt om spotify op de mobiel te verbinden met de auto en even later klinkt “Smooth Criminals van 2Cellos” uit de luidsprekers. Dat maakt de autorit haast een echte “Roadtrip”. St. helens is een zonnig vakantieplaatsje met een relaxte sfeer. Koffie op het terras, veel eettentjes en mannen met 4WD pickup trucks. Want dat hoort er hier allemaal bij. Op 11 november om 11 uur is er hier in Australië in elke plaats een ceremonie voor de gevallenen van de Eerste Wereldoorlog en daar wordt uitgebreid bij stilgestaan. We spreken een man op het terras bij de koffie die de grote stad Sydney na zijn pensioen heeft ingeruild voor St. Helens, want in al die steden is het maar “chaos”.

Door naar Bicheno waar we een kamer met zeezicht bemachtigen. In de avond het plaatsje in om te kijken of er iets te eten valt. We komen uit bij een soort van Pizzeria. We kunnen ook voor € 40,- p/p gaan kijken hoe de pinguïns in de avond aan land komen. Misschien hebben we al te veel pinguïns gezien, maar we kiezen toch voor de seafood chowder en de pizza. De volgende dag wordt een topdag, in het Freycinet NP maken we een prachtige wandeling langs de Wineglass Bay en de kust. Een prachtige afwisselende tocht met uitzicht op de turqoise wineglass bay. Met een beetje fantasie maak je er wel een wijnglas van. Wanneer we de volgende dag opstaan krijgen we al een berichtje van onze persoonlijke “brandweerman “ Maurits met de mededeling dat er vlakbij brand is. Bedankt Maurits.

Wanneer we verder rijden naar Port Arthur op Tasmanië Peninsula zien we bij Coles Bay, waar we gisteren gewandeld hebben, grote rookpluimen boven land. Zo snel en makkelijk kan het gaan hier in Australië. We maken nog een stop in Swansea voor een korte wandeling langs de kust, met de toepasselijke naam: Loontitetermairrelehoiner, genoemd naar de “local band of Aboriginals people”. We spreken een echtpaar met honden, die een omheind stuk land ingaan om de hond uit te laten, terwijl er genoeg plek rondom is. Maar wanneer je je hond veilig wilt uitlaten is dit de plek. Er is zelfs een scheiding aangebracht voor grote en kleine honden. Goed geregeld hier.

We zijn nu op de Tasman Peninsula aangekomen waar we een paar dagen blijven om wat Tasmaanse historie op te doen en natuurlijk te wandelen.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag