We zijn alweer onderweg in New South Wales (NSW), maar jullie hebben nog onze belevenissen in Melbourne te goed. Melbourne kent vele gezichten. Het is een wereldstad met 5 miljoen inwoners en is tweemaal de grootte van de provincie Gelderland en groeit nog steeds. Een mevrouw die we op reis tegenkwamen vertelde dat de boerderij van haar familie vroeger 65 km buiten de stad lag en nu opgeslokt wordt door de metropool. Natuurlijk heeft het een centrum, maar de rest van de stad bestaat uit wijken en dorpjes, ieder met hun eigen dynamiek en karakter. Het centrum kent hoogbouw, terwijl de rest van de stad uit laagbouw bestaat met ontzettend veel groen ertussen.

We kwamen aan in Melbourne, gingen naar Tasmanië, kwamen terug in Melbourne en maakten een tocht door Victoria en kwamen weer terug in Melbourne. Maar eigenlijk hebben we het over Sandringham, een voorstadje van Melbourne aan de baai, want daar wonen Denise en Bruce met hun twee honden Daisy en Marlo en poes Queta. Marlo is nog maar pas toegetreden tot de Clarkes familie en heeft nog wat moeite met de hiërarchie binnen de familie. Zij is jong en enthousiast en dat wordt niet altijd gewaardeerd door Daisy. Toen we in 2006 in Nieuw Zeeland rondfietsten mochten we bij hen in Auckland verblijven en nu waren we meer dan welkom in Sandringham. Het contact met deze goede vrienden maakt de reis naar Australië extra bijzonder. Wat hebben we allemaal samen gedaan. Natuurlijk wijn gedronken en veel lol gemaakt. Maar ook serieus de wereld besproken, zoals de politieke ontwikkelingen in Nederland, die hier zeker het nieuws haalden en verbazing wekken. Gewandeld met de hondjes langs de baai. Gegeten bij het Vietnamese restaurant in Sandringham. Onze kennis ingebracht bij de aankoop van twee e-bikes. Voor elkaar gekookt en genoten van de maaltijd. Naar de Black Rock Yaght Club voor een drankje en om Denise te zien starten voor haar 10 km zwemmen door de baai. We kijken terug op een mooie tijd in Sandringham en hopen dat we hen ook een keer in Nederland kunnen verwelkomen. Op de laatste avond in Melbourne komen John en Colleen met vrienden nog op bezoek in Sandringham en hebben we een mooie laatste avond samen hier met Duvel en pizza’s gemaakt door Denise in haar buitenoven. Aan het einde van onze trip door Australië gaan we Colleen en John natuurlijk in Brisbane zien.

We hebben ook Maurits en Mylene, vrienden van onze vrienden Monique en Henk, bezocht in Doncaster. Zij zijn hier zo’n 15 jaar geleden met hun kinderen uit Baarn naar toe geëmigreerd en hebben heel veel van Australië gezien sindsdien. Maurits heeft ons voorzien van heel goede tips en hield ons via WhatsApp op het juiste pad. Nogmaals dank daarvoor.

Onderweg naar de boot in Geelong, die ons naar Tasmanië bracht, hebben we vanuit de trein de stad kunnen aanschouwen. Bij onze terugkeer in december werd het tijd dat we er zelf heengingen. We zijn vanuit Sandringham een paar keer naar Melbourne centrum gereisd. Sandringham is het eindpunt van een spoorlijn vanuit Flinders Street en vandaar loop je direct d stad in. Al vrij snel werden we ontdekt door de dames van het toeristenbureau, die je op straat voorzien van info. We gingen voor de stadswandelingen. Maar eerst naar Federation Square met mooie moderne architectuur en het NGV, National Galery of Victoria, dat we een paar uur bezochten. Op de begane grond prachtige Aboriginal kunst en op de andere etages moderne kunst. Trouwens de musea en het vervoer in de binnenring zijn helemaal gratis, opstekertJe voor de toerist. Dan de wandeling door de steegjes tussen de hoge gebouwen, waar het wemelt van de eettentjes en de arcades, galerijen met mooie winkels en cafétjes. Dan zijn we ineens in China Town en even later in de wijk met brede lanen met bomen, waar zich het parlement van Victoria bevindt. Na al die kilometers zijn we blij dat we de trein terug naar Sandringham kunnen nemen. Bruce is in de keuken bezig en wat hij bereidt ziet er goed uit, waarschijnlijk een stoof schotel met wortel en vlees zo te zien. Het is hertenvlees en het blijkt voor de hondjes te zijn, wij krijgen pasta, want Denise moet morgen zwemmen en heeft haar koolhydraten nodig. Bijzondere mensen die Aussies, geven hertenvlees aan de honden.

5 januari moesten we de auto inleveren in een buitenwijk van Melbourne, Fern Tree Gully, de man deed een snel rondje om de auto en was tevreden. Toen we vroegen waar de bus naar het centrum gaat werd het eerst even stil. Maar al snel werd er geregeld dat we naar het station gebracht zouden worden, wat wel 15 minuten rijden was. Het meisje bracht ons met onze eigen auto weg, wat een aardige mensen zijn het toch hier in Victoria. Goede review voor Budget. In de stad weer naar het NGV, maar nu de hoofdvestiging. Nog een mooie wandeling door de parken aan de Yarra gemaakt.

Naast twee nieuwe E- bikes hebben Denise en Bruce nog twee fietsen, die we lenen om langs de baai naar St. Kilda te fietsen. Maar eerst naar de Black Rock Yaght Club ‘s morgens om 6.30 om Denise en haar collega zwemmers aan te moedigen voor de 10 km zwem in de baai. Een groot aantal van hen heeft ook al, net als Denise, over het kanaal gezwommen tussen Engeland en Frankrijk, echt een topprestatie. Daarna rijden we over een mooi fietspad langs de baai richting de stad.

Dit waren onze ervaringen in Melbourne, waar vast nog veel meer te beleven is, maar zelfs voor ons is de tijd hier beperkt.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag