Na de Luberon wordt het tijd om richting het noorden te gaan en daar ligt o.a. de Vercors, waar we lang geleden zijn geweest en goede herinneringen aan hebben. Het is wel een rit van dik 4 uur en daar maken we al gauw een hele dag van. Niet de snelweg, maar we gaan over de dorpen natuurlijk. Een prachtige weg voert ons boven Serres door het dal van de Buëch. Spannend weggetje, vooral wanneer we over de smalle weg door de kloof verder rijden. Hier kun je namelijk ook vrachtwagens tegen komen. Onderweg is het ook vaak afwachten wat bestuurders hier gaan doen. De meesten weten de richtingaanwijzer niet te vinden, terwijl “Clignoteur” toch echt een frans woord is. Trouwens hier heeft men als protest de vlag niet ondersteboven gehangen, wat uiteindelijk niet veel opleverde, maar hebben de “Gele Hesjes” de plaatsnaamborden ondersteboven geplaatst. Lastig in het begin, maar je went er aan ze zo te lezen.

We vonden in Bas-Méaudret een gehucht van 5 huizen een plekje in een Airbnb. Het is een ruime woning in een oude boerderij van Michel en Chantal, die elke dag druk zijn op hun landje, net als hun nicht die naast hen woont. Het resultaat mag er zijn, naast de moestuin een tuin vol met bloemen waar we op uitkijken vanaf ons terras. ‘s Avonds hebben we daar zon totdat “Le soleil dit bonjour aux Montagnes”. Van Michel kregen via de Airbnb App informatie over het huis en hoe er te komen. Die App vertaalt de tekst voor ons automatisch van het Frans naar Nederlands, een extraatje van Airbnb. Dit leverde grappige reacties op, zoals: “Hallo, je kunt vroeg in de middag aankomen op het moment van uw gemak. Het huisje zal in de buurt zijn. Goede reis. Wees voorzichtig”. Of: “Betreedt het gehucht, ons huis ligt voor het zwembad”. We zoeken tevergeefs naar een zwembad, maar ontdekken wel een stenen bassin van 1,5 x 0,3 meter waarin water vanuit de bergen wordt aangevoerd. Het stromende kabbelende water geeft ook wel weer een zekere continuïteit en rust aan het leven hier. Dit in tegenstelling tot het leven in de vallei waar de appartementengebouwen nu leegstaan en wachten op de winter. Dit is tenslotte ook een wintersportgebied en het contrast tussen ons knusse gehucht en de plaatsen in de vallei is best groot.

Wat ons ook hier naartoe trok was de Via Vercors, een vrijliggende fietsroute die de dorpen verbindt en vlakbij ons huisje loopt. Deze fietsroute is aangelegd omdat het op de wegen te druk werd en om de toeristen in de zomer een alternatief te bieden voor die gevaarlijke wegen. Nou dat hebben we geweten. De eerste ochtend willen we naar Villard-de-Lans voor koffie en het toeristenbureau. De fietsroute begint prachtig langs de rivier met grasland met een overmaat aan bloemen. Met weemoed denken we terug aan de bloemenzee in Nederland van vroeger, denkend aan al dat raaigras waar amper nog bloemen in groeien. Dan door het bos en dan over een gravelpad steil omhoog. Gelukkig kunnen wij en onze e-bikes het aan en bereiken we de stad. We trotseren de appartementengebouwen en komen in het mooie centrum aan met een bakker, terrasjes en het toeristenbureau. De verschillende fietspaden zijn op de kaart groen, blauw of rood gekleurd en net als voor bij het skiën geeft dat de zwaarte aan. We beginnen met de groene route naar Lans-en-Vercors, dat een oude tramweg blijkt te zijn en voor ons dus ideaal. We rijden prachtig door het brede dal en kijken uit op de heuvels en bergen van de Vercors. Na de lunch worden we wat overmoedig en stappen direct over op de rode route naar Saint-Nizier-du-Moucherotte. Die overmoed wordt al snel afgestraft wanneer het pad te steil en vol ligt met stenen. Oké, dat is dus “rood”. Terug nemen we een andere route over de weg. Die geeft ons in tegenstelling tot de rode route best wel een veilig gevoel. Na het broodnodige bezoek aan de Intermarché , keren we weer huiswaarts.

De Via Vercors leidt ook naar de plaatsjes Méaudre en Autrans in een ander dal. Na een klein stukje rode route ligt er een mooie blauwe fietspad voor ons klaar. De rode route naar Méaudre doet zijn kleur eer aan, maar is prachtig. Ze voert door de Gorge van de Méaudret en we rijden al snel over een mooi plankenpad door het moerassige dal met naast ons steile rotswanden. Iets verderop wordt het weer steil klimmen en stukken lopen. Prachtige route, maar iets meer voor de VTT jongens. En wat is veilig, we worden onderweg getrakteerd op bordjes die aangeven dat de stier op ons wacht of dat het bijenvolkje ons lek wil prikken. Ga er maar aan staan in de Vercors. We bereiken Méaudre en bij de épicerie is er koffie met een bordje “peinture fraische”. Gelukkig zijn er bankjes op het plein en brengt de aardige jongen de koffie met croissants. Dan stopt er nog een aardige Fransman. Hij is zelf ook op de fiets en vraagt wat onze plannen zijn. We praten een tijdje en hij doet ons een voorstel voor een tocht die de volgende dag een topdag zal opleveren. Maar nu eerst over de blauwe route naar Autrans. We rijden over een prachtig gravelpad tussen de velden vol bloemen door. Wat een genot. We rijden op een hoogte van Ca 1000 meter en er heerst een straffe noorderwind die ons in de middag thuis zal brengen. Dan verlaten we het veilige fietspad om over de D106 en een pas van 1223 meter weer terug te keren in Lans-en-Vercors. Via de Trambaan rijden we terug naar huis. Onderweg komen we een leraar met een schoolklasje op de fiets tegen. Evarien is het juf zijn niet verleerd en moedigt de kinderen aan. Mooi hoe die kids dan beginnen te stralen.

Soms zijn er dagen die je moet inlijsten en vandaag wordt er één . Het weer is prachtig, we zijn in de Vercors en hebben van die aardige fietser een plan voor een mooie fietstocht gekregen. Ontbijten en snel op pad. Eerst over bekende paden naar Méaudre, hoewel we de steile stukken overslaan en over de helemaal niet drukke weg gaan rijden. Méaudre, daar was toch koffie bij de épicerie. Opvallend hoe de zon vandaag het dal opfleurt, met recht opfleurt. De bewolking van gisteren is verdwenen, de bergen zijn te zien en steken prachtig af tegen de blauwe lucht. Blijkt in Autrans de patisserie met terras open te zijn, daar kunnen we niet zo maar voorbij rijden. Dan beginnen we aan de lange klim het dal uit naar uiteindelijk het uitzichtpunt “Mollière op 1635 meter, een klim van totaal 700 meter. De mooie en rustige asfaltweg brengt ons allereerst aan het einde van het dal bij de skiliften. Dan rijden we langs de helling door met uitzicht op het dal. Een doorsteek door de berg brengt ons bij het uitzichtpunt Mollière met zicht op de Vercors onder ons, de Alpen met de Mont Blanc en Grenoble ver onder ons. Picknick op een alpenweitje en genieten van het uitzicht. De route verder gaat over een afgesloten weg door het bos. Voordeel is dat het rustig is, nadeel dat het onderhoud te wensen overlaat, maar het lukt ons en vergezeld van mooie uitzichten bereiken we Lans-en-Vercors weer. Voor de derde keer rijden we de Trambaan, maar op deze heldere zonnige dag is de beleving van een heel andere orde.

De volgende dag is het bewolkt, hangen de wolken laag en is het tijd om te vertrekken naar nieuwe bestemmingen.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag