Ja wat gaan we nu doen na de Ardèche. Eerst maar even weeronline.nl checken. Dan wordt de richting in ieder geval zuidoostelijk, oftewel de Drôme en de Luberon scoren hoog. We verlaten Le Cheylard in de Ardèche en rijden langs de rivier de Eyerieux naar het Rhônedal. Het is in de auto aan de rechteroever van de rivier een totaal andere beleving dan de fietstocht aan de andere zijde over de Voie Verte. Het gaat veel te snel, de weg vraagt heel veel aandacht en je mist veel van de mooie uitzichten en de overdaad aan bloemen onderweg. Wel meer dorpjes die we passeren en kans op koffie. Al snel zijn we aangeland in het brede dal van de Rhône en ligt de Drôme voor ons. De heuvels zijn glooiender en frisgroen en de dorpjes krijgen een iets meer mediterraan karakter. We gaan ons hier vermaken.

Op de camping vlakbij het plaatsje Grignan is er een huisje vrij voor ons met een mooi terras onder de eikenbomen. De ruime terrassen en woonkamer zijn blijkbaar een goed verkoopargument, in tegenstelling tot de rest van het interieur van de huisjes. Achter de woonkamer kom je in een labyrint van gangetjes en deuren. Vaak krijgen we een 160 x 200 bed in een slaapkamer van 180 x 220. Elke keer weer spannend om in de nacht de weg naar het toilet te vinden. We ontmoeten hier veel leeftijdgenoten uit Nederland, die allemaal druk bezig zijn hun pensioen in Frankrijk uit te geven. Opvallend is dat men nu een e-bike meeneemt en samen met de Franse e-bikers de wegen bevolken. We constateren dat we ook bij die categorie behoren. ‘s Ochtends verzamelt iedereen zich voor de koffie in Grignan en waaiert daarna uit in de omgeving.

We maken een paar mooie fietstochten vanuit Grignan, hoewel de wind ons parten speelt met een frisse windkracht 4 uit het Noorden. We maken een route op de Komoot-app via de dorpen. In de app zie je aan het lijntje van de weg of het gravel of verhard is. Dat zou een voordeel kunnen zijn, ware het niet dat een asfaltweg waar al jaren niets aan gedaan is er slechter aan toe kan zijn dan een gravelweg. Elk dorp heeft wel iets te bieden, zoals een mooi historische kern met kerk en mooie huizen. Meestal betekent dat wel een extra klim, want een dorp op hoogte ligt toch wel wat strategischer. We ontdekken in Tulette een restaurant en aangezien het lunchtijd is schuiven we aan. Op het menu staat “Dinde”, maar,,wat is dat ook al eens weer. Ah, Wikipedia geeft antwoord: “ Kalkoen, leeftijd 3 - 5 jaar oud, dat geldt niet voor de “Dinde” die wij even later op ons bord krijgen. Een wijntje kan toch wel, we bestellen 1/4 liter rode wijn. Jullie hebben toch een electrique, wijzend op onze fietsen, dan kan het best 1/2 zijn hoor. Wanneer we even later een man een café iets verderop zien verlaten, die op zijn fiets weg wil rijden en na één meter omvalt, zeggen wij “hij had natuurlijk meer dan 1/4 liter op.” Het is een gezellig terras en we kletsen wat met onze buren. Als dessert wordt het Crème Brulée. Simpel zou je denken, maar aan de tafel naast ons voltrekt zich een lange discussie met de serveerster over hoe die brulée is uitgevoerd. Na die heerlijke lunch hebben we wat opstartproblemen, maar uiteindelijk komen we terug op de camping na een mooie dag door de Drôme.

Een andere rit brengt ons voor de koffie in Grillon, weer een mooi plaatsje met een plein met een café met terras. De eigenaar van het café brengt de koffie en gaat daarna uitgebreid met een andere klant aan een tafeltje zitten praten. Zijn vrouw runt de kiosk voor tijdschriften en loterij benodigdheden, die ook in het café gevestigd zijn. Op die manier blijft het dorp levendig en is het café rendabel te houden. Even later staat de kroegbaas enthousiast tafelvoetbal te spelen met een klant. Hij heeft ook zijn ontspanning nodig, staat waarschijnlijk tot vanavond laat in de bar. We klimmen nog een paar keer om Montsegur-Sur-Auzon en Saint-Restitutie te bekijken. Het plaatsje La Garde-Adhémar ligt op een rots hoog boven het Rhônedal. Tijd voor een picknick met uitzicht. Daarna worden we beloond met een prachtige route terug naar huis die op hoogte blijft en ons telkens mooie vergezichten voorschotelt omzoomd door de veelvuldig bloeiende brem.

In de buurt loopt nog een mooie Voie Verte van Le Pouzin in het Rhônedal naar Privas in de Ardèche. Goed plan, die gaan we doen. Het is een schot in de roos en 20 kilometer mooi asfalt over de oude spoorlijn brengen ons in Privas. Maar onderweg maken we in Alissas wel een stop voor de lunch. In Privas tijd voor een drankje en dan ontspannen bergaf terug naar de auto.

Inmiddels zijn we in de Luberon aangeland, een regio die altijd trekt. Is het het aangename klimaat? Zijn het de mooie fietsroutes, zoals de Voie verte du Calavon? Zijn het de leuke stadjes en dorpjes hoog tegen de berg geplakt? Het lekkere eten? Waarschijnlijk gelden voor ons al die redenen. We nemen een huisje op een camping vlakbij Apt. Dit is de Provence, de regio van de lavendel, die al een zweem van blauw laat zien, maar waarschijnlijk pas eind juni in volle bloei zal staan. Ter compensatie heeft men op de camping bedacht om de huisjes een extra Provence beleving mee te geven en is de lavendel spuitbus ter hand genomen. Volgens de mevrouw van de receptie krijgt men dan ook de indruk dat het huisje extra schoon is. Hennie heeft daar andere ideeën over en wist precies wanneer het meisje dat komt schoonmaken nadert. Was toch al niet zijn type.

Het is prachtig fietsen hier en we beginnen aan een klim naar het plaatsje Saignon, dat we vanaf de camping ca. 250 meter boven ons zien liggen. Koffie op het terras. Het is marktdag en dat betekent 5 kramen op een pleintje. Beetje teleurstellend wanneer je hier speciaal voor bent gekomen, zoals de mevrouw naast ons op het terras. We rijden door hoog boven het dal naar de plaatsjes Bonnieux en Lacoste, waar we op tijd zijn voor een goede lunch. Wat hier in de Luberon wel een voordeel is. Vlak voor Menerbes worden we vlak voor een bocht vrij roekeloos ingehaald en aangezien er ook nog een tegenligger aankomt moet die in de remmen. Dat is nog wel een dingetje hier in Frankrijk. Er zijn weggebruikers die aan snelle kansberekening doen. Ze zien twee fietsers die ze natuurlijk willen inhalen, maar er nadert een bocht, nou ja eigenlijk nadert hij/zij de bocht. Dan wordt successievelijk in rap tempo bedacht of het een drukke weg is, of het al spitsuur is en meer ter zake doende argumenten. Afhankelijk van de uitslag van deze exercitie, kan het besluit zijn om toch in te halen, wat meestal toch gebeurt en goed gaat. Komt er toch een tegenligger aan, dan moet die in de remmen, wat algemeen geaccepteerd lijkt te zijn. De man in de auto in Menerbes is dan ook hooglijk verbaasd wanneer hij op zijn rijgedrag wordt aangesproken. Weer wat geleerd. We rijden door naar Robion en pakken daar de Voie Verte de Calavon op, die ons helemaal terug naar Apt voert.

Het is weekend en we kunnen niet langer in ons huisje blijven, maar er is een goed alternatief, een huisje op een plek met uitzicht op de bergen en het plaatsje Saignon, dat in het weekend ‘s avonds verlicht wordt. We kunnen de schuifpui met die aparte Franse sloten echter niet op slot krijgen, wat we ook proberen. We vragen de mevrouw naast ons, Française getrouwd met een Nederlander om hulp. Zij zou het toch moeten weten. Nou, dat blijkt nog niet zo makkelijk. Hennie lukt het wel om de deur van binnenuit op slot te krijgen, maar dan valt er weinig te fietsen. Nou dat is dan opgelost en Evarien en Simone gaan dan maar samen fietsen vandaag. Het wordt een mooie tocht over het vervolg van de Voie Verte en dan de heuvels in naar Saint-Martin-de-Castillion. Twaalf uur geweest en we rijden recht op het terras van een restaurant af, boffen. Na de lunch en de verplichte espresso rijden we door naar het mooi gelegen plaatsje Viens, vanwaar het uitzicht spectaculair is. Hoog boven het dal rijden we tussen de gele brem verder. Voor Rustrel krijgen we zicht op de “Provençaalse Colorado”, een gebied met prachtig gekleurde rotsen.

De fietsroute “Les Ocres á velo” is een aanrader, maar eerst de stad in voor de markt en koffie. Vandaag op marktdag is het een drukte van belang. We belanden op een terrasje waar twee mannen Franse Chansons ten gehore brengen. Dan de Voie Verte op en de heuvels in naar Rousillon. Weer omhoog natuurlijk, maar het loont zich, naast massa’s toeristen liggen er ook mooi kleurige rotsformaties. Afdalen door de wijngaarden en lavendelvelden en voor ons hoog op de rotsenligt Gordes, daar hebben we goede herinneringen aan, dus versnelling omlaag en ondersteuning omhoog. Toen was het winter en alleen een crêperie open, nu is het gezellig druk en vinden we een lunchplek onder de bomen op het plein. Gordes uit is wel een dingetje, de weg is druk en zeker wanneer een Duitse buschauffeur zijn bus midden op de weg parkeert om zijn klanten, die tenslotte aan het einde van de reis fooifähig moeten zijn, laat uitstappen om foto’s te maken. Komoot heeft voor ons nog een paadje onder langs Gordes in petto, steil en lopen over een klinkerweg, maar het resultaat mag er zijn. Goult, wederom op een rots gelegen heeft een totaal andere sfeer te bieden, rustig, een terrras aan het plein en een alcoholvrij biertje. Opvallend, de drukte in de plaatsjes uit de reisgidsen en de rust in al die andere mooie plaatsjes in Frankrijk. Via de Voi Verte de Calavon vinden we de weg terug naar ons huis met zicht op het verlichte Saignon.

Morgen naar de Vercors.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag