Inmiddels zijn we al een heel stuk verder op onze reis en zijn we weer dicht bij Melbourne aangeland. Het nieuwe jaar is begonnen en we wensen jullie allen een mooi en gezond 2024. We waren al gewaarschuwd dat het nu in Victoria heel heet zou zijn. Nou dat valt even tegen, de temperaturen liggen tussen de 20 en 30 graden en af en toe kan het hier stevig regenen. Eerlijk gezegd, bevalt dat ons best. Wel waren het wat het weer betreft rare maanden met stormen en veel regen. Gelukkig waren we vaak net elders, zoals op Tassie, waar het aangenaam weer was om te wandelen.

Na de Grampians vervolgden we onze reis door de Wop Wop naar het oosten. De weg is omzoomd door eucalyptussen en slingert door het droge akkerland met goudgeel graan, dat nu op het punt staat om geoogst te worden. In de gele weilanden schapen die hun kostje bij elkaar moeten grazen. Heel af en toe een boerderij of een dorpje. Het is de regio die tijdens de “goldrush” snel groeide en een dorpje als Maldon herinnert nog aan die tijd. In no time groeiden deze dorpjes door de toestroom van vele gelukzoekers. Lang niet allen maakten er hun fortuin. Ons doel is het stadje Bendigo waar we willen gaan fietsen over de “railtrail”. We vragen de man van het toeristenbureau wat er hier zoal te doen is. Een stadswandeling, de railtrail, maar dat is het wel zo ongeveer. We hebben wel een museum, maar ja daar hebben ze spullen die je in elk museum kunt zien. We hebben een echte promotor van Bendigo getroffen. Op het BIG4 holiday park hebben we een upgrade gekregen van een bronze cabin naar een silver cabin, we zijn tenslotte ook member. Benoemen dat we seniors zijn levert ons vaak ook nog eens 5 tot 10% op. De ALDI is hier ook aanwezig, Evarien gaat voor het lekkere brood en de Samosa’s en Hennie voor de Hefeweizen en de IPA. Een fietsenhandel in de stad verhuurt ons twee mountain bikes en na de koffiestop fietsen we langs de Creek de stad uit. Het is een mooie route door eucalyptusbossen en velden naar het plaatsje Axedale, waar we bij een uitspanning konden lunchen.

Dan wordt het tijd om naar de “Alpines” te gaan, het hooggebergte van Victoria waar een paar mooie Nationale Parken liggen. We vinden er een huisje voor 4 nachten tijdens de kerst. Ook hier weer een enthousiaste mevrouw van het toeristenbureau. We rijden terug naar ons huisje en Hennie ontdekt een plasje onder de auto. Even checken, maar het lijkt niet op olie. Is het dan water van de koeling? Dan er maar even onder kruipen. Hé er hangt een slangetje onder de auto dat druppelt, duidelijk een mannetje dus. Maurits om raad gevraagd en hij komt met de vraag of we de airco aan hadden staan, want dan is het gewoon condenswater. Ach dat kennen die Nederlanders natuurlijk niet en we zijn weer gerustgesteld. Voor de koeling gewoon water, want vriezen doet het hier niet.

De volgende dag halen we de fietsen op en ons eerste doel is de “5 Acres” in Wandiligong. Leuk klinkende naam trouwens, het is tijd voor koffie in de theetuin. Dan over de Valley Trail naar Harrietville. Dit is echt een prachtige tocht over glad asfalt tussen de heuvels. We fietsen langs de rivier en uitgestrekte velden en altijd de bergen op de achtergrond. In Harrietville direct rechtsomkeert, want de fietsen moeten om half 5 weer terug zijn. We krijgen eerst een stevige regen- en onweersbui te verduren. Dan breekt de zon al snel weer door en is het tijd voor een ijsje in Bright, waar geen drup gevallen is. Zo kan het weer je verwennen en parten spelen op één dag.

Dan is het Mount Buffalo NP aan de beurt. Dit gaat echt een topdag worden, want het weer is er perfect voor. Vroeg op en met de auto rijden we tot net onder de top. Vandaar is het maar een korte klim naar het uitzichtpunt “The Horn” op 1723 meter hoogte, vanwaar we een 360 graden rondom zicht hebben. We maken rechtsomkeert en maken een paar mooie wandelingen in het park. De “Old Galleries” bezorgt ons wat klauterwerk tussen reusachtige bolders door, waar we veel lol aan beleven. Dan naar het Chalet, een hotel uit vervlogen tijden, gebouwd in 1910 door de overheid als een cadeau voor de bevolking. Het blijkt al sinds 2007 gesloten te zijn. Dat is pech, maar op de parkeerplaats staat een “coffee truck” , waar een mevrouw met veel liefde koffie voor ons maakt. En er zijn muffins. Het Chalet ligt aan “The Gorge”, met wanden die honderden meters loodrecht onder ons liggen. We wandelen langs meerdere lookouts en ontmoeten een meisje dat hier samen met haar vriend aan die rots heeft gehangen. Ze hebben zelfs een soort tentje dat ze aan de rots vastmaken om te overnachten tijdens de klim. Indrukwekkend, we blijven liever op de begaanbare paden. Een andere wandeling brengt ons bij Lake Catani op een soort hoogvlakte. Op een relatief klein gebied is er hier zo’n variatie aan landschappen, die we op een dag tot ons nemen.

Dan terug naar ons huisje, waar we blij mee zijn, want eerste kerstdag gaat hier stevig te keer, de regen komt met bakken naar beneden. Oké, dit wordt dus onze rustdag met spelletjes en lekkere hapjes. Dan volgt tweede kerstdag, hier “Boxing Day”, waarop veel Aussies op pad gaan, want het is volop vakantietijd. Voordat we verdergaan rijden we nog naar Mount Beauty, een plaatsje in een ander dal. In het dorp staat een politiecontrole met van die kastjes met gele pijpjes, het is tenslotte de ochtend na kerst. De agent is aangenaam verrast wanneer Evarien enthousiast laat weten dat ze eindelijk na al die jaren wel eens wil blazen. We denken dat niet iedere blazer zo zal reageren. Wij nemen de GAR, “the Great Alpine Road” En rijden geleidelijk de bergen uit. Uiteindelijk komen we in Omeo aan, een plaatsje met wederom een “goldrush” verleden, mooi gelegen tussen de heuvels. De volgende dag rijden we door naar Sale in “Gippsland”, een regio in Victoria tussen de bergen en de oceaan. Hier valt weer van alles te beleven, maar daarover later meer.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag