Want zo wordt Tasmanië hier genoemd. Men houdt van verkleinwoorden, kort maar krachtig. Jawel, we zijn op Tasmanië en zullen hier een maand vertoeven. De jetlag speelde ons parten, dus hebben we op “Beauty Point” een huisje gehuurd om eens goed uit te rusten. We worden gewekt tussen 5 en 6 door een concert gegeven door de plaatselijke vogels. Blijkt er ook nog een merel tussen te zitten. Welkom op Tassie.

De reis vanuit Nederland naar Australië is er één van meer dan 24 uur. We zouden donderdag avond vliegen en op woensdagavond keek Hennie nog even op de KLM app, waarop bij onze vlucht “geannuleerd” stond, “due to weather conditions at Schiphol Airport”. Oeps daar hadden we niet op gerekend en wat nu, krijgen we snel een nieuwe vlucht of gaat dat dagen duren. Totaal zijn er honderden vluchten geannuleerd voor donderdagmiddag en -avond. De KLM bellen lukte natuurlijk niet en resulteert in een hoop piepjes en ondoorgrondelijke keuzemenu’s. Dan maar via de app. Dan kun je een vraag stellen, zoals bijvoorbeeld: “vlucht KL0835 geannuleerd, kunt u om boeken?” Een aardige digitale chatbot gaat daar dan mee aan de slag, want personeel is ook maar duur. Het antwoord dat we op 5 verschillende vragen krijgen gaat elke keer over het Flying Blue programma van de KLM. Alleen op de opmerking: “wat een stomme chatbot ben jij”, komt het antwoord: “Het spijt me, ik begrijp U niet” , om daarna direct terug te komen met Flying Blue opties. De chatbot kan het dan ook niet meer aan en zet ons in de wachtrij voor een medewerker, die 5 uur later reageert. Maar dan staat er op de KLM app ineens een nieuwe vlucht, vrijdagmorgen om 10.25 uur met Singapore Airlines, maar 12 uur later, dat valt dus best mee en is snel geregeld.

De volgende ochtend om 7 uur staat Anne voor de deur en brengt ons naar Schiphol. Nogmaals dank Anne. Na de annuleringen van gisteren is het druk bij de KLM, maar Singapore Airlines verwerkt onze bagage snel, maar door een storing bij de bagage afhandeling moet alles apart met karretjes vervoerd worden naar de gate. Dan volgt douane en safety check. Al met al houden ze ons bezig. Nog net tijd voor kofFie en dan naar de gate G4. Met een uurtje vertraging gaan we op pad. Maurits en Mylene, vrienden van Monique en Henk zitten ook op deze vlucht en we spreken ze van tijd tot tijd. Wij voor vakantie en zij weer terug naar huis in Melbourne. We nemen een wijntje en halen wat films in. Wel een duur kaartje voor 4 films. Thuis toch maar weer naar het filmtheater Hilversum. We komen met een uur vertraging aan en hebben precies genoeg tijd om van de ene gate naar de volgende te lopen. Waar het instappen en vliegen is. Duidelijk een ander en ouder vliegtuig, terwijl de stoelen ook dichter op elkaar staan. Zeker ingesteld op de kleinere Aziaten. In Melbourne zijn we snel door de douane en controle op meegebrachte spullen, zoals fruiten zaden, want daar moet men niets van weten in Australië. Denise staat al in de hal op ons te wachten en Bruce staat met de auto klaar. Bagage erin en rijden maar. Hennie mag voorin en denkt dat hij het stuur van Bruce over kan nemen. Zit dat stuur weer aan de verkeerde kant!

Het is een goed weerzien na 17 jaar en we pakken de gesprekken zo weer op. Leuk hoe dat werkt. We hebben bij hen in 2006 gelogeerd in Auckland. Nu ze in Australië wonen was onze reis een goede mogelijkheid om elkaar weer te zien. We zijn nog fit en kletsen door tot laat op de avond. Dan wordt het tijd om te gaan slapen en aan onze jetlag te werken. De volgende dag een rustige met wandelingen met de hondjes langs de baai vlak achter Sandringham. We komen langs een gedenkplaat voor de gevallenen in de eerste Wereldoorlog met rode poppies als herinneringsteken. Gek om te bedenken dat jongens hier in de rij stonden om een oorlog aan de andere kant van de wereld uit te gaan vechten. Een vriendin komt langs om haar spullen te stallen, zij krijgt morgen onze kamer voor twee weken. Net als Bruce en Denise stapt zij over van Nieuw Zeeland naar Australië. Morgen haar eerste werkdag en we wensen haar alle succes. Het is zondag en tijd voor een terrasje, wij denken nog aan koffie, maar dat blijkt geen optie te zijn. Het wordt de wijnbar met de drank die daarbij hoort. Hennie denkt de truc uit te halen van het naar het toilet gaan en stiekem te gaan betalen, maar Bruce was hem voor. De volgende keer eerder plassen hoor! Evarien gaat nog even met de dames het water van de baai in. Dat stelt voor Denise niet veel voor, want zij heeft het kanaal tussen Frankrijk en Engeland al op haar naam staan. Nog een wandeling tijdens de zonsondergang en de dag is compleet. Lekker eten, ook hier aardappelen, vlees en groenten met een goede wijn erbij.

Maandag 6 November, tijd om naar de Ferry te gaan in Geelong. Geelong spreek je uit als Geelong en niet als Geelong. Best moeilijk de uitspraak hier en dat merken we later op de dag ook in de trein. De namen van de stations kunnen we wel lezen, maar de tekst uit de intercom, daar kunnen we niets mee. Bruce loopt mee naar de trein die ons naar het centrum brengt, daar moeten we overstappen naar Southern Cross, waar de V-line naar Geelong op ons wacht. Gaat allemaal soepel en we zien onze boot, de Spirit of Tasmania, al liggen in de haven. De volgende halte stappen we uit en lopen terug richting boot. Sinds één jaar is de aanlegplaats verplaatst vanuit de stad naar Geelong en is er een prachtig nieuwe terminal met aanvoerwegen gebouwd. Ziet er allemaal heel imposant uit, ware het niet dat men ervan uitgaat dat je met de auto komt en niet zoals wij, een Peruaans stel en nog twee Nederlanders te voet. Met hulp van de route planner komen we eruit en bij aankomst bij de Terminal heeft men bedacht dat wandelaars nog eens 800 meter langs de weg kunnen lopen om met een grote bocht weer terug te geraken bij de terminal. We wachten de vraag om een “review” af om ze ervan langs te geven. Verder een pracht boot, mooie cabine, met een biertje op het dek de baai uit gevaren en op tijd naar bed, want die jetlag is nog niet verwerkt. De zee is kalm en de volgende ochtend komen we om zessen aan in Devonport op Tasmanië. Tegenover de terminal ligt de autoverhuur van Europcar en even later rijden we het stadje in. Er wel aan denken links te rijden, rechts kijken en links rijden, zoals Bruce ons aanraadde.

We hebben de eerste avond een huisje op een parkje in Beauty Point gehuurd, waar het lekker rustig is en we een start kunnen maken voor Tasmanië. Maar daarover later.

Liefs van ons.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag