Nu voor heel iets anders, we zijn in het noordwesten van Spanje aangekomen om te wandelen in de Picos de Europa. Het Parque Naciaonal Picos de Europa ligt in de provincies Asturië, Cantabrie en Leon. En bestaat voornamelijk uit kalksteen, dat onder invloed van het weer mooie karst formaties vormt. Niet alleen de Picos zijn een reis waard, maar de hele omgeving is prachtig om te wandelen en te fietsen.

Vanuit Fuentes de Béjar zijn we naar het Noorden gereden en des te noordelijker, des te groener werd het. Ons wordt een heel nieuw stuk Spanje voorgeschoteld en dat bevalt heel goed. Onze eerste stop is het plaatsje Gaudo, niet erg inspirerend met alleen maar flats van 5 hoog, maar in dit drukke 1 mei-weekend zijn we al blij met de laatste kamer in het hotel. De stad in voor iets te eten, maar naast een groot aantal barretjes is er geen restaurant te bekennen. Dan zien we onze man van het hotel die geld staat te pinnen, terwijl zijn auto stationair staat te draaien, een vrij normale gang van zaken in Spanje hebben we gemerkt. Hij weet wel iets en loopt meer dan twee blokken met ons mee naar een restaurant waar hij de eigenaar duidelijk maakt dat we goed moeten eten. Weer zo’n aardige man die zijn auto met draaiende motor rustig een kwartier achterlaat. Het resultaat was dat de man van het restaurant ongeveer elke 5 minuten kwam vragen of alles oké was. De vraag of alles goed is, “todo buen?” horen we heel vaak en kan gelukkig vaak met “si” beantwoord worden.

De volgende dag gaan we echt de bergen in en rijden door het Parque Nacional de Palencia dat tegen de Picos aanligt. We rijden een mooie route langs heldere blauwe stuwmeren en zien bordjes met verwijzing naar wandelingen bij het plaatsje Cardaño en kiezen de wandeling de bergen in naar de Cascade de Mazobre. Een breed pad, totaal klimmen we 300 meter om de waterval te kunnen bewonderen. De uitzichten zijn prachtig en we genieten van de vele bloemen. De berghellingen staan vol met brem of bloeiende heide struiken. Aangezien het zondag en druk is, is er ook een café open waar we een broodje ham-kaas bestellen. In Spanje krijg je dan ook een brood met ibérico ham en pittige Spaanse kaas. In het plaatsje Camasobres vinden we onderdak in een oud herenhuis en maken we nog een mooie wandeling in de bergen boven het dorp. We moeten echt wennen aan dit groene landschap met weides en beboste bergen. De tientallen paarden die we tegenkomen hebben de ruimte, hun weide beslaat kilometers.

Het ontbijt vanochtend wordt gepresenteerd als buffet en zo zou je het ook kunnen interpreteren. We moesten na het avondeten gisteren alles afrekenen en dat heeft natuurlijk een reden. Het personeel ligt namelijk nog op één oor na het drukke weekend. Het is dus een selfservice buffet vanochtend. We maken het water voor de thee warm in de magnetron. Roosteren de broodjes die op tafel voor ons klaarstaan en besmeren ze met jam uit de welbekende plastic kuipjes. Wel wat weinig brood, maar de man aan het tafeltje naast ons vertrekt en heeft niet alles opgegeten, dat wordt onze redding. Wel een verschil met andere buffetten die we gehad hebben deze trip.

Dan is het tijd om naar de Picos de Europa te gaan en we rijden door naar het stadje Potes. Voor menigeen “the place to be”, maar voor ons net iets te druk. Maar we kunnen er wel lunchen en een wandel gids kopen, dus elk nadeel heeft toch weer zijn voordeel. Maar het toeristenbureau en de supermarkten blijven gesloten, want de lokale heilige, “La Virgin de la Luz” heeft vandaag haar verjaardag en het licht in de supermarkt uitgedaan. Rondom de Picos de Europa liggen provinciale wegen en vandaar lopen smalle wegen de bergen in. Bij Bejes, een dorpje hoog in de bergen, dat we bereiken na een pittige klim, maken we een mooie wandeling. Het landschap heeft al een verandering ondergaan, van glooiende weiden naar scherpe rotspartijen. In Los Arenas vinden we op een camping een mooie bungalow met uitzicht op de bergen. De Virgin de la Luz is hier onbekend en we gaan helemaal los in de plaatselijke supermarkt. Tot twaalven zitten we op ons terras met zicht op de berg die we nog nader zullen leren kennen.

Het wordt nu echt tijd om het Parque in te gaan. Vroeger ging men over een smal pad naar het dorpje Bulnes, hoog in de bergen van de Picos. Nu pak je de Funicular, een treintje dat door een geboord gat in de berg in 7 minuten en € 17,50 je van 200 naar 600 meter hoogte brengt. Bulnes is niet meer wat het geweest is, 5 van de 10 huizen zijn nu café of hostel en we laten ons de koffie goed smaken. Vanaf hier maken we nog eens 400 hoogtemeters en krijgen steeds mooiere uitzichten. Picknick op een alpenweitje en dan afdalen, nu zonder Funicular en dat betekent afdalen van 1000 naar 200 meter. Vooral het laatste stuk is spectaculair, we lopen boven de wild kolkende rivier en tussen steile rotswanden. We ontmoeten een berggeiten familie en worden geconfronteerd met het gemak waarmee zij deze bergen betreden. Dan zijn wij maar stuntelaars.

Dan gaan we de berg tegenover ons eens beter bekijken. In het dorp ontdekken we een café met wat lekkers bij de koffie. Die berg kan wel even wachten besluiten we. Het is de lokale wandeling 12 en wordt aangegeven met rode stippen. Het begin van de wandeling is makkelijk en we volgen een pad door de velden en het bos onderaan de berg, dat gestaag omhoog loopt. Dan komen we in een open stuk en wordt het zigzaggend de berg op totdat we op een hoogvlakte met koeien en huisjes komen. Ver onder ons zien we ons huisje op de camping steeds verder in de diepte verdwijnen. Nu loopt het pad tussen de rotsen door en moeten we heel goed opletten dat we de rode stippen blijven volgen. Een tijdje geen stip betekent teruglopen en stippen zoeken. Soms is het pad er gewoon niet en zijn de stippen je enige houvast. Het wordt weer een lange afdaling terug naar het dorp, het café en de supermarkt. Terug op de camping kijken we heel anders naar de imposante berg en zien ons pad van die dag hoog boven ons over de kam verdwijnen.

Een andere weg het Parque Nacional de Picos de Europa in brengt ons naar een hoogte van 1040 meter. Onderweg bezoeken we een bedevaartsoord en de basiliek van Covadonga. Het is voor alle Spanjaarden een bedevaartsoord, omdat in 722 koning Pelayo de Moren hier versloeg waarmee de reconquista, de herovering van Spanje op de Moren begon. We rijden door naar het einde van de weg en maken een prachtige wandelingen rondom een paar berg meertjes. We gaan er nu op vrijdag heen, aangezien het volgens ons in het weekend vast druk zal zijn. Lekker naïef, op zondag, de dag dat we verder trekken eindigt boven bij de meertjes van Covadonga de Vuelta Fermina, met als grote kanshebbers de Nederlandse dames.

Hennie’s enkel protesteert na die paar duizend meter afdalen over rotsachtig terrein. Dat wordt even geen wandelingen, een dagje rust en op pad naar Navarra voor fietsen op de Via Verdes. Daarover in een volgend verslag.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag