We zijn inmiddels na 2 weken fietsen in het stadje Teruel aangeland, tijd voor een nieuw verhaal, want er is genoeg te vertellen. We hebben ongeveer 700 km van de 1750 km van de route naar Sevilla afgelegd en merken dat we in de flow van de fietsvakantie komen. Het weer is een beetje wisselend, wat sommigen van jullie al hadden opgemerkt. Maar met behulp van Weeronline en de Spaanse buienradar lukt het ons redelijk om droog aan te komen. Nu in Teruel is het in ieder geval terrasjesweer.

Vanuit Girona fietsten we al snel de bergen in en dat vergt wat van ons en van onze accu’s. Na een mooie, maar pittige klim kwamen we aan in het plaatsje Saint Hilari en was het tijd om onszelf en de accu’s even op te laden. In het café en op het plein waar er een kermis stond lukte dat niet echt. Maar de gemeente had voor ons stopcontacten op lantaarnpalen aangebracht, zodat we opgeladen verder konden, want er wachtte ons nog een klim naar de camping in Espinelves. Ja kamperen is leuk, maar wanneer ons tentje komt te staan achter de speeltuin, annex hangplek voor de jeugd, zijn er twee doelgroepen die je aandacht vragen. Maar dan om elf uur komen de ouders in actie en wordt het toch nog een rustige nacht. Onze dagindeling verschilt nogal met die van de Spaanse familie naast ons. Wanneer wij na een pittige dag om 10 uur de tent in duiken, gaan zij net aan tafel. De volgende dag over mooie rustige weggetjes door naar Manresa, waar we net buiten de stad op camping Freixa terechtkomen. We staan mooi onder de bomen. De man van de camping vertelde dat er vlakbij drie restaurantjes waren, maar die bleken allemaal dicht. Weten jullie dat je op twee cup-a-soup ook goed kunt slapen. De volgende ochtend zette Hennie direct “Granier”, een ons bekend ontbijtzaakje, in Google maps.

De volgende stop is het klooster van Montserrat, hoog gelegen in het gelijknamige berggebied. Het is nog het paasweekend en veel mensen zijn op pad. Wanneer we twijfelen over de route stopt een groepje fietsers, die die oudjes de mooie en minder steile route omhoog wijzen. De hele weg omhoog is het genieten van het uitzicht op de bergketen van Montserrat. We passeren nog even de file voor de parkeerplaats van het klooster en vinden ons hotel met uitzicht op het klooster. Vandaag geen toiletgebouw en cup-a-soup, maar een eigen badkamer en een diner. Een grote groep Oekraïeners is hiernaartoe gekomen om te bidden en te zingen. Voor het klooster staan ze met een meterslange vlag en zingen liederen. We maken nog een mooie wandeling en gaan terug voor een biertje. Het is ineens nu de dagjesmensen weg zijn heel stil geworden, maar dat betekent ook dat ineens alles dicht is en we ons biertje kunnen vergeten. Tijd voor bezinning en bezoek aan de kathedraal en de zwarte Madonna. De volgende ochtend worden we gewekt door klokgelui, dat heel minimalistisch op ons overkomt. Een mooie manier om wakker te worden. We pakken onze fietsen op en om 8:30 staan we voor het cafetaria voor ons ontbijt. We fietsen prachtig onder langs de bergketen verder. In de stad Igualada viert men ook nog een derde paasdag en werkelijk alles is er dicht. We vinden uiteindelijk een supermarkt en een cafeetje voor koffie. De GPX file van Benjaminse, de bedenker van onze route naar Sevilla stuurt ons over de C-37, een provinciale weg. Gaat dat wel goed? Het blijkt een prachtige route te zijn waarover misschien eens in het kwartier een auto rijdt. In het historische stadje Montblanc blijven we 2 dagen. We bezoeken het kloostercomplex van Poblet en wandelen door de steegjes van Montblanc.

Dan volgt het prachtige berggebied van Montsant met mooie rotsformaties en mooie dorpjes. Maar we zijn nog maar net op weg en de weg is afgesloten, er wordt nieuw asfalt aangebracht. Achter de borden ziet de weg er prachtig uit, dus fietsen we door. Iets verderop staan mannen die hier aan het werk zijn. De eerste gebaart dat we terug moeten, een omweg van vele kilometers. De tweede geeft aan dat we wel verder kunnen. Dat lijkt ons ook de beste optie en over mooi nieuw asfalt rijden we door. We slapen in Ulldemolins, een dorpje 2 km van de route met een hotel en een barretje. Meer hebben we vandaag niet nodig. Toen we hoorden dat de stroom het net weer deed na het onweer van gisteravond, beseften we wel dat opladen van onze accu’s niet altijd vanzelfsprekend is. De volgende dag is een topdag, ontspannen fietsen, mooie vergezichten en een kilometerslange afdaling naar het dal van de Ebro. We hebben ons wel verzekerd van een een liter sap voor onderweg, want vaak zijn de cafeetjes dicht. Later op de middag komen we aan in een dorpje met café. “Nog zin in een drankje?”. “Ja hoor”. Wanneer we de fietsen hebben neergezet en op het terras zitten klinkt de kerkklok van 3 uur en sluit de uitbater de zaak. Gelukkig hebben we ons sap nog.

De komende dagen fietsen we over de via Verde van de Terra Alta en het woeste bergland van de Maestrazgo. Op de dag van Sant Jordi (Sint Joris) komen we door het plaatsje Miravet er is een marktje en een terras met koffie. Tijd voor een stop. We zien een stalletje met boeken en emmers met rode rozen. Daar wil Evarien het fijne van weten. Wat blijkt, op de dag van Sant Jordi geef je je geliefden een rode roos. Daarvoor in de plaats krijg je een boek retour, meestal een bijbel. Dat zou betekenen dat je als pensionado wel een kast vol bijbels moet hebben verzameld, mits je geliefd bent natuurlijk. De Via Verda de la Terra Alta is wel een van de mooiste die we kennen in Spanje. De spoorlijn loopt van Tortosa tot ver in het binnenland en de aanleg moet heel wat moeite gekost hebben, want we passeren tientallen tunnels en een aantal hoge viaducten. In de oude stationnetjes zitten cafeetjes en restaurantjes. We worden door een bui overvallen, maar gelukkig is er in Estación de Pinell koffie en tijd om met twee Nederlandse fietsers, Frits en Josje, bij te praten over de route en het fietsen in Spanje. In Bot verblijven we 2 nachten in een oude molen voor het persen van de olijven. Er is zelfs een douche voor onze fietsen en een uitgebreide keuken. Naar de supermarkt voor inkopen. Die blijkt dicht, maar een mevrouw die langsloopt belt aan en even later gaat de deur voor ons open. Het leven is hier altijd vol verrassingen. Op zondag fietsen we lekker zonder bagage bij prachtig weer de Via Verda op en neer. Het is gezellig druk met fietsers en wandelaars en wanneer we bellen om te passeren horen we altijd “bici” “bici”!

We gaan verder naar het woeste en desolate bergland van Maestrazgo, waar de wegen tot 1700 meter hoogte gaan en het zoeken naar onderdak soms wel lastig kan zijn. Op Booking vinden we een hotel in het bergdorp Herbert, maar daar kun je pas na 20 uur terecht. Dus iets minder ver naar Penarroya de Tastavins. Daar aangekomen is het hotel dicht. Maar ook hier helpt een buurvrouw ons en belt de eigenaar die 20 minuten later arriveert met de mededeling dat hij op maandag gesloten is. We hebben een reservering dus krijgen we een kamer met uitzicht over de vallei. Weer blijken we de enige gasten te zijn. Het restaurant is dicht, maar in een zijstraatje is een bar waar we kunnen eten. We vragen rode wijn bij de kip met frites en salade, gelukkig wordt die ijskoud geserveerd. De man doet zijn best en de kip met frites smaakt goed. Voor dessert is er ook flan. Lijkt ons een goed plan. Even later komt hij terug met een plastic bakje met yoghurt met de mededeling; “is ook heel lekker”.

De volgende dagen nemen we een paar hoge passen en bezichtigen het mooie dorpje Mirambel. Onderweg naar het stadje Morella stuurt een man bij wegwerkzaamheden ons nog even de verkeerde kant op en zien we Morella boven ons verdwijnen. Dat wordt nog een extra klim de stad in. Na 1617 hoogtemeters komen we aan in Cantavieja, waar we een plekje voor de nacht hebben in de wal van de stad met uitzicht ver beneden ons op de route die we net gefietst hebben.

De bruisende stad Teruel is wel in schril contrast met alle verlaten dorpjes die we de afgelopen weken hebben gezien. We genieten van de vele terrasjes en de drukte van de stad. Naast de mooie torens en kathedraal in de mudejarsteil, gemaakt door Moorse ambachtslieden en kunstenaars, zie je er veel gebouwen in Jugendstil. Het is prettig om hier een dagje te ontspannen, want morgen gaan we verder richting Albarracin.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag