Na een aantal dagen fietsen rond Girona, zijn we nu met Pasen weer terug in de stad. Want goede vrijdag is een feestdag in Spanje en het moment voor indrukwekkende processies. Maar daarover later meer.

Voorzien van mondkapjes bracht Transavia ons afgelopen zondagavond in 2 uurtjes naar Girona. We overnachtten in een hotel vlakbij het vliegveld , waar onze fietsen al op ons stonden te wachten. Na een goede nacht, eerst een uitgebreid ontbijt en daarna was het tijd om de fietsen op te pakken. Hennie had samen met zijn compagnon “Komoot” een route uitgestippeld de heuvels in richting de Pyreneeën. De start was goed, maar al gauw werd het asfalt ingeruild voor zand. Maar de volhouder wint en na een mooie afdaling kwamen we op de Via Verde de Carrilet naar Olot. Over de oude spoorlijn reden we omhoog, langs mooie dorpjes en met de besneeuwde Pyreneeën in de verte. In Les Presses stalden we de fietsen in de keuken/voorraadkamer van het hotel. Het is maandag en er is niet veel open, maar om acht uur gaat de eetzaal van het hotel open, dus geen zorg. Eerst maar een biertje in de bar. Willen jullie eten?? dan had je dat wel moeten zeggen krijgen we van de serveerster te horen. Maar gelukkig is er nog iets voor ons over en kunnen we aanschuiven. Daarna gaat alles in een razend tempo, misschien heeft ze vanavond nog een andere afspraak. Binnen 40 minuten is de eetzaal weer leeg. Dan nog lekker een koffie in de bar. Ook die is vrij leeg en het koffieapparaat is al schoon. Had je maar eerder moeten bestellen is haar reactie. Oké, hier heersen andere gewoontes, aanpassen maar.

De volgende dag fietsen we terug richting kust en wordt het een dag vol avonturen. Eerst naar Olot voor ontbijt en een telefonisch overleg met Edwin van Bongers Bikes over de ratelende motor van Evarien. Dat geluidje willen we geen 3 maanden horen. Een filmpje brengt uitkomst. Maak de riem maar nat is de oplossing van Edwin, dat zal helpen. Nou dat is vandaag simpel, want het is een miezerig dagje en het ratelen houdt op. Hopelijk kunnen we het voorlopig ook zelf oplossen met water uit de bidon. Ondanks het weer is het prachtig fietsen hier door het Parque Vulcanica de La Garrotxa. We passeren nog een aantal snelwegen noordelijk van Girona en zijn verrast over de mooie vrijliggende fietspaden die dat mogelijk maken. Maar dan weten we even niet meer, moeten we nu de drukke weg op. Daar staat de “Policia”, je beste vriend, die zal het wel weten. Ze sturen ons inderdaad de drukke C-66 op, een weg met veel drukke op- en afritten. Het is maar 2 km, maar je moet wel oppassen hoor. Nou dat doen we en we zien inderdaad meer mensen hier fietsen en de auto’s letten ook goed op. We zijn wel blij wanneer we weer op rustiger weggetjes belanden. Onderweg een goed restaurantje en we hebben weer energie voor het laatste stuk naar onze overnachtingsplek op het platteland. Nog maar twee kilometers over een zanderig weggetje en we zijn er. Oeps, een riviertje met een doorwaadbare plaats, waar we dan ook maar doorheen waden. We worden verwelkomd door een niet zo communicatieve gastheer.

De volgende ochtend begint goed met allerlei kaasjes van geit en schaap. In de ochtend nog gemiezer en krijgen we een korte klim , waarna een mooie afdaling naar de kust volgt. De Mediterranée is niet zo blauw vandaag, eerder een beetje grijs. We vinden een cafeetje aan de boulevard voor koffie en gaan op zoek naar de via Verde van de kleine treintjes. Het is maar een korte Via Verde, maar wel een mooie, net achter de kust, door velden en langs landerijen. We nemen nog wat zijweggetje en komen uiteindelijk bij een mooi baaitje uit met een paar restaurantjes. Tijd voor een paella de mariscos met een alcoholvrij biertje, want we zijn er nog niet. De ober heeft zijn dagelijkse confrontatie met een meeuw die voor de restjes gaat, maar als het aan de ober ligt achter het net zal vIssen. We wachten niet af wie gelijk krijgt en fIetsen langs de kust verder. Over de boulevard bereiken we Sant Feliu de Guixois, waar ons hotel de Sol pal aan de via Verde, de route voor morgen, blijkt te liggen. ‘s Avonds nog flaneren in de mooie oude stad en tijd voor een pizza. De volgende dag direct de via Verde d Carrilet op, die ons vrij van verkeer terug naar Girona zal brengen. In Llangostera is het marktdag en die staat toevallig bovenop onze route. De agent wijst ons naar het centrum met de cafeetjes, want wij hebben nog een opdracht in de stad. Het café is snel gevonden, maar de sjaal van Fieke kunnen we niet thuisbrengen. In Girona krijgen de fIetsen een eigen stalling met douche-inrichting.

De Semana Santa is in Spanje altijd een belevenis met grote processies in vele steden. Zo ook in Girona op Goede Vrijdag. Overdag gaan we al de stad in en wandelen door de smalle steegjes van de oude stad. We lopen trappen open af en ineens staan we voor het rustige terras onder de kastanjebomen waar we drie jaar geleden ook hebben gezeten. Tijd voor koffie met. ‘s Avonds blijkt dit ook een perfecte plek voor croquettas en gehaktballetjes in saus met een biertje te zijn. Dan wordt het tijd voor het avondprogramma, wat zich rond de kathedraal afspeelt. Om 7 uur staan we onder aan de wel 50 meter hoge trappen naar de kathedraal. Het programma is niet helemaal duidelijk, maar dit is wel de plek om te zijn merken we. We houden het nog 2 uur vol, maar om 21 uur begint het echt. De deuren van de kathedraal gaan open en de eerste van het legioen van Romeinse soldaten komen de trap af. Heel indrukwekkend, want met hun lans geven ze een ritme aan door ermee op de grond te stoten, terwijl ze de trappen aflopen. Na het legioen volgen er 17 broederschappen elk met hun eigen gekleurde gewaden en puntmutsen. Enkele dragen ook een kruis met daarop Jezus mee, een zware taak voor de drager. We staan ruim een uur eerste rang en zijn onder de indruk. Nog een biertje en Evarien scoort nog een paar Argentijnse empanada’s en het is tijd om naar bed te gaan.

Morgen beginnen we met onze tocht naar het zuiden, maar daarover later meer.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag