Het is al weer de laatste dag dat we in het huisje in Cazes aan de Lot verblijven. De twee weken zijn omgevlogen en we hebben ons perfect vermaakt. Vandaag naar onze volgende plek gereden. In Cabannas, vlakbij Cordes-Sur-Ciel, hebben we voor 4 dagen een huisje gehuurd. Drie verdiepingen, beneden staan de fietsen en is de badkamer, daarboven de woonkamer met keuken en daarboven 2 slaapkamers. De deur hoeven we niet uit, vanuit het ene raam mooi uitzicht op een typisch frans dorpsstraatje en vanuit het andere raam zicht op Cordes-sur-Ciel mooi gelegen hoog op de berg. Nu even een verslag van de belevenissen van de afgelopen week. De komende dagen gaan we de gorge van de rivier de Aveyron verkennen, maar daarover later meer.

In het plaatsje Frayssinet-le-Gélat scoren we wat lekkers bij de bakker, maar het café heeft al lang geen klanten meer gehad. Een behulpzame Fransman stuurt ons naar een kleine super, waar twee jonge mensen het dorp levendig houden. Het is een super met postkantoortje en een hoekje om koffie te drinken. Dat waarderen we en met ons de oudere dorpsbewoners die elkaar hier ontmoeten voor een praatje. Soort Corona-koffie. In Les Arques heeft de beeldhouwer Ossip Zadkine gewoond, daar bezoeken we het museum/atelier. Prachtige beelden staan er, sommige gehakt uit een stam hout van een vierkante meter. In het museum staat een voorstudie van “de verwoeste stad” in Rotterdam. In de kerk van Les Arques de beroemde “Piëta” gezien, een indrukwekkend meesterwerk. Het is hier ook Monumentendag en het kerkje Van St. Andé is open om het interieur en de fresco’s te bewonderen.

Moissac is dichtbij en we gaan er heen om het klooster en de kathedraal te bezoeken. Het ligt aan de rivier de Tarn, die we later deze reis nog tegen zullen komen. We vergapen ons aan het zuidelijk portaal van de St. Pierrekerk met zijn prachtige timpaan. In de abdij is de kloostergang bijzonder met 76 gebeeldhouwde kapitelen, elk met een andere beeltenis. Niet voor niets Unesco erfgoed. Wanneer we ons menu du Midi nuttigen zien we heel wat pelgrims op weg naar Compostela langskomen. Een dagje Cahors staat natuurlijk ook op het programma. Woensdag is het marktdag en vanaf een terrasje kunnen we de markt goed overzien. Veel lokale producten, zoals groenten en kazen en wijn worden er verkocht. We scoren een paar quiches, want er gaat vanmiddag nog gewandeld worden. Opvallend is hier het aantal oormaskers. Wanneer het niet verplicht is, laat men de mondmaskers aan één oor hangen, tot nader gebruik. Een wandeling door de middeleeuwse stad combineren we met het bekijken van een aantal bijzondere tuintjes in de stad. Uiteindelijk belanden we in Cahors weer bij de brug “Valentré” uit 1306.


We maken een aantal wandelingen in de heuvels rond de Lot. Een wandeling rond Frayssinnele-Gélat voert over smalle paden langs drie dorpjes, waar het lijkt of de tijd echt heeft stil gestaan. We volgen gele markeringen op de bomen, maar tegen de herfst lijken de gele blaadjes verdacht veel op de markeringen. De Bourian, het gebied waar we nu lopen, staat ook bekend om de tamme kastanjes, die we dan ook veelvuldig tegenkomen. Een andere prachtige wandeling maken we na het bezoek aan Cahors. Vanuit het plaatsje Bouzies, oostelijk van Cahors beginnen we een wandeling langs de Lot. Al gauw lopen we over de “chemie de Halage”, een in de rotsen uitgehouwen pad dat werd aangelegd in 1845, om met paarden platbodems stroomopwaarts te trekken. Nu een prachtige wandeling en zelfs in het naseizoen best druk. Nog een pittig klimmetje aan het eind en we komen aan in het prachtige stadje St. Cirq-Lapopie, hoog gelegen boven de Lot. Via smalle bospaadjes komen we weer terug in Bouzies. Stadjes hoog boven het dal van de Lot doen het altijd goed. Zoals Bélaye, waar we naartoe wandelen vanuit Grezels. Je hebt er een magnifiek uitzicht over de vallei van de Lot en de wijngaarden ver beneden ons. Het cafeetje is op zondag ook nog open en een plaatselijk wit bier doet het goed. Dat denken ook de groep van ca. 20 mannen en een vrouw die hier een partijtje Petanque gaan spelen. Na uitgebreid ingooien begint om exact 3 uur de match.

Fietsen doen we natuurlijk ook. Vanuit het huis in Cazes maken we een tocht naar Montcuq, weer een plaatsje hoog op een rots. Komen we precies op tijd aan voor het menu d’ouvrier, dat ook geserveerd wordt voor hardwerkende fietsers, na de klim de berg op. Over de kam rijden we door met mooi uitzicht over twee dalen. We zoeken de rustige kleine weggetjes, die vaak weer veel op en neer gaan. Aan het einde een cadeautje van 7 km bergafwaarts naar de Lot. Een ander ons bekend rondje is die langs de Lot en de Célé , oostelijk van Cahors. Ditmaal doen we de route andersom volgens Evarien’s lijfspreuk: “van de andere kant is alles weer anders”. Klimmen naar St. Cirq-Lapopie met prachtige uitzichten. Even in de drukte voor de duurste koffie tot nu toe en daarna fietsen we ontspannen over stille weggetjes langs de Lot. Bij Cajarc wordt het klimmen, maar de knopjes op het stuur maken het wat makkelijker. Een prachtige lange afdaling het dal van de Célé in, waar we onder langs loodrecht oprijzende rotsen verder rijden. Met recht een topdag. Op de route door de streek de Bourian was het in Montclera tijd voor de lunch. We bleken die lunch de enige gasten en zijn blij dat we gestopt waren. Voor € 30,- (+ fooi), waren twee vrouwen enkele uren aan het werk geweest. Maar gelukkig, daar stopt een busje gevolgd door wel 20 wat oudere zuiderburen op de fiets. Zou het dan toch nog goed komen vandaag. Nou nee. Er worden recht tegenover het restaurant sapjes uitgedeeld en men duikt de bosjes van de overbuurvrouw in. Manneke Pis is er niets bij. Terwijl 100 meter verderop een openbaar toilet is. Want dat is hier wel goed geregeld. Terwijl we toch hun taal spreken snappen die Belgen ons commentaar niet echt. “Rare jongens die Belgen”

Na de Aveyron meer nieuws van onze reis.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag