We zijn nu aangekomen in Cachi, een mooi plaatsje aan de Ruta 40, waar jullie nog meer over zullen horen, want die Ruta 40 loopt helemaal door tot in Patagonië, meer dan 5000 km lang. We hebben zoveel beleefd en zoveel te vertellen dat het nu tijd is voor een verslag.

Salta is één van de mooiste en relaxte steden in Argentinië die we tot nu toe gezien hebben. Na een lange dag reizen bereikten we Salta. Het was even spannend in de stad, want er zijn verkeersregels, maar ......iedereen doet soms even zijn eigen ding en we willen onze Nissan, afgezien van wat stof in dezelfde staat in Cordoba terugbrengen. Maar na een stop voor benzine en een supermercado haalden we heelhuids het plaatsje San Lorenzo, 10 km buiten Salta. Het meisje van het toeristenbureau werd helemaal enthousiast toen we vertelden dat we wilden wandelen en ging direct aan de slag om de nodige info voor ons te printen. Ze. Vertelde ook dat we makkelijk met de bus nummer 7 naar Salta konden gaan, zodat de auto bij het hotel achter kon blijven. Goed plan vonden wij en de volgende ochtend stonden we al op tijd bij de bushalte. Nou zo makkelijk was het nou ook weer niet, je hebt een soort OV-chipkaart nodig en die kun je alleen in Salta kopen. Maar de Argentijnen zijn niet voor een gat te vangen. Bij binnenkomst in de bus roep je gewoon of iemand voor je wilt betalen met zijn kaart en vervolgens betaal je deze persoon .(25 peso, ongeveer € 0,50 ) en rijdt ontspannen naar de stad.

Daar is het eerst tijd voor koffie op het centrale plein met zicht op de kathedraal. We bezoeken de kathedraal, vol met goud en glitter, waar midden op de dag een mis gaande is, die heel druk bezocht wordt. Hier lijkt het er niet op dat kerken gesloten gaan worden. We bezoeken een mooi museum, het MAAM, waar archeologische fondsen uit de Incatijd te zien zijn. De tentoonstelling is heel bijzonder, want ze vertelt het verhaal van een offergraf van drie Inca kinderen boven op een vulkaan. Op zijn top besloeg het Incarijk grote delen van Zuid Amerika, van Colombia tot het noorden van Argentinië. Bij belangrijkste gebeurtenissen werden kinderen van de gegoede families tijdens ceremonies aan elkaar gekoppeld om de relaties tussen de families onderling te versterken. Daarna werden de kinderen verdoofd met oa cocabladeren levend begraven en zo geofferd. Zo ook drie kinderen die in 1996 opgegraven zijn boven op de vulkaan de Llulialiacu, meer dan 6000 meter hoog. In het museum worden de grafgiften en één van de mummies tentoongesteld. Indrukwekkend en mooi om meer van deze cultuur te leren.

Het wordt verder een ontspannen dagje in Salta en we gaan lekker vegetarisch eten. De volgende ochtend staan we vroeg op om een wandeling te gaan maken in het gemeentelijke park van de Yungas. Bij de ingang staat een prachtig bord met routes, maar al gauw verdwalen we, maar Strava redt ons vandaag weer. Wel op dit vroege uur veel vogels gezien. Nadat we bij onze hoteleigenaar dollars hebben gewisseld, want dat gaat heel wat sneller dan bij de bank, rijden we door naar Jujuy en de Quebrada de Humahuaca. We rijden over de oude Ruta 9, waar het rustig is want iedereen neemt de nieuwe snelweg. Maar deze weg met 500 bochten is schitterend. Onderweg bij een stuwmeer is het feest voor de vogelaar, we spotten naast een flamingo, ibissen, kluut, zwanen, kleine en grote zilverreiger en nog veel meer vogels.

De Quebrada de Humahuaca is een brede lange vallei, waarin een aantal dorpjes liggen, die omringd zijn door hoge bergen in een veelvoud aan kleuren. Je komt hier het hele periodiek systeem in kleur tegen. We komen het eerste aan in het plaatsje Purmamarca, waar we in 1992 ook zijn geweest en net buiten het plaatsje wild kampeerden tussen de velden. Nu schrikken we wel, er staan wel 15 toerbussen en het plein staat vol met stalletjes en het is er koningsdagdruk. We moeten betalen om te parkeren, wel 40 peso voor 2 uur (€ 0,70), maar wanneer we eerder vertrekken krijgen we geld terug meldt de parkeerwacht ons. Oké, zo gaat het dus nu en we pakken een terrasje en nemen wat empanada’s. We verblijven twee dagen in het plaatsje Tilcara iets verder in het dal. Het is een levendig plaatsje met natuurlijk een plein, waar het druk is en we een biertje pakken op een terras. Het is de dag van de culturele diversiteit en ‘s avonds zijn er optredens van jongens die een heel masculiene dans uitvoeren, waar men enthousiast op reageert. Daarna een traditionele dans. We gaan met Aukje en Joris, die we hier ontmoetten lekker eten in een goed restaurant, waar we gelukkig met VISA kunnen betalen. Want dat blijft de rode draad tijdens onze vakantie hier in Argentinië.

De volgende dag gaan we naar het plaatsje Humahuaca, waar we met David in zijn 4 x 4 omhoog rijden naar één van de toppers van deze buurt. Het is een berg met 14 colores, de Hornocal, wel dubbel zoveel als bij Purmamarca, maar die ligt wel 28 km de bergen in op een hoogte van 4300 meter. Het is prachtig weer en David rijdt met een vaartje van 80 km/ hr over de gravelweg. Dat schiet lekker op en we zijn blij dat onze auto beneden aan de weg blijft staan. Wat een uitzicht, al die kleurenpracht en de manier waarop deze rotsformaties eens gevormd zijn. We lopen nog verder naar het uitzichtpunt, maar terug bergop is het zwaar op 4300 meter.

Een ander tocht brengt ons naar de Lagunas Grandes, een immense zoutvlakte, die je bereikt via Ruta 52, via een pas van 4170 meter. Aangezien het de weg naar Chili is, is deze helemaal geasfalteerd en we genieten van de vele uitzichten. Af en toe wordt de droogte afgewisseld met een oase van groen en wat huisjes. De weg slingert zich langs de berg omhoog. Overal weer die kleurenpracht, wie heeft toch die doos met kleurpotloden gehanteerd hier? Bij de Salinas Grandes is het een drukte van belang. Het lijkt hier de bedoeling om naast het maken van selfies op de grote zoutvlakte, zich te laten fotograferen in allerlei poses.

We hebben de dagen hier geluk gehad met het weer. De laatste nacht regent het iets, maar we beseffen pas de volgende dag wat dat voor een impact kan hebben. We denken vlot op pad te kunnen gaan, maar al gauw moeten we stoppen. De regenval heeft een landslide veroorzaakt en daar wordt hard aan gewerkt om die te verwijderen van de Ruta 9. We sluiten aan en het zal drie uur duren voordat we verder kunnen. We rijden naar het plaatsje Calilegua ten noordoosten van Jujuy, waar we in twee dagen in een hotelletje verblijven met een prachtige tropische tuin. We bezoeken het tropische Yungaspark met dezelfde naam als het plaatsje, maken prachtige wandelingen, maar zien niet veel vogels. Die zien we vooral in onze tuin en voor ons hotel en als we ‘s avonds wat flaneren door de straatjes van het stadje. De tucans komen ‘s avonds rusten in de bomen voor het hotel en de fluitende reiger zit hoog in de bomen te baltsen.

Nu in een huisje prachtig op de berg met uitzicht op upper Cachi en de bergen, na een dag wandelen in de bergen en een ontmoeting met gaucho’s. Maar daarover later meer.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag