We zitten nu in Perugia in een appartement met terras en uitzicht op de historische stad. Het waren hier een paar spannende dagen, maar daarover later. Fietsen in Italië is weer even heel wat anders. Opvallend zijn de wegen die nou niet bepaald in een goede staat verkeren. Veelal bestaan ze uit een lappendeken van asfalt door de vele reparaties en er zitten vaak grote gaten in de weg. Onze tactiek bij het zien van een gat was altijd dat degene die voorop fietst hard “gat ! ” roept. Maar dat werkt hier niet echt meer door het aantal gaten en we nemen nu wat meer afstand om zelf je weg te kunnen vinden. Er blijken in Italië twee teams aan de weg te werken. Een team dat nieuw asfalt aanbrengt. Niet een stuk van kilometers lang, maar vaak alleen het vullen van gaten of het leggen van asfalt over 100 tot 500 meter. Dan heb je nog de jongens van het glasvezelnet, die komen met een soort pneumatische knabbelaar een sleuf in de weg maken, meestal zo’n 50 cm uit de berm, precies waar wij vaak fietsen. Na het leggen van de glasvezel wordt die sleuf soms netjes, maar vaak slordig gerepareerd. Jullie begrijpen het al, het is oppassen geblazen hier in Italië. We komen trouwens ook de laatste dagen ook wegen tegen die goed zijn.

Vanuit de Civitavecchia is ons plan om eerst naar het Vaticaan in Rome te rijden, vanwaar we de route naar Rome in omgekeerde richting zullen fietsen terug naar Nederland. De man van ons hotel maakt een fotoreportage van ons wanneer we ‘s ochtends op pad gaan, want hij wil zijn Facebookpagina daar mee opvrolijken. Tot aan de snelweg is het druk, maar daarna fietsen we heerlijk rustig de heuvels in richting Tolfa en Manziana. Het wordt wel een regendagje en in Tolfa wordt het tijd voor koffie. We worden uitgehoord over onze fietstocht door de mevrouw van het cafeetje en een klant en het antwoord op de vraag hoe oud we zijn heeft grote impact. Dat streelt toch ook wel weer je ego. We rijden door naar Bracciano dat hoog boven het gelijknamige meer ligt. We hebben een appartementje in de oude stad met uitzicht op het meer. In Spanje ga je naar een bar en bestel je wat tapa’s bij je drankje en in Italië bestel je een drankje en krijg je er altijd hapjes bij, zoals hier in Bracciano.

De volgende dag een rondje om het meer, lekker zonder al die bagage. Het weer is prachtig en elke 15 km is er een mooi stadje om te bezoeken. In het plaatsje Trivignano Romanois het tijd voor Capuchino met een soort vruchtenvlaai. Een man spreekt ons aan wanneer hij onze fietsen ziet. Hij is 88 jaar oud en heeft in het verleden veel gefietst. Wil nu een electrische fiets kopen en nog een laatste keer een trip maken. We raken aan de praat en hij neemt afscheid. Maar een minuut later komt hij terug met nog enkele vragen, wat zich nog een keer herhaalt. Prachtig hoe iemand op die leeftijd nog zo enthousiast kan zijn. Hij heeft voor ons ook nog een tip over een mooi weggetje de heuvels in. Eerst een stuk over een mooi fietspad langs het meer. Niet heel onverwacht eindigt het ineens en sta je met je wielen in het zand. De column over vreemde verkeerssituaties uit het blad van de Fietsersbond zou hier goed gevuld raken. Dan mooi over een gravelpad de heuvels in langs weiden met koolzaad en klaprozen. Het vervolg verliep iets moeilijker door de vele plassen vanwege de regen van gisteren. Had Hennie op Sardegna net de fietsen opgepoetst.

De volgende dag fietsen we naar Rome, waar we zelfs over een mooi fietspad langs de Tiber de stad in kunnen rijden. Het wordt wel even spannend om daar te komen, want we moeten nog een knooppunt van de A10 ring van Rome passeren. Wanneer een paar racefietsen passeren haken we op goed geluk aan en komen daadwerkelijk op het fietspad terecht. Rustig rijden we verder hoog op de dijk langs de rivier de Tiber en genieten van de rust en de omgeving. Het bereiken van de camping was ook nog wel een dingetje. We vragen het de Carabinieri en die bevestigt dat de route van Benjaminse de juiste is. Om bij de camping te komen moeten we aan het eind van een weggetje dat eindigt bij een vangrail aan een drukke weg, de fietsen afladen, met zijn tweeën fiets voor fiets over de vangrail tillen, de fietsen weer opladen en op de vluchtstrook 300 meter langs het voortrazende verkeer rijden om de oprit naar de camping te bereiken. Heel normaal in Italië hoor.

‘ s Middags wordt de actie herhaald in omgekeerde volgorde en rijden we via het fietspad de stad in. We rijden over een fietspad tot aan de Engelenburcht aan de Tiber. De laatste paar honderd meter lopen we naar het Vaticaan, waar we ons laten vereeuwigen. Zondag komen we hier terug zonder fiets en zijn op tijd voor de zegening door de paus om 12 uur. We horen ook nog dat hij de “fietsers” zegent en nemen aan dat het niet alleen over de “giro” gaat, maar dat daar toch alle fietsers onder vallen. Daarna in de rij voor een bezoek aan de Sint Pieter. We staan naast een groep mensen uit India en hebben een leuk gesprek over India en hun ervaringen in Europa met hen. Aangezien we al eens in Rome geweest zijn lopen we ontspannen door de stad en zien wel waar we uitkomen. Laat dat nou weer een terrasje met lekker eten zijn geworden.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag