Inmiddels het vasteland van Italië bereikt en we gaan aan het tweede deel van deze trip beginnen, de fietstocht van Rome terug naar Nederland. Maar daar nemen we wel even de tijd voor natuurlijk. Het is een reis met telkens nieuwe indrukken van de landen waar we doorheen fietsen. Een belangrijke factor blijft het eten en Italië scoort daarbij hoog. We hebben naast een scala aan pizza’s op Sardinië en nu in de laars al veelvuldig genoten wat de Italiaanse keuken te bieden heeft. Je weet niet altijd precies wat je besteld, maar we worden vaak aangenaam verrast door wat er uit de keuken komt. Maar we laten de pizza-patat wel aan ons voorbijgaan.

Barcelona in de regen, samen met honderden toeristen over de Ramblas gelopen. Vanuit Barcelona nemen we een ferry van “Grimaldi” naar Porto Torres op Sardinië. We sluiten aan bij de motoren die al staan te wachten en moeten alleen nog wachten op de vrachtauto’s die het schip op gaan. Dat duurt uren en alles verloopt heel chaotisch, zeker wanneer degene die alles regelt ineens verdwijnt. Tussen de auto’s door fietsen we het schip op, maken de fietsen vast en zoeken onze cabine. Het is een immens groot schip en gezien de tijden op de verschillende klokken, bestaan er ook verschillende tijdzones op het schip. Rond twaalf uur de volgende dag rijden we de kade van Porto Torres op en fietsen door naar het plaatsje Sorso voor de eerste koffie.

Sorso is een echt Italiaans stadje waar je vanaf een terras voor een barretje het dagelijks leven kunt aanschouwen. We verblijven drie nachten in een oud herenhuis van Giovanni, die er voor zorgt dat we ons helemaal thuis voelen. Het ontbijt is een feest en we denken dat we in een sterrenrestaurant zijn beland. Hij maakt een plateau met kaas en vertelt van elke soort hoe lang ze gerijpt zijn etc. Zelfgemaakte marmelades, yoghurt en fruithapjes complementeren het ontbijt. ‘s Avonds naar het enige restaurant, waar we vis bestellen met wijn, terwijl de Italianen aan de pizza met bier gaan.

Het weer heeft vele kanten. De ene dag waaien we uit aan het strand bij windkracht 7 terwijl de zee tekeer gaat en een dag later zitten we aan het strand in het zonnetje aan de koffie. Ja die koffie is nog wel iets om bij stil te staan. Wanneer je een koffie bestelt krijg je een espressokopje met op de bodem een visceuse donkerbruine substantie, waarvan je op slag hyper wordt. We houden het op een café Americano, waaraan iets water is toegevoegd. Toen we in Porto Torres een Americano bestelden, vroeg het meisje: “café”?. We zagen haar niet zo gauw met een Amerikaan op het dienblad aankomen.

We hebben prachtig gefietst in het noorden van Sardinië. We zochten de kleine weggetjes op, die zich stijgend en dalend door het landschap slingerden. We namen ook de SP15, de Strada Provinciale nummer 15, dat als provinciale weg genoegen moest nemen met een wegdek van zand en gravel. We hebben de fietsen daarna een weekje rust gegeven, terwijl we met Fieke en Frans ( zus en zwager van Evarien ) verbleven in een huisje vlakbij Alghero. Het huisje was een perfecte uitvalsbasis voor het middeleeuwse stadje Alghero, het strand met restaurantjes en mooie wandelingen in het nationale park aan de kust. Het werd een week waarin we de culinaire kwaliteiten van de restaurants onderzochten en ons lieten verrassen, aangezien de tekst op de menukaart niet altijd begrijpbaar was.

In Alghero was het open Monumentendag en kinderen van groep 7en 8 werden ingezet als gids. In een project hadden ze zich voorbereid op deze dag en info verzameld. Naast Italiaans werd door de kinderen in het Engels aan ons uitleg gegeven. Mooi om te zien hoe enthousiast de kinderen hun verhaal deden. In het natuurpark bij Alghero hebben we prachtige wandelingen gemaakt en de grot van Neptunus bezocht. Overal op Sardinië vind je overblijfselen van de Nuraghi cultuur uit de bronstijd. Waar je ook bent op Sardinië, overal zie je de torens in het landschap. We bezoeken een bronnentempel en dalen 24 treden af naar een waterbassin, dat door het nuraghevolk gebruikt werd als tempel.

Zo is er nog heel wat te vertellen over Sardinië, een eiland zo groot als Nederland. Na 10 dagen werd het tijd om een volgende boot te nemen en “Grimaldi Lines” bracht ons in 8 uur naar civitavecchia, een haven dichtbij Rome, waar ons volgende avonturen wachten.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag