We zijn een week in Spanje, Catalonië, geweest. Eigenlijk veel te kort natuurlijk voor deze prachtige streek. Het is ideaal om hier te fietsen of te wandelen en de natuur is overweldigend. We spreken nu al af om nog eens terug te komen en er langer te blijven. Hoewel we hebben een heel lijstje met zulke afspraken.
Nu er hier landelijke verkiezingen zijn zie je overal de Catalaanse vlaggen en spandoeken met de oproep om de leiders die gevangen gezet zijn vrij te laten. Een teken daarvan zijn gele strikjes die op de straat geverfd zijn of die men draagt. We spreken hierover met een mevrouw in een bar in Santa Pau en met een man op een mountain bike onderweg. Ze voelen zich ontzettend achtergesteld door Madrid, waar alles voor hen beslist wordt en niets voor Catalonië gedaan wordt. Ook de tijd van Franco, waarin Catalonië het zwaar te verduren heeft gehad is nog steeds een teer punt. In Nederland lijkt zoiets onvoorstelbaar. Stel dat bijvoorbeeld Groningen zich af wil splitsen omdat ze het idee hebben dat men in Den Haag alleen maar denkt aan winst maken ten koste van de provincie en niet aan het welzijn van de mensen daar.

Vanuit ons hutje op de camping in Sant Joan de Abadesses maken we een fietstocht in de omgeving. Hier loopt een Via Verde naar het stadje Ripoll. Het is zaterdag en op het terras bij het station van Sant Joan is het druk met fietsers en gezinnen met kinderen die vandaag een stukje gaan fietsen. We doen mee, maar eerst koffie. We fietsen even later relaxed over het fietspad met mooi uitzicht op de bergen om ons heen. Gelukkig zijn we niet de enigen op de Via Verde, de Spanjaarden maken er ook grif gebruik van. De volgende dag over een rustige weg naar Olot. Het is zondag en veel wielrenners op pad, zo ook een groepje met een jonge achterblijver. Hij heeft het moeilijk en het feit dat zijn “grootouders” hem ook nog inhalen op fietsen vol bepakking, is natuurlijk niet al te goed voor de moraal.

Via Olot rijden we door naar het middeleeuwse plaatsje Santa Pau, waar we een appartementje gehuurd hebben voor twee dagen. Santa Pau ligt midden in het park van de vulkanen en je kunt er prachtig wandelen. Het is relatief druk op zondag en aan het einde van de middag tijd voor een wijntje en tapa’s. Voor in het café is een plaatsje vrijgemaakt voor de locale mannetjes, die in het Catalaans de wereldproblemen doornemen. Tenminste zo lijkt het, want van dat taaltje is weinig te volgen. De volgende ochtend is het aangenaam rustig in Santa Pau en is haast alles gesloten op één cafeetje na. Zo zie je maar weer: “ elk nadeel heeft zijn voordeel”. Na koffie op het terras maken we een mooie wandeling rond Santa Pau.

Terug naar Olot en via de Via Verde del Carrilet rijden we naar Girona. Een prachtige route die we 3 jaar gelden al hadden verkend. Je daalt 500 meter af over 50 km en dat is genieten. Soms langs de velden met koolzaad en uitzicht op de bergen, vaak tussen een groene muur of tussen loodrecht uitgehakte rotswanden door. We stoppen in Sant Feliu de Passerols, waar Hennie de fietsen met een kabel aan een boom vastlegt. We zien de oude mannetjes op het terrras voor het café kijken en denken: “ hij denkt toch niet dat wij aan die volbepakte zware fietsen gaan komen”. Op de hoek van het plein is een restaurant waar we een menu del dia willen nemen. De man vertelt ons wat het menu inhoudt en begint bij de eerste gang. Het zijn wel 6 keuzes en daar laat hij het voorlopig bij. We moeten eerst maar kiezen. De keuze wordt gemaakt, maar even later komt zijn zoon nog even langs om te verifiëren wat we besteld hadden. Ook een andere gast, een tafeltje verderop, wordt ingeschakeld. Na het voorgerecht begint hetzelfde ritueel opnieuw, nu voor het hoofdgerecht. Dat gaat al soepeler en even later eten we een vis- en vleesgerecht. Geen wijn, want dat gaat in de benen zitten. Dan een echt Catalaans Desert , ijs, maar wel overgoten met likeur. Koffie toe? Je wilt er toch wel een brandy bij? Nee, we gaan nog verder fietsen. Welke richting fietsen jullie op?. Naar Girona? nou dat is allemaal bergaf, dan kun je rustig een brandy erbij hebben. Met moeite is hij te overtuigen.

In het mooie Girona blijven we drie dagen in een appartement. Weer eens lekker zelf koken. We hebben nog een grote pot in Frankrijk gekochte pasta saus in de fietstas zitten en die willen we echt niet gaan invoeren naar Italië. Op de zonnige 1 mei gaan we Girona in en doen mee met de Spanjaarden. Dat betekent flaneren door de oude stad, een ijsje nemen en aan het einde van de middag op een terras onder de bomen een wijntje met tapa’s. Per trein naar Figueres, waar het druk is met mensen die het Museum van Dali bezoeken. Het is een belevenis wanneer je van de ene naar de andere surrealistisch ingerichte ruimte wordt gevoerd. Geregeld wordt je visueel op het verkeerde been gezet. Terug naar Girona en de volgende dag per trein naar Barcelona . Daar liepen we door de stromende regen over de Ramblas. s Avonds laat de boot naar Sardinië. Maar daarover later meer.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag