Ja daar zit je dan de laatste avond op je hotelkamer. We willen eigenlijk niet naar huis. Het weer is perfect en er is zoveel moois te zien en vooral veel te wandelen. Maar morgen brengt onze Citroën C3 ons naar de luchthaven en Transavia ons naar huis. Weeronline meldt ons dat we ons moeten instellen op ander weer.

Nadat de ferry uit Gomera ons afzette in het bruisende Los Cristianos, namen we de bus naar het vliegveld waar een glimmende Citroën C3 op ons wachtte. Het was duidelijk de beste van de drie auto’s die we hier huurden. Trouwens nog een tip voor het kopen van een nieuw vervoermiddel. Ga naar de Canarische eilanden en huur telkens voor een week een andere auto in je favoriete klasse. Na enkele weken uitproberen kun je de beslissende keuze maken en heb je nog een mooie tijd gehad ook. Verontrustend was het wel dat we op de I-pad in het Spaans aanbiedingen kregen voor de koop van een Citroën C3.

Rijden hier is nooit saai. Een recht stuk weg duurt maar enkele honderden meters, bochten te over en je klimt of daalt op de helling van een vulkaan. Er staan borden die vermelden dat de witte strepen op de weg het midden van de weg aangeven. De betekenis daarvan ontgaat ons wanneer je ziet dat de lokalen ruim gebruik maken van de ruimte over de streep, het liefst in de bocht. We rijden eerst naar de LIDL en slaan stevig in. Dan rijden we door naar een nieuw appartement in het plaatsje Chio in het noordwesten van Tenerife. Hoogtepunten zijn de verlichtte kerstversiering aan de huizen en een bezoek aan de pizzeria op vrijdagavond. Van hieruit konden we snel de vulkaan de Teide op en naar wandelingen in de buurt.

Vlakbij ligt Santiago del Teide, vanwaaruit we op zondag een lange wandeling maakten. Het bleek een dag te zijn waarop je beter de openbare weg kunt mijden. Met dit mooie weekendweer gaat iedereen op pad en plaatselijke “Bandido’s” racen over de bochtige wegen. We liepen over oude paden die de dorpjes verbonden en naar veldjes op terrassen hoog op de bergen leidden. Pittig omhoog, maar dan krijg je wel een beloning met uitzicht over de scherpe bergruggen die tot in de oceaan doorlopen. De veldjes worden haast niet meer verbouwd en we proberen ons voor te stellen hoe het vroeger was. De boeren moesten toen wel uren lopen voordat ze hun landjes konden bewerken. Ook hier zijn de wandelingen perfect aangegeven en is verdwalen geen optie. Gratis wegwijzers vormen soms de Spanjaarden die luid kletsend voor ons uit lopen. We ontdekten een nieuwe bewegwijzering langs de wandelpaden bestaande uit witte doekjes, vaak voorzien van een steen. Ze markeren de z.g. “Mutsenroutes”. Beetje overbodig lijkt ons, terwijl de paden al zo duidelijk bewegwijzerd zijn.

We kregen een tip om naar de “Cuevas del Viente” te gaan. We deden de Duitse rondleiding met een Nederlandse gids. Tenerife kent honderden kilometers van de door stromend lava ontstane gangen, zoals degene die we bezoeken. Wanneer lava over de helling naar beneden stroomt stolt deze aan de bovenzijde aan de lucht, terwijl daaronder de lava vloeibaar blijft en doorstroomt. Wanneer de lavastroom stopt loopt de gang leeg, met als gevolg een groot gangenstelsel op de helling van de Teide. Voorzien van helm met licht dwalen we een tijdje door de gangen.

Het werd tijd om de Teide die we zo vaak van verre zagen eens van dichtbij te gaan bekijken. De vulkaan de Teide, de grootste van 381 vulkanen op Tenerife torent 3718 meter boven de zeespiegel uit. Soms moet je eerst door een wolkendek heen om in het “Parque Nacional del Teide” te komen, waar het boven de 2000 meter altijd aangenaam was met een warm zonnetje. We hebben er 4 dagen gewandeld, met elke wandeling weer een verrassing van grillige rotsformaties, planten en vele kleuren. Het gehele periodiek systeem kwam in kleur voorbij. Het park bestaat uit een “oude” krater van wel 20 km doorsnede, waarvan rondom de kraterranden nog te zien zijn. Binnen die krater is de Teide als nieuwere vulkaan ontstaan.

Een wandeling, Samara, begon nog onder de boomgrens en we liepen tussen de Canarische dennen, die fel contrasteren met de donker gekleurde aarde, omhoog naar een uitgebluste vulkaan. De dennen verdwenen en we lopen door een kaal landschap om de vulkaan heen. Vanaf de “Pico Viejo” op 3134 meter hoogte lopen brede gestolde lavastromen naar beneden. Vanaf het pad bewonderen we de grillige formaties van de lavastroom. Een andere wandeling loopt onder langs de kraterrand over een breed pad met rechts constant zicht op de Teide. Na 16 km bereiken we de Parador en genieten van de zonsondergang op het terrras met een biertje. Tegelijk met het ondergaan van de zon maakt de temperatuur een duikeling. Achter het hotel ligt de “Montana Guajara”, een berg van 2717 meter, die we de laatste dag gaan overwinnen. Met een rugzak vol eten en vooral water beginnen we aan de wandeling. Vanaf het begin gaat het gestaag omhoog en op aanraden van de mevrouw van het infocentrum koppelen we verschillende wandelingen aan elkaar. Met het klimmen verandert het zicht op de omgeving en boven aangekomen hebben we rondom zicht. De afdaling is lang en duurt enkele uren, maar ruim voor zonsondergang zijn we terug in de Parador waar we dineren en overnachten.

Nu weer terug in NL, buiten is het grijs en druilerig. We gloeien nog na van 3,5 prachtige weken. Tijd voor gezellige tijden rond kerst met familie en vrienden. Volgend jaar weer nieuwe avonturen. Liefs van Evarien en Hennie.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag