Het is avond, kwart over zeven en we zitten op ons balkon met uitzicht over Hermigua ver onder ons. Dat wil zeggen dat alles zwart is behalve de lichtjes van de huizen en de vele straatlantaarns. Ook midden in de nacht, wanneer je naar buiten kijkt, brandt de straatverlichting om die eenzame reiziger de weg te wijzen. Het is borreltijd en door de vele Duitsers die hier verblijven hebben we als voordeel dat er zelfs weissbier te koop is. Het balkon is de plek waar we ‘s ochtends en ‘s avonds zitten met elke keer een ander uitzicht. Wel altijd de Teide op Tenerife in de verte en hoge bergen die ons omringen. We hebben TV, maar met zo’n uitzicht heb je die echt niet nodig. Het geluid van de kerkklokken en de onstuimige zee zijn de enige geluiden die boven de stilte uitkomen. Kortom we zijn wel content met deze plek. Dagelijks staan een ritje met onze VW-polo en een wandeling op het programma.
Onze auto blijkt “all inclusive” te zijn. Tenminste dat vertelde ons de mevrouw van “Avis”. Jullie zijn tegen alles verzekerd en we kijken dus niet naar eventueel al aanwezige schade. Het leek er een beetje op dat we met deze auto onze gang konden gaan, wat op Gomera niet zo gek is. De autochtonen hebben auto’s met krasjes en deuken alom. Oorzaak de vele smalle weggetjes en het krappe inparkeren op diezelfde smalle weggetjes. Wanneer we weer zo’n smal weggetje steil omhoog rijden, geeft die “all inclusif”, wel een prettig gevoel. De afstanden zijn op dit kleine eiland hemelsbreed nooit groot, maar er moet wel heel wat gestegen en gedaald worden.
We maken wandelingen door het Parque Nacional Garajonay, dat het centrale deel van het eiland beslaat en voornamelijk bestaat uit bossen. Doordat er vaak bewolking tegen de berghellingen hangt is de bodem bedekt met mos en zijn de bomen er mee behangen. Die bewolking is nog wel een dingetje. Denk je dat je bij een “mirador” een mooi uitzicht krijgt, zit alles in de dichte mist. Maar het kan ook maarzo gebeuren dat de mist ineens in flarden optrekt. Een wandeling verbindt verschillende “miradors”, vanwaar we prachtige uitzichten hebben over het eiland en de vele kloven ver beneden ons. Vandaag een wandeling gemaakt vanuit ons huisje. We volgen de route van de “Azucar”, een pad dat vroeger gebruikt werd om de suiker, gewonnen uit suikerriet, te vervoeren naar de zee, waar ze naar Spanje verscheept werd. Het pad stijgt sterk tussen de palmbomen en de yuca’s. Om een bocht staan drie schapen die geschrokken voor ons uit blijven lopen. Maar dat kun je niet blijven volhouden en met gevaar voor eigen leven storten ze zich naar beneden. Even later zien we ze ver onder ons over de steile helling lopen. Na een pasje vervolgen we de route over een breed pad op hoogte langs de berghelling. We hebben allebei het gevoel dat we weer terug in Nepal zijn. Tijdens deze wandeling verandert het landschap constant. Op het ene moment loop je langs een stroompje, waardoor er een speciale habitat ontstaat met boompjes en struikjes. Even later loop je door een kaal vulkanisch landschap met rotsformaties in allle kleuren. Genieten dus, en altijd weer die Teide in de verte. Terug in Hermigua stopt er een auto en krijgen we twee banaantjes aangeboden. Bij de dulceria is het tijd voor koffie met wat zoets. En “dulces” bereiden dat kunnen ze op Gomera perfect.
Vanaf ons balkon kunnen we met de verrekijker goed zien waar we daar hoog in de bergen gewandeld hebben vandaag. Nog een hotel voor de laatste week op Tenerife boeken, een spelletje en dan om 10 uur plat. Blijkt in NL niet te lukken, maar hier heel normaal te zijn.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag