Daar zit je dan om 8 uur ‘s ochtends op je balkon met een kopje thee en een weids uitzicht over de vallei van Hermigua. Even wat anders dan Tenerife. Alle terrassen die tot hoog op de berg reiken, doen ons terugdenken aan Nepal. De zon komt achter de bergrug vandaan en doet de temperatuur snel stijgen.
Maar eerst terug naar Tenerife, waar we nog een paar mooie wandelingen gemaakt hebben. De eerste vanuit Tamaimo door de bergen over oude paden naar Santiago del Teide. Oude paden verbonden vroeger de verschillende dorpjes met elkaar. Nu liggen er mooie asfaltwegen en zelfs een snelweg zonder veel verkeer, die we via een tunneltje moeten passeren. Over het oude pad, omzoomd door muurtjes van brokken lava klimmen we omhoog naar het eerste dorp Arguaya. De dennenbomen, cactussen en vetplanten steken mooi af tegen de zwarte aarde. Op het pleintje voor het witte kerkje houden we pauze. Dan door naar Santiago over een pad dat hoog langs de berg loopt en uitzicht biedt op de dorpjes ver beneden ons. Het blijkt ook voor de eerste 300 meter het hondenuitlaatpaadje van het dorp te zijn en het is oppassen dus. Genieten van het uitzicht totdat de wolken ons inhalen en het zicht belemmeren. Over een laatste lavaveld naar Santiago, waar de koffie wacht en we een pad terug volgen langs een irrigatiekanaal naar de auto. Bij de Lidl scoren we wat lekkers voor vanavond.
Een andere wandeling brengt ons naar de bossen bij Montaneta aan de noordkant van het eiland. Opvallend is direct het verschil met het droge zuiden. We lopen door een loofbos en passeren de boomgrens om door te lopen tussen dennenbomen in een lavaveld. Na de wandeling rijden we door naar Puerto de la Cruz en nemen de weg omhoog naar het nationaal park van de vulkaan de Teide. Dat wordt pittig klimmen voor onze Hyundai, van zeeniveau tot 2300 meter hoogte, maar dat lukt. Hoe zou het daarboven zijn, want eerst komen we in de wolken terecht, die in slierten tegen de berg aanhangen. Eerst rijden we alleen maar door een groen landschap, dat vlak voor de kraterrand verruild wordt voor een rotslandschap. Wanneer we ruim boven de wolken de kraterrand passeren komen we in een desolaat landschap terecht van grillige rotsformaties en lavavelden in vele kleuren geel, bruin en zwart. We worden er stil van en besluiten om hier de laatste week een paar wandelingen te gaan maken. Het is echter al laat en we moeten nog verder naar ons hotel voordat het om half zeven plots donker zal worden. in Vilaflor vinden we nog een terrasje voor een voor de Spanjaarden veel te vroeg diner.
Gisteren de auto teruggebracht en vanaf het vliegveld de bus nummer 40 naar Los Cristianos genomen. We verwachtten in de haven bij de boot terecht te komen, maar dat pakte wel wat anders uit. De chauffeur liet ons uitstappen op een busstation midden tussen de hotels, die hier de hele kust domineren en waarover we ons verbaasden toen we er per auto langs reden. Nu zaten we er middenin en moesten nog 1,5 km naar de boot lopen of een taxi nemen, was het advies van de buschauffeur. Het voordeel was wel een perfecte plek voor koffie met wat lekkers. Zo heeft ieder nadeel ook weer.......
De ferry bracht ons in 45 minuten naar Gomera, waar we direct weer het Schiergevoel kregen. In vergelijking met de drukte op Tenerife verliep alles hier in een ander tempo, meer ons tempo. Een nieuwe auto, naar de supermarkt en door de bergen naar ons huisje in Hermigua. De weg ernaartoe was nog wel een dingetje. Sygic, het programma op de telefoon om de route te bepalen, vond dat we met deze VW polo ook wel een bocht van 160 graden op een smal weggetje konden nemen. Zelfs een trappetje op naar een bovengelegen weg werd niet geschuwd. Uiteindelijk vonden we ons huisje, prachtig gelegen hoog boven het plaatsje en konden de dag afsluiten met een wijntje op het balkon.

Geschreven door Evarien-en-Hennie.reisverslag