Mooie liedjes duren inderdaad niet lang.… Deze morgen opgestaan met het besef dat vandaag onze laatste volledige dag in Porec was aangebroken. Tijd om afscheid te nemen van onze favoriete stek, de Wine Corner en uitbater Toni Ljaci.
Maar uiteraard begonnen we onze dag eerst met een glaasje cava en een stevig ontbijt.
We besloten om vandaag de 4,3 km naar Porec nog eens te voet te overbruggen. Het viel ons al meteen op dat vandaag de warmste dag van ons verblijf in Kroatië zou worden. Het was volgens het plaatselijk weerbericht 29 graden in de schaduw. Belangrijk om de vocht balans dus goed op peil te houden. Dus onderweg nog even halt gehouden om iets te drinken. We hebben het gezond gehouden: Kristien dronk iets op basis van appeltjes en de rest dronk een drankje op basis van hop en graan, aangevuld met water. Met tegenzin zetten we de trip naar Porec verder, goed beseffende dat het alweer voor de laatste keer zou zijn.
Eerst werden er ook nog enkele souvenirs gekocht. Mijn oog viel onmiddellijk op een t-shirt met wel heel toepasselijke tekst “I don’t need Google, my wife knows everything”: Bettina zegt regelmatig dat ik wat meer naar haar moet luisteren, want zij weet het best. Dus mijn t-shirtje ligt al klaar om morgen mee te vertrekken.…
Nadat de laatste cadeautjes gekocht waren, kregen we een hongertje en vooral veel dorst. Dus namen we de afslag richting Wine Corner. Ons middagmaal werd een combinatie van vlees, kaas en vis en uiteraard een litertje of twee rosé. Bettina kreeg van Toni nog een t-shirt van de Wine Corner cadeau en kan vanaf nu als levend reclamebord gaan fungeren. Naarmate de wijn vloeide, kwamen ook de tongen van de dames wat los. Het gesprek varieerde van de spreekwoordelijke koetjes en kalfjes, naar onderwerpen waar je als man bijna Rooie Oortjes van zou krijgen. But what happens in Croatia, …
De middag vloog uiteraard veel te snel voorbij en na een stevige knuffel van den Toni, vertrokken we met tegenzin en loden benen terug richting hotel. We besloten om de terugweg opnieuw te voet af te leggen. Eén uur, 4,3 km en 25 muggenbeten verder waren we terug aan hotel Molindrio. Vandaag was ondanks het warme weer onze sportiefste dag met 10,2 km op de teller. Deze week hebben we meer dan 35 km gestapt, maar ik vrees dat dit niet gaat opwegen tegen de liters wijn en het vele lekkere eten dat hier de voorbije dagen de revue gepasseerd zijn. Best bij thuiskomst de weegschaal een aantal weken mijden.
Na ons even op te frissen konden we aan tafel schuiven voor het Laatste Avondmaal. Deze keer niet in gezelschap van mijn 12 apostelen, maar van een massa luidruchtige Hollanders die hier de laatste dagen zijn aangespoeld. Dit jaar waren er beduidend minder Russen in het hotel, maar ik moet toegeven: die Hollanders eten misschien wat properder dan de Russen, maar ze kunnen minstens evenveel lawaai maken.
Na het avondeten waren we allemaal moe van de voorbije dag en zochten we de rust van onze kamers op. Onze koffer werd alvast gepakt, zodat we morgenvroeg tegen 10u kunnen uitchecken. Dan is het enkel nog een kwestie van ons enkele uurtjes bezig te houden, want tegen 14u15 pas komt de bus van Lauwers ons oppikken. Terwijl dit blogje ten einde loopt, tikken ook de laatste minuten van de zondag weg. Straks een poging doen om toch nog wat uurtjes te slapen, want morgennacht op de bus zal dat waarschijnlijk iets minder goed lukken.
Sloppel!

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis