In het derde gebod van de Mo (niet die van ‘t Stad want die heet eigenlijk Mohammed) staat te lezen: ‘Heilig steeds de dag des Heren’. Als goeie katholiek heb ik dan zondag even een rustpauze ingelast en geen blogje geschreven. Onze Vader heeft me daar natuurlijk goed liggen mee gehad, want nu moet ik er vandaag twee schrijven...

Gelukkig hebben we de zondag niet teveel uitgehaald, dus het zal een kort blogje worden.
Omdat het zondag was hebben we deze keer wel een Cavaatje bij het ontbijt gedronken. Na het ontbijt nog een drankje in de bar en ons dan teruggetrokken op ons terras. Beetje gesurft (op internet, want we hadden onze plank niet mee), boekje gelezen... kortom rustige morgen. Ondertussen ook de mensen beneden aan het zwembad wat in de gaten gehouden: er liggen er volgens mij een paar bij die daar al jaren liggen en die ze af en toe eens omdraaien, zó bruin zien die... er was ook een Italiaans fotomodel van 75 jaar schat ik: die stond met alles wat nog kon bewegen te draaien en te showen voor haar echtgenoot (denk ik) die alles aan het filmen was.. Die film gaat waarschijnlijk de bioscopen niet halen en ik denk dat het zelfs in familiekring niet zo appetijtelijk is om er naar terug te kijken... Gelukkig is ze niet gaan meespringen in het zwembad, waar twee jonge hotelmedewerkers dagelijks hun best doen om een beetje beweging in al dat gebraden vlees rond het zwembad te krijgen....

Na het middageten reden we met het toeristisch treintje richting Porec, zo een 4,5 km verder. Vroeger deden we dat te voet, soms twee keer per dag.... oud worden zeker?

We waren zelfs al zo moe van het treinritje, dat we onmiddellijk naar Toni zijn Wine Corner getrokken zijn en er de hele middag blijven plakken zijn, in het gezelschap van nog enkele medereizigers uit Temse en Kruibeke... Nog wat flesjes gekocht en dan weer een half uur door elkaar geschud in het treintje richting Zelena Laguna.

Tijdens het avondeten is het één van de vele Russen duidelijk geworden waarom je nooit een bord met eten onbewaakt op tafel mag laten staan. De ma, had zich een tafeltje op het terras toegeëigend en had daar zijn vol bord met eten gezet. En als een Rus over een vol bord spreekt, dan is het ook pas écht een vol bord, waarvan dan meestal achteraf de helft onaangeroerd blijft staan. Zijn bord moet zo zwaar geweest zijn dat hij zijn twee handen nodig had om het te dragen en dus geen drankje meer kon dragen. Hij had zich nog maar pas rechtgezet of een drietal meeuwen kwamen aangevlogen en begonnen aan zijn bord te eten... Hij joeg doodleuk de meeuwen weg, nam zijn bord en ging naar binnen, waar hij smakelijk de overschot heeft opgegeten....

Verder nog wat uitgerust van deze uiterst vermoeiende rustdag.....

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis