Met tegenzin opgestaan.... voor het ontbijt nog koffers pakken, glaasje cava, lekker uitgebreid ontbijten en dan wachten..... en wachten.... en wachten..... Bus komt ons vandaag oppikken om 14u15 ... Tijd om nog even te genieten van een fris pintje op het terras van de bar en nog even verder te werken aan de reisblog. Straks nog een broodje eten dat we als volleerde Hollanders van de ontbijttafel hebben meegenomen, en dan zak het stilaan tijd zijn om te vertrekken. Ondertussen komt een nieuwsgierige zeemeeuw alvast even afscheid nemen.... Om 14u25 arriveerde de bus van Lauwers en vertrokken we naar Umag, waar nog enkele gasten werden opgehaald. Omstreeks 15u50 passeerden we zonder problemen de Kroatische grens, vijftig meter verder aan de Sloveense zijde deden ze iets moeilijker. Grenswachter aan boord voor identiteitscontrole... Na nog twee tussenstops in Izola waren alle gasten opgepikt en waren ook onze Belgische chauffeurs aan boord gekomen. Via de intercom vernamen we dat we via een alternatieve route over Italië naar huis zouden rijden, omdat er de laatste tijd te verl file was aan de Karwankeltunnel in Oostenrijk. Omstreeks 17u30 kregen we al te maken met een eerste file: drie bestuurders hadden het nodig gevonden om hun wagens tegen elkaar te parkeren op de linker rijstrook. Gelukkig verloren we hier niet teveel tijd... Ondertussen was het ons wel al opgevallen dat we een heel aantal afritten richting Triëste (Italië) waren voorbijgereden. Om 19u15 werd Frits en Freddy opgestart, deze keer dus geen film over CIA-agenten met Alzheimer of gekaapte bustoestanden, maar wel een luchtige komedie... Even later stelden we plots vast dat we met zijn allen stonden aan te schuiven aan, jawel, de Karwankeltunnel .... De chauffeur was blijkbaar iets teveel afgeleid geweest door zijn vrouwelijke bijrijder en had dus een aantal afslagen gemist.... Meer dan een half uur gewacht aan de tunnel, waardoor onze eerste stop werd geannuleerd. Broodjes werden dan maar aan boord geserveerd. Gelukkig kende onze chauffeurs een paar trucjes, zoals over de pechstrook inhalen of even afrijden op een parking, om zo toch een aantal meter in de file te winnen, Omstreeks 19u45 passeerden we dan toch de Oostenrijkse grens. Om 20u35 was het tijd voor de eerste stop van de dag in Rasthaus Rosenberger in de buurt van Gamschitz (Karinthië). Na de benen even te hebben gestrekt begonnen we aan de tweede etappe. Tijd voor een volgend filmpje. Deze keer was Nathalie "Pippa" Meskens aan de beurt.... terwijl we naar de film keken en Patrick ondertussen al voor wat achtergrondgesnurk zorgde, passeerden we Salzburg en reden we om 23 u Duitsland binnen. Om 23u20, na de film was het tijd voor een middernachtstop, alvorens een poging te ondernemen om een paar uurtjes te slapen. Even stoppen in Hochfelln en dan tijd om de zetels plat te leggen, licht uit te doen, muziek af te zetten en de ogen te sluiten. Terwijl iedereen probeerde om toch wat te sluiten besloot onze vrouwelijke bijrijder om de chauffeur wat te entertainen. Gedurende meer dan een uur bleef ze maar door ratelen, waarbij we heel wat pittige details over haar privéleven te horen kregen. Totdat een passagier het op de zenuwen kreeg en beneden ging vragen of het toch enigszins stiller zou kunnen. Even hield ze dat toch vol... Uiteindelijk toch in slaap ge allen om dam omstreeks 3u45 opnieuw wakker te schieten. De bus was in Phorzheim even aan de kant gaan staan voor een bestuurderswissel. Meteen het signaal voor onze vrouwelijke bijrijder om ook deze chauffeur te beginne 'entertainen'. Blijkbaar heeft dat mens niet veel slaap nodig.... uiteindelijk toch nog even in slaap gevallen. Omstreeks 6u15 definitief wakker geschoten om een tiental minuutjes verder de Luxemburgse grens te overschrijden. Om 7u arriveerden we in het wegrestaurant in Arlon, waar een aantal bussen van Lauwers samenkwamen om een ontbijtje te nuttigen. Geen cava, geen eitje met spek, geen lekkere gebakken Poolse worstjes en vooral geen goed weer! Om 7u45 was het tijd om richting Groot-Bijgaarden te rijden, waar we zullen overstappen op de bus die ons in Sint-Niklaas zal afzetten. Ondertussen niets meer gehoord van onze vrouwelijke bijrijder: ofwel zijn we die vergeten meepakken in Arlon, ofwel is die nu haar nachtrust aan het inhalen...' Om 10u komen we aan in Groot-Bijgaarden en worden de koffers een laatste keer overgezet in een andevere bus. Na een tussenstop in Kontich en Berchem arriveren we om 11u30 in Sint-Niklaas... Taxi Olli zorgt ervoor dat we ook veilig weer thuis geraken....

Deze week in het mooie Kroatië is weer voorbij gevlogen.... maar we zeggen zeker geen vaarwel... maar tot weerziens Kroatié, Bok Hrvatska!!!

Met dit laatste verslag is dan meteen ook een eind gekomen aan deze reisblog.
Met dank aan alle enthousiaste lezers!

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis