6u15.... het alarmsignaal van de gsm doorbreekt de stilte in onze slaapkamer. Met veel moeite uit bed geraakt en onder de douche gekropen in de hoop wat wakkerder te worden, helaas ... Uiteindelijk toch tot aan de ontbijttafel geraakt. Om 7u15 stappen we de bus op. Eerst staan een aantal locaties van de film Schindler’s List op het programma. Eerst zouden we langsrijden aan het huis waar de kampcommandant van het kamp in Krakau woonde. Er kwam echter een kink in de kabel : blijkbaar was de verkeersregeling ter plaatse veranderd en raakten we met de bus niet tot aan het huis. Geschrapt van het programma dus.... Dan maar ineens tot aan de fabriek van Oskar Schindler gereden. Tweede tegenvaller van de dag ( en het was nog maar negen uur): Lauwers had geen ticket besteld voor de fabriek. Dus enkel aan de buitenkant te bezien... we zijn dan uiteindelijk maar ineens naar Kazimierz gereden, de huidige Joodse wijk. Op het plein in deze wijk heeft Steven Spielberg alle opnames over het Joodse ghetto gedraaid voor zijn film. Geen Joden meer te zien die op hun bus of trein staan te wachten, maar wel tal van restaurantjes.... Maar voor we gaan eten brengen we eerst nog een bezoekje aan het Joodse kerkhof. Het totaal overwoekerde kerkhof zou niet misstaan als locatie voor het maken van een of andere zombiefilm... The Living Jews of zoiets .... Van dat kerkhofbezoek hebben we toch enigszins honger gekregen en duren we één van de Joodse restaurantjes binnen. Sibylle, één van onze medereizigsters - een altijd goed opgetelloorde dame van héél wat lentes jong die er volgens ons goed inzit (moest ik nog niet getrouwd zijn ...) - vergezelde ons aan tafel. Deze keer aten we iets meer bescheiden: een appelgebakje met een bolletje ijs en een koffie. Saïna volharde in de boosheid en ging opnieuw voluit voor een hamburger.... Na het middageten was het tijd voor het serieuze luik van onze reis: een bezoek aan Auschwitz 1 en Auschwitz 2 (Birkenau). Na een controle, zoals we er vorig jaar in Rusland tientallen hebben gehad, kregen we een stel oortjes en gids aangeboden. Michael onze gids was een Pool die in het Nederlands gidste. Hij klonk zoals een Limburger die West-Vlaams probeerde praten, terwijl hij een hete aardappel opat onder water. Voor de rest was hij goed verstaanbaar ... Hij had ook iets aan zijn ogen: eerst dacht ik dat ze ons een blinde gids hadden gegeven, maar aangezien hij geen witte stok of een hond bijhad, zal dat niet het probleem geweest zijn... In elk geval wist hij ons op boeiende wijze te vertellen over het leven in Auschwitz - in hoeverre je hier over leven kan spreken - voor de meeste gevangen varieerde het verblijf in het kamp immers van enkele uren tot enkele maanden. Slechts een fractie wist hier levend weg te komen: van de 1,3 miljoen gevangenen zijn er al met zekerheid 900.000 mensen van Joodse afkomst die het kamp niet levend hebben verlaten... Een mens wordt er stil van als je de vitrines ziet waar koffers, kledij, kinderschoentjes, menselijke haren, brillen, beugels enz. meters hoog liggen opgestapeld. Om dan nog maar te zwijgen van het bezoek aan de gaskamer, een tamelijk kleine ruimte waar tot 2000 naakte Joden werd ingepropt met de gedachte dat ze een verkwikkende douche zouden krijgen. In plaats van water kiepten enkele Duitsers enkele korrels chemische brol baar binnen. De korrels vermengden zich met lucht en vormden een dodelijk zenuwgas. Na een doodsstrijd van 20 minuten werd het muisstil in de bunker. Na het ontluchten van de bunker kon de opkuis bevinden. Andere gevangenen droegen de lijken tot aan de verbrandingsoven ofwel werden ze in massagraven gedumpt en in brand gestoken. Stilletjes stapten we terug in de richting van de bus richting Birkenau het echte uitroeiingskamp, nauwelijks 4 km verder. Wat in Birkenau onmiddellijk opviel - buiten het poortgebouw waar het Spoor des Doods toekomt en iedereen kent van op foto - was de uitgestrektheid van het kamp. Barakken of ruïnes van barakken zover je kon kijken, volledig omgeven met metershoge prikkeldraad en tientallen wachttorens. In het hoogseizoen was er hier plaats voor 90.000 gevangenen. Plaats is misschien wat misplaatst: de gevangenen sliepen in houten of stenen barakken op bedden. Een bed bestond uit een houten plank waar telkens 5-6 gevangenen op lagen. Er was zoveel plaats dat men verplicht op de zijde moest liggen. Per 6 kregen ze ook één deken... Per barak sliepen ongeveer 2000 jgevangenen. Gelukkig hadden ze per barak 2 kachels. Alleen ‘vergaten’ de Duitsers om hen steenkool te geven. Aangezien de barakken niet echt winddicht waren en het in de winter kan vriezen tot -20 gr Celsius, stierven vele gevangenen van de kou. Ze vroren gewoon dood tijdens de slaap. Achteraan in het kamp zijn nog de ruïnes te zien van de gaskamers. De Duitsers hadden deze op het einde van de oorlog zelf opgeblazen om zo hun praktijken te verdoezelen voor de rest van de wereld .... De gevangenen kwamen per trein het kamp binnen in wagons waarin ze als beesten opeengepakt dagen hadden gezeten. Op het perron werd er onmiddellijk een selectie gemaakt. Kinderen, zieken en bejaarden werden onmiddellijk afgevoerd voor een verkwikkende ‘douche’. Sommige kindjes hadden ‘geluk’ : vooral de tweelingen .... ze mochten in leven blijven en proefjes gaan doen bij dokter Joseph Mengele, die in Birkenau een optrekje had.... Mannen en vrouwen werden van elkaar gescheiden en zouden voor de rest van hun dagen ook gescheiden blijven. De vrouwen hadden echter geen privileges: ze werden net als de mannen ingezet voor het werk op de boerderij, in het magazijn, in de wegenbouw etc. Wie niet meer verder kon werken, kon gaan douchen .... Vol onbegrip hoe dit ooit Is kunnen gebeuren, verlaten we het kamp. Als toemaatje mogen we van onze gids Michael nog even de wachttoren boven het poortgebouw beklimmen ... Van hieruit heb je pas echt een zicht over de uitgestrektheid van dit kamp .... Stilletjes nemen we plaats in onze bus en rijden we Terug naar Krakau ongeveer 75 km verder.... Na het avondmaal kruipen we vroeg in ons bed.... Dit was een dag om niet meer te vergeten ...

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis