Vier uur.... langzaam word ik wakker van de gloed van het zonlicht op mijn gezicht en het vrolijk getsjilp van enkele vogeltjes .... slaperig open ik de ogen en het duurt enkele seconden alvorens ik besef dat het mijn wekker is die afloopt.... Buiten is het nog potdonker... met een welgerichte slag leg ik de tjilpende vogeltjes in mijn wekker het zwijgen op en wordt het weer donker in de kamer. Vier uur .... onmenselijk vroeg.

Met enige moeite klauter ik uit bed. Nog juist tijd genoeg om een frisse verkwikkende douche te nemen en gauw nog iets te eten. James weet ondertussen ook al hoe laat het is (figuurlijk dan), want wannneer ik de badkamer uitstrompel zit hij mij van op de trap aan te staren met een "zijn-jullie-nu-weer-weg-blik.... Gauw nog ongeveer 40 kg valies de trap afgesleurd en het was de hoogste tijd om richting station te vertrekken.

Nog geen 100 meter verder werd er al een eerste rustpauze ingelast. Bettina vroeg zich af of ze haar GSM wel had ingepakt en dook in haar rugzak, om enkele seconden later weer opnieuw op te duiken met de melding dat ze hem bij had. Een mens geraakt er aan gewoon hoor .... telkens we ergens naartoe gaan speelt datzelfde scenario zich af, dus ik wist nu ook reeds op voorhand dat die GSM wel zou opduiken.

Om 5 uur stipt stapten we de trein op richting Antwerpen-Berchem. Daar was het even wachten op aansluiting. Om 5u53 stapten we op de trein met als eindbestemming de luchthaven van Zaventem. Om 6u20 kwamen we aan te Zaventem, waar we bij het verlaten van het station de eerste van vele controles die we vandaag zouden krijgen, voorgeschoteld kregen. Enkele roltrappen verder kwamen we aan in de grote vertrekhal. Daar ontmoetten we omstreeks 6u45 onze reisleider Pauly en onze mede-reisgenoten, een groep van in totaal 30 mensen.

Dan gaat eens mens al eens op vakantie om,het werkt te vergeten en dan is de eerste die je ziet een ex-klant vanop je werk. Je mag met Bettina dus nergens komen of zij kent wel iemand....

Nadat Pauly onze reispassen met ons spiksplinternieuw Russisch visum had overhandigd, was het hoog tijd om onze bagage in te checken en onze boarding-pass in ontvangst te nemen. Aangezien het nog maar 7u15 was, hadden we nog voldoende tijd om een sanitaire stop te houden en een (redelijk dure) koffie te gaan drinken. Ondertussen werd de wereld wakker en werd het aardig druk in de luchthaven, waarop we besloten om toch maar richting 'controle' te gaan (de tweede van de dag). Alle elektronische apparaten, broekriem, GSM, sleutels en andere metalen voorwerpen werden in een bakje gelegd en door een scanner gestuurd. De doorgang door de metaaldetector verliep vlekkeloos ... voor mij althans...; het poortje naast mij stond als gek te piepen, rode zwaailichten begonnen te branden en veiligheidspersoneel kwam aangelopen .... Bettina was gepasseeerd ... omdat de oorzaak van de detectie niet onmiddellijk gevonden kon worden, werd ze wat nauwkeuriger gecontroleerd... Eerst gecheckt op springstoffen .... clear.... Dan gecheckt op liquide middelen.... niet zo clear..... in haar handbagage stak een flesje van 200 ml zonnecrème, terwijl je maar 100ml mag meenemen. Een ultieme poging door te zeggen dat het flesje maar halfvol was, mislukte ook... Exit zonnecrème, hopelijk schijnt de zon niet te fel in Moskou... Gelukkig heb ik ook een flesje mee, in de valies ... ;-) Door al die heisa naast mij, was ik het bakje met mijn gerief uit het oog verloren. Blijkbaar was dit ook op,een andere lopende band terecht gekomen en moest de bagage handmatig worden gecontroleerd. Ook ik werd springstofvrij verklaard ....
Op weg naar de volgende hindernis ... de identiteitscontrole ... Paspoort op de scanner gelegd, vriendelijk in de camera gekeken en groen licht gekregen, het poortje richting gates ging open .... pas na enkele stappen realiseerde ik mij dat ik iets mankeerde.... ik keek achter mij en zag Bettina voor een gesloten poortje staan... Pas na enkele aanwijzingen werd ook haar paspoort ingescand en werd hier foto goed genoeg bevonden om,het poortje te laten opengaan. Na een goed half uur wachten aan gate B15, konden wij, na een laatste controle ( althans op Belgische bodem), eindelijk onze plaarsen innemen aan boord van onze Airbus A320.

Met een klein kwartiertje vertraging gingen we omstreeks 10u van de grond. Door de vele mist en laaghangende bewolking konden we van het landschap onder ons niet veel zien... Een cola, twee sandwichen en enkele schoonheidsslaapjes later raakte het vliegtuig de Russische bodem op Moskou Domodedovo.

We waren niet alleen in een ander land terecht gekomen, maar volgens mij ook in een ander tijdperk.... hier waren het gewoon de vrouwen die het voor het zeggen hadden... ter hoogte van de controle stond een echte Russin die volgens mij in een vorig leven een man was geweest en zeker niet had misstaan in Duitsland zo'n 80 jaar geleden, bevelen uit te delen en mensen af te blaffen... Lachen was blijkbaar al helemaal verboden! Toen ze mij had toegeblaft dat ik me aan het lege loket mocht aanbieden, schrok ik toch wel even.... De controle werd uitgevoerd door een mooi, jong, vriendelijk Russineke dat zelfs kon lachen... Het contrast met die blaffende Russische man-vrouw van daarnet kon ècht niet groter zijn.... Nig geen twee minuten later was mijn controle gepasseerd. Pechvogel van de dag, Bettina, arriveerde ruim,vijf minuten later .... zij had iets minder geluk gehad met haar controleur....

Het was nog even spannend wachten of onze beide koffers ook de weg naar Moskou hadden gevonden, maar dat bleek uiteindelijk in orde. Na een laatste telling door Pauly, passeerden we de douane, die ons wonderwel met rust lieten en kwamen we aan in de aankomsthal van Moskou Domodedovo. Hier maakten we kennis met Helena... niet die van Troje, maar wel die van Moskou. Helena is een rasechte Moskoviet, maar is wel de Nederlandse taal (zij het wel met wat haar op) machtig.

Buiten was het aardig warm, zo een 26 graden, hoger dan de normale temperatuur in Moskou... en het zou zo de hele week nog blijven. Gelukkig heb ik zonnecrème mee !

De laatste etappe richting hotel, moest met de bus worden afgelegd. Een kleine 40 km. Een reisje van meer dan een uur.... Wie vindt dat het aan het rond punt van Driekoningen in Sint-Niklaas druk is, dIe moet echt eens naar Moskou komen. Niet moeilijk in een stad met ruim 15 miljoen inwoners ....

Onderweg kregen we van onze beide gidsen al heel wat interessante weetjes te horen... Zo vernamen we dat een maandloon hier bijvoorbeeld ongeveer 500 EUR bedraagt, naar onze maatstaven is het hier dus redelijk goedkoop leven voor ons. Volgens een snelle berekening van onze gids zouden alle koppels met ongeveer 5000 roebel toekomen deze week. Ik heb maar niet gezegd dat ik een veelvoud op zak had...

Onze chauffeur Aleksei slaagde er in om ons heelhuids aan het hotel af te zetten. Na een dag vol controles waren we niet verbaasd dat we ook in het hotel nog eens werden gecontroleerd.... Na installatie in onze kamer was het tijd voor een eerste aperitiefje.... onze glaasjes zagen er mooi uit, maar volgens mij waren ze er iets van alcohol vergeten in doen.... Het avondmaal was in buffetvorm. Keuze uit verschillende gerechten, voor elk wat wils.... Op een Michelin-ster gaan de Russen wel nog even moeten wachten vrees ik... Omdat het vandaag voor iedereen een lange, vermoeiende dag was, staat er niets verder meer op het programma... Gauw nog wat drank ingeslagen in de supermarkt om de hoek, die trouwens 24u open blijft.... en terug richting hotel gewandeld, waar we, na jawel een laatste controle, weer naar onze kamer op de veertiende verdieping mochten. Gelukkig hebben ze hier wel al liften.....

Eerst even Familie gekeken op de Ipad, zodat we zeker niet de draad verliezen en dan 'gauw' een blogje geschreven... Terwijl ik hier ondertussen de laatste woorden neerpen, hoor ik alweer een vogeltje fluiten.... Oh hee, toch niet, 't is Bettina die reeds in slaap is gevallen.....

Slaap lekker!
спокойной ночи
(Spokoynoy nochi)
(Goede nacht)

Geschreven door Bettina.en.gert.op.reis